محمد مالدینییکی از دوستان امروز حرف خوبی زد که اکثر مربی ها به خاطر محوبیت وحشتناکی که باجو داشت ، باهاش لج بودن....و همین لجاجت باعث میشد که خودشون هم ضرر کنن ، از جمله ساکی که به باجو حسادت کرد و خودش هم ضربه خورد از این بابت.....در مورد عمو تراپ نمیگم حسادت میکرد ولی سر قضیه دعوت کردن باجو که همه میگفتن باید به تیم ملی دعوت بشه ، لج کرده بود!!!
.
درسته کهسن باجو بالا رفته بود و نه اون باجوی پرانرژی و جوان 1990 بود و نه باجوی در اوج 1994 ؛ ولی همه میدونن که باجو فصل های منتهی به جام جهانی همیشه با انگیزه بیشتری بازی می کرد و اون فصل هم خیلی آماده بود.....رسانه و مردم ایتالیا هم به شدتازش حمایت می کردن و فشار میاوردن که باید دعوت بشه...ولی تراپاتونی لج کرد و دعوتش نکرد....
.
بازم میگم که ایتالیای 2002 با بودنه باجو ، سرنوشت به مراتب بهتری داشت....
.
در مورد محبوبیت باجو همینو بگم که ایتالیا پر از اسطوره های دوس داشتنیه مثل مالدینی و توتی و دلپیرو که محوبیت زیادی دارن ولی باجو با اختلاف مجبوب ترین فوتبالیست تاریخ ایتالیاست و بعضی ها نمی تونستن این محبوبیت رو تحمل کنن
