طرفداری - دوران بی سابقه ای را به دلیل شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان تجربه می کنیم اما لیگ های فوتبال در جنگ جهانی اول، 4 آگوست 1914 هم با چشم اندازه تعویق یا لغو مواجه شدند.
کمیته مدیریت فوتبال انگلیس چند روز بعد از آغاز جنگ تشکیل جلسه داد و مشخص شد بعضی از زمین های فوتبال باید برای اهداف نظامی مورد استفاده قرار گیرند. وایت هارت لین، ورزشگاه خانگی تاتنهام به محلی برای تولید تجهیزات حفاظتی مانند ماسک تبدیل شد و بدین ترتیب تاتنهام مجبور بود بازی های خانگی خود را در هایبری برگزار کند.
بسیار از مردم معتقد بودند این جنگ بیشتر از چند ماه طول نخواهد کشید. بنابراین مطابق روال، در تاریخ 1 سپتامبر فصل دسته یک انگلیس با برگزاری دو بازی آغاز شد. منچسترسیتی در مقابل 9000 هوادار در ورزشگاه خود، هاید رود موفق شد 4-1 بردفورد سیتی را شکست دهد و در حضور 12000 نفر، ونزدی (این تیم در آن زمان هنوز به شفیلد ونزدی تغییر نام نداده بود) در هیلزبرو با نتیجه 3-1 میدلزبرو را شکست داد. در همان روز در دسته دوم نیز بازی هایی در آرسنال، کلپتون، اورینت و گریمزبی برگزار شد.
همانطور که اکنون فوق العاده به نظر می رسد، هر دو لیگ انگلیس در آوریل 1915 به پایان رسید و اف ای کاپ هم تا پایان پیش رفت اما فینال به جای کریستال پالاس در اولدترافورد منچستر برگزار شد زیرا حمل و نقل در لندن دشوار بود. در تاریخ 24 آوریل 1915، شفیلد یونایتد در فینال با نتیجه 3-0 چلسی را شکست داد. ادامه لیگ فوتبال در انگلیس، در واقع مساله ای روحی و انگیزشی بود تا مردم به جای اخبار اجباری جنگ، سرگرمی داشته باشند.
جمعیت زیاد برای تماشای فینال اف ای کاپ بین شفیلد یونایتد و چلسی در اولدترافورد؛ آوریل 1915
سربازان ارتش در بین جمعیت برای تماشای فینال اف ای کاپ 1915، اولدترافورد
اهمیت برگزاری فوتبال در واقع این بود که مردم کمی از نگرانی های خود فرار کنند. روانشناس فوتبال، مایکل کاولفیلد می گوید ورزش و مخصوصا فوتبال می توانند در مواقع نگرانی، شادی را به جامعه تزریق کنند:
ورزش نیرو و قدرتی برای بهبود جامعه است. ورزش مانند چسبی است که مدارس، روستاها، شهرها و حتی کشورها را به هم متصل می کند. تاثیر آن بیش از چیزی است که به نظر می رسد. نباید اثر آن را دستِ کم بگیریم.
بسیاری از مردم معتقد بودند در حالی که عده ای جوانان در حال دفاع از خاک کشور هستند، درست نیست عده ای به ورزش کردن ادامه دهند. RFU تمام بازی های راگبی را هنگام شروع جنگ تعطیل کرد و در سپتامبر 1914، لیگ کریکت کشور هم تعطیل شد و ساری بر اساس امتیازات تا آن زمان، به عنوان قهرمان فصل شناخته شد.
ویلیام گیلبرت گریس، کریکت باز مشهور بریتانیایی در آن زمان علنا در روزنامه انتقاد کرده بود و گفته بود نمی فهمد چرا در دوران بحران ملی، فوتبال برخلاف سایر ورزش ها به کارش ادامه می دهد. این انتقادات باعث شد حتی طرح لغو فوتبال به مجلس بریتانیا برود و حمایت پادشاه جورج پنجم نیز فایده ای نداشت.
