مَوطِنی الجَلالُ وَ الجَمالُ وَ السَّناءُ وَ البَهاءُ فی رُباک
وُ الحَیاةُ وَ النَّجاةُ وَ الهَناءُ وَ الرَّجاءُ فی هَواک
هَل أراکَ
سالِما مُنعّماً وَ غانِما مُکَرّما
هَل أراکَ فی عُــلاکَ
تَبلغُ السّماکَ
مَوطِنی
مَوطِنی الشّبابُ لَن یَکــلَّ هَمّـهُ أن تَستَقِـلَّ أو یَبیـد
نَستَقی مِنَ الرَّدی وَ لَن نَکونَ لِلعَدی کَالعَبید
لانُریدُ
ذُلَّنا المؤبَّدا وَ عَیشَنا المنَکَّدا
لا نُریـدُ بَــل نُعیــد
مَجدَنا التَّلیدَ
مَوطِنی
مَوطِنی الحُسامُ وَ الیَراعُ لا الکَلامُ وَ النِّزاعُ رمزُنا
مَجدُنا وَ عَهدُنا وَ واجبٌ إلی الوَفـــــــاءِ یَهُزُّنا
عِــزّنـــا
غایَةٌ تشـرِّفُ وَ رایةٌ تُرَفرِفُ
یا هَنـــاکَ فی عُــــــلاک
قاهِراً عِــداک
مَوطِنی
وطنم! شکوه و زیبایی و درخشش و تابناکی در تپه های توست
زندگی و رهایی و شادمانی و امید در عشق به توست
ای کاش، تو را روزی سالم، آسوده، شاد و با شکوه ببینم
ای کاش، تو را روزی در اوج آسمان ببینم
وطنم! جوانان با پشتکاری راسخ در راه آزادیت فداکاری می کنند
جام مرگ را سر می کشیم، اما به سان بردگان سر تسلیم در برای دشمن فرو نمی آوریم
نمی خواهیم
تا ابد در بند ذلت و زندگی مشقت بار بمانیم
نمی خواهیم...
بلکه عزت گذشته خود را باز می گردانیم
وطنم!
وطنم! سمبل ما شمشیر و قلم است، نه گفتار و جدال
عزت، پیمان و وفاداریمان به وطن در ما حماسه می آفریند
سربلندیمان
هدفی است که به آن افتخار می کنیم و پرچمی است که در اهتزاز است
شادمانی تو در سرافرازی است
بر دشمنانت پیروز شو
وطنم!
شاعر: ابراهیم طوقان
