در این مطلب به بررسی شرایط رئال مادرید،رونالدو،زیدان و پرز از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ می‌پردازیم.
۲۰۱۵:
پس از فتح ۳ گانه توسط بارسلونای رویایی انریکه با مثلث مسی سوارز و نیمار، پرز طبق سنت همیشگی خود مربی ناکام در فتح جام را علارغم خواسته بازیکنان و هواداران اخراج میکند. پس از انتخاب بنیتز توسط پرز و رابطه سرد او با ستارگان رئال مادرید، این تیم به یکی از تاریک ترین برهه های خود می‌رسد،اختلاف ۵ امتیازی در لالیگا آنهم قبل از اتمام نیم فصل اول و بازی هایی با مشکلات تاکتیکی فراوان و شکست ۴-۰ خانگی الکلاسیکو،پرز را متوجه اشتباه خود میکند.
شروع سال میلادی ۲۰۱۶:
انتخاب پر ریسک پرز برای جانشین بنیتز، زیدان افسانه ای است، دلیل انتخاب او شاید جمع کردن اوضاع پیچیده و عدم اتحاد رختکن رئال مادرید و صد البته کم کردن میزان نفرت از شخص پرز است، زیرا زیدان محبوب هواداران است.
شروع اتحاد:
زیدان شاید کارنامه مربیگری خاصی نداشته باشد، اما در راه فتح دسیما دستیار آنجلوتی بوده و تجربیات خوبی را اندوخته است،علاوه بر این او فردی باهوش است و کاریزمای وی برای به دست آوردن دل بازیکنان و مدیریت رختکن بالاست.
با روی کار آمدن زیدان، رونالدو و راموس از او حمایت می‌کنند، همه تیم به زیدان اعتماد دارند و حاضرند برای وی جانشان را نیز بدهند.
از شروع یک هشتم و اولین بازی زیدان در لیگ قهرمانان مقابل رم آن اتحاد بین راموس و رونالدو و زیدان مشهود است، کامبک مقابل وولفسبورگ و بازی های درخشان بیل در نیمه نهایی و فینال همگی گواه اتحاد و انسجام رئال مادرید را میدهد. از نظر کیفیت بازی پیشرفت قابل توجهی در تیم پس از ویرانه بنیتز حاصل شده است،تا حدی که رئوف خلیف گزارشگر مطرح عرب زبان را به تعریف و تمجید های خاص خود از تیم زیدان وادار میکند.
پس از فتح لیگ قهرمانان در میلان و آغاز پادشاهی رئال مادرید و رونالدو و زیدان بر اروپا، دیگر نشانی از آن تیم بی انسجام و از هم گسسته رئال مادرید دیده نمیشود،همه چیز در بهترین شرایط خود قرار دارد.
اندکی به جلو می رویم...
۲۰۱۸:
پس از فینال کِیِف و فتح سیزدهمین قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا نیز همه چیز خوب به نظر می‌رسد،اما مصاحبه کریستیانو رونالدو و احتمال جداشدنش از رئال مادرید، موجی از ناراحتی و دلشوره را در میان عاشقان این تیم به راه می اندازد.
آغاز غرورهای نابجا:
۱- کریستیانو رونالدو:
پس از فتح لیگ قهرمانان ۲۰۱۸ کریستیانو رونالدو به عنوان آقای گل و نفر اول تیم قهرمان اروپا تصور میکند کسی نمی‌تواند او را در فتح توپ طلای ششمش اذیت کند، تصور او این است که مهمترین رقیبش یعنی لیونل مسی که ناکام لیگ قهرمانان اروپا بوده است و تنها شش گل به ثمر رسانده، نمی تواند او را از دست یابی به توپ طلا بازدارد،تنها دغدغه او از بابت مسی، جام جهانی است که آنهم با وجود آرژانتینی ویران غیر قابل تصور به نظر می‌رسد،کریستیانو باور دارد که حتی پس از جدا شدن از رئال مادرید نیز کسی شایسته تر از او برای توپ طلا نیست، برای همین او سختی هایی نظیر تغییر تیم و تغییر لیگ را می‌پذیرد.