حتی در آن زمان سر آرتور کانن دویل، نویسنده مشهور کتاب شرلوک هولمز نیز با ادامه لیگ فوتبال به شدت مخالف بود و اظهار داشت بازیکنان فوتبال باید به جنگ می رفتند:
اگر یک فوتبالیست قدرت بدنی دارد، بگذارید رژه برود و در نبرد به کشور خدمت کند.
در پی این انتقادات گسترده، اتحادیه فوتبال انگلیس مجبور شد با وزارت دفاع مذاکره کند و این مذاکرات منجر به تاسیس گردان فوتبالیست ها در دسامبر 1914 شد و بخشی از گردان پیاده نظام هنگ میدلسکس، عمدتا از فوتبالیست ها تشکیل شده بود. در ابتدا 30 فوتبالیست به پیاده نظام پیوستند و تا مارس 1915، تعداد آنها به 122 نفر رسید. برای جبران از دست دادن بازیکن ها، به باشگاه ها اجازه استخدام بازیکنان میهمان داده شد و گاهی یک بازیکن در دو باشگاه خدمت می کرد.
والتر تول از بازیکنانی بود که به گردان پیاده نظام پیوست. پس از درخشش برای کلپتون که آنجا موفق به کسب جام حذفی رده آماتور شد، تول به تاتنهام و سپس به نورتهمپتون تاون منتقل شد و زیر نظر هربرت چاپمن معروف کار کرد. والتر تول یکی از اولین فوتبالیست های سیاهپوست بریتانیایی بود و همچنین او اولین افسر سیاهپوست ارتش بریتانیا لقب گرفت. وی در نبرد Somme به ارتش خدمت کرد و زمانی که در عملیات در ایتالیا توانست 26 سرباز خود را سالم بازگرداند، به شدت مورد تشویق قرار گرفت و همه از تدبیر و خونسردی او در میدان جنگ تعریف می کردند. در نهایت او در مارس 1918 در میدان جنگ کشته شد.
ایجاد گردان فوتبالیست ها، روشی بسیار موثر برای جلب افکار عمومی به سمت ورزش بود. کولونل هنری فنویک فرمانده مسئول بازیکنان فوتبال از تلاش آنها تحت تاثیر قرار گرفته و گفته بود:
وقتی این مسئولیت را قبول کردم، هیچ چیزی در مورد فوتبالیست های حرفه ای نمی دانستم اما حالا یاد گرفته ام که به آنها بها بدهم و از آنها قدردانی کنم. من با این مردان به هر جنگی می روم. روحیه آنها مثال زدنی و شگفت انگیز بود. احساسات آنها در جنگ به خاطر فوتبال بود. آنها رفاقت و کار تیمی را در فوتبال یاد گرفته بودند. فوتبال اثری عجیب در این مردان و در مجموع در ارتش داشت.
با توجه به این جو حمایتی از سوی جامعه و ارتش، فوتبال اجازه پیدا کرد فصل خود را تمام کند و در مجموع در لیگ های سطح بالای بریتانیا 760 بازی در آن سال برگزار شد. با این حال اتحادیه فوتبال انگلیس می دانست که جو می تواند هر لحظه تغییر کند، حمل و نقل پیچیده تر می شود و روز به روز بازیکنان بیشتری به ارتش می پیوندند. بدین ترتیب آنها تصمیم گرفتند لیگ فصل بعد را لغو کنند و در تاریخ 3 ژوئن 1915 در بیانیه ای اعلام کردند:
رقابتی که بر اساس صعود و سقوط باشد، در این شرایط ناعادلانه است زیرا تیم هایی که نفرات بیشتری به ارتش ارسال کرده اند، بیشتر آسیب می بینند و برعکس تیم هایی که بازیکنی به ارتش نداده اند و وظیفه ملی خود را نادیده گرفته اند، سود می کنند.
