در سال 1356 ایران سرمست از ساخت 2ورزشگاه منظم و مجهز در شرق و غرب تهران در تدارک ورزشگاه سازی در کشور و توسعه دادن ورزشگاه های نسبتا خوب خود بود .
انتخاب میزبان المپیک 1984
پس از قتل ورزشکاران اسرائیلی توسط چند فلسطینی در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ و بدهی های قابل توجه مالی المپیک ۱۹۷۶ مونترال و تحریم‌های سیاسی، چند شهر تا اواخر دهه ۱۹۷۰ مایل به میزبانی در المپیک تابستانی بودند ولی با این وجود در نهایت تنها دو شهر (تهران و لس آنجلس) برای میزبانی بازی های المپیک ۱۹۸۴ پیشنهادها جدی را ارائه دادند، اما قبل از انتخاب نهایی شهر برنده در سال ۱۹۷۸ ، پیشنهاد میزبانی تهران به دلیل تغییر سیاست های ایران در نتیجه انقلاب در این کشور و تغییر سیستم حکومتی ایران پس گرفته شد.از این رو، روند انتخاب میزبان برای بازی های المپیک تابستانی ۱۹۸۴ شامل یک پیشنهاد نهایی از لس آنجلس بود که کمیته بین المللی المپیک (IOC) آن را پذیرفت و این انتخاب به‌طور رسمی در هشتادمین جلسه IOC در تاریخ ۱۸ مه ۱۹۷۸ در آتن انجام شد.
لس آنجلس برای اخذ میزبانی دو دوره بازیهای المپیک تابستانی ۱۹۷۶ و ۱۹۸۰ ناموفق بود. کمیته المپیک ایالات متحده آمریکا (USOC) از سال ۱۹۴۴ حداقل یک پیشنهاد برای هر دوره المپیک ارسال کرده بود ، با این حال از المپیک ۱۹۳۲ لس آنجلس در گرفتن میزبانی بازی‌ها موفق نشده بود.
انتخاب میزبان جام جهانی 1990
ایران در حالی میزبانی خود را در سال ۱۹۷۷ تقدیم فیفا کرد که روی ۳ ورزشگاه خوب تهران ، ورزشگاه صد هزار نفری غرب، ورزشگاه ۴۰ هزار نفری شرق و ورزشگاه ۳۰ هزار نفری شهر حساب کرده بود.قرار بود ورزشگاهی در اهواز(همان الگوی غدیر حال حاضر) ،ورزشگاهی در تبریز در کنار توسعه باغ شمال، ورزشگاهی در رشت،ورزشگاهی مجهز در اصفهان وشیراز ساخته وتدارک شود . ایران تصمیم داشت مسابقات جام جهانی را در ۳ ورزشگاه تهران، ۲ ورزشگاه تبریز، ورزشگاه اهواز ، ورزشگاه اصفهان، ورزشگاه شیراز و ورزشگاه رشت برگزار کند .
کمبود ناگهانی بودجه کشور و تغییر سیاست های ایران در نتیجه انقلاب اسلامی باعث شد چند ماه بعد از اعلام میزبانی انصراف رسمی دهیم و بر این اساس درخواست المپیک ۱۹۸۴ ومیزبانی جام جهانی ۱۹۹۰ را ارائه داده و بعد آن ها را پس بگیریم .