او پس از جدا شدن از رئال مادرید در یک مصاحبه گفت که اطرافیانش به او توصیه کردند که اگر از رئال مادرید جدا شود ممکن است فوتبالش نابود شود اما غرور چیزی است که حتی بهترین ها را دچار چالش جدی میکند.
در ظاهر بزرگترین مسأله کریستیانو رونالدو افزایش دستمزد است اما چیزی که ورای دستمزد برای برنده توپ طلا در سالیان اخیر اهمیت دارد، این است که بداند به اندازه مسی برای باشگاه خودش اهمیت دارد،اینکه بهترین بازیکن دنیا نباید کمتر از نفر دوم دستمزد بگیرد.
پرز در سال ۲۰۱۲ به رونالدو گفته بود اگر دستمزدی برابر با مسی میخواهد باید برنده توپ طلا شود اما به قول خود عمل نکرد، این وعده فقط ۱-۲ سال عملی شد.
نکته دیگر این بود که کریستیانو رونالدو فکر میکرد رئال مادرید دیگر توان کافی برای فتح چهارمین لیگ قهرمانان اروپا پیاپی را ندارد و طبیعتاً شانس وی برای فتح توپ طلا در سال ۲۰۱۹ کم می‌شود.
نقش بارسلونا در فراری دادن کریستیانو رونالدو:
باشگاه بارسلونا میدانست که کریستیانو رونالدو تاثیرگذار ترین شخص در موفقیت های رئال مادرید است و به همین دلیل حقه افزایش دستمزد مسی تا یک قیمت نجومی را پیش کشید تا به وسیله آن سران باشگاه رئال مادرید را زیر فشار بگذارد زیرا آنها می‌دانستند که کریستیانو ساکت نخواهد ماند.
اما افزایش دستمزد مسی برای بارسلونا نیز عواقبی مانند بحران مدیریتی را برای این باشگاه به دنبال داشت.
۲-زیدان:
غرور زیدان شاید نه موقع رفتن وی بلکه با بازگشت دوباره وی آشکار شد.زیدان پس از ۳ قهرمانی پیاپی در لیگ قهرمانان به این نتیجه رسید که شاید در فصل بعد نتواند این تیم را به قهرمانی برساند و اکنون زمان فروپاشی رئال مادرید فرارسیده است، او این مشکلات را با عصبانیت رونالدو از پرز و نتایج ضعیف در لالیگا و بعضاً شانس در صعود رئال مادرید در مراحل حذفی لیگ قهرمانان ۲۰۱۸ به چشم دیده بود.
او برای خودش رفتن از رئال در آن مقطع را مناسب میدانست.
اما بازگشت وی پس از ناکامی ۲ مربی در یک سال، نشان میدهد زیدان نیز آنقدر به خود مغرور بود که فکر میکرد می‌تواند رئال رویایی خود را بازسازی کند، چندماه زمان کافی برای اجرای ایده های جدیدش در فصل کابوس وار رئال مادرید در ۲۰۱۸-۱۹ و سپس خرید های جدید و شروع یک فصل رویایی، اما آنچه زیدان به آن توجه نکرده بود این بود که بزرگترین عامل موفقیت تیم یعنی کریستیانو رونالدو دیگر در این تیم نیست، وی باور نمی‌کرد تاثیر کریستیانو رونالدو تا این حد عمیق باشد.
فلورنتینو پرز:
وی را می توان به عنوان بزرگترین فریب خورده قرن نام برد.کسی که با از دست دادن کریستیانو رونالدو دوباره رئال مادرید را به شکل یک ویرانه تبدیل کرد و با غرور بی‌جای خود، حاضر نشد دستمزد بهترین بازیکن جهان را افزایش دهد، او فریب این حقه بارسلونا را خورد و تاوان آن را نیز باشگاه رئال مادرید پرداخت کرد، پرز ساختن برنابئوی جدید را به داشتن کریستیانو رونالدو و شاید فتح عناوین بزرگ بیشتری در آینده ترجیح داد. تفکرات پرز شاید برای ساخت استادیوم جدید خوب بود اما در زمانی نادرست اجرا شد.