اورتون در فصل 1914-1915 با تنها یک امتیاز بیشتر از اولدهام اتلتیک قهرمان انگلیس شد اما داستان واقعی ما در نیمه پایینی جدول بود. چلسی و تاتنهام فصل را در رده نوزدهم و بیستم جدول تمام کردند و قرار بود سقوط کنند. منچستریونایتد تنها 1 امتیاز بیشتر از چلسی داشت و توجهات به پیروزی 2-0 آنها مقابل لیورپول در "جمعه خوب 1915" معطوف شد.
سوظن ها از داور بازی آغاز شد. او گفته بود بازیکنان لیورپول در این بازی رویکردی ضعیف و سهل انگارانه داشته اند. خبرنگار Manchester Football Chronicle گفته بود از شیوه پیروزی منچستریونایتد در این بازی "غافلگیر و منزجر" شده است. گزارشگر بازی گفته بود این دیدار برای توصیف کردن، زیادی ضعیف است. شایعاتی وجود داشت که برخی از بازیکنان منچستریونایتد و لیورپول قبل از بازی در یک بار دیدار کرده اند تا در مورد نتیجه بازی توافق کنند و شرطبندی 1 به 8 برای بازی ارائه شد.
سازمان لیگ فوتبال در این مورد تحقیق کرد و یافته ها واضح بود. بازیکنان هر دو تیم رقم قابل توجهی را برای شرطبندی آن بازی گذاشته بودند. این به نوعی نخستین کودتای شرطبندی در فوتبال انگلیس و طبیعتا جرایم هم بسیار سنگین بود. هفت بازیکن دو تیم (3 بازیکن یونایتد و 4 بازیکن لیورپول) مادام العمر از فوتبال محروم شدند.
هنگامی که در نوامبر 1918 جنگ جهانی اول به پایان رسید، سازمان لیگ انگلیس اعلام کرد فصل جدید از آگوست 1919 آغاز خواهد شد اما دقیقا مشخص نبود کدام تیم ها سقوط و کدام تیم ها به لیگ دسته اول صعود می کنند. با توجه به اینکه بازیکنان منچستریونایتد به طور واضح در نتیجه یک بازی تبانی کرده بودند، آنها می توانستند سقوط کنند اما استدلال باشگاه این بود که آنها از شرطبندی و تبانی بازیکنان بی خبر بوده اند و بدین ترتیب به طور عجیبی به آنها اجازه داده شد تا امتیازات پیروزی مقابل لیورپول را حفظ کنند. این باعث شد چلسی و تاتنهام سقوط سختی را به لیگ دسته دو تجربه کنند.
در فوریه 1919، سازمان لیگ انگلیس به یک مصالحه رسید. قرار شد لیگ دسته یک به جای 20 تیم، با 22 تیم برگزار شود و به چلسی اجازه داده شد تا به لیگ دسته یک بازگردد. همچنین توافق شد تا تیم های اول و دوم دسته دوم یعنی دربی و پرستون هم به دسته اول بیایند اما هنوز یک جایگاه باقی مانده بود. تاتنهام حس می کرد ادعای قابل قبولی دارد تا به لیگ دسته یک بازگردد اما همچنین بارنزلی و وولوز هم که در جایگاه سوم و چهارم لیگ دسته دو بودند، مدعی حضور در لیگ دسته یک بودند.
مساله مهم در این میان آرسنال بود که در فصل 1914-1915 در لیگ دسته دو، پنجم شده بود و به نظر می رسید هیچ حقی برای حضور در لیگ دسته یک ندارد. با این حال، سر هنری نوریس، رئیس آرسنال از مردان بانفوذ بریتانیا بود. او در سال 1913 باشگاه را از وولویچ به هایبری منتقل کرده بود و این کار باعث شد باشگاه 60 هزار پوند (چیزی حدود 30 میلیون پوند با ارزش گذاری کنونی) بدهی داشته باشد. او حاضر بود هر کاری کند تا باشگاه را به لیگ دسته یک بازگرداند. نوریس که نماینده مجلس بود، استدلال های جزئی آورد. او می گفت آرسنال یکی از قدیمی ترین باشگاه های لیگ است و همچنین شخصیت خاص و نفوذ بالایش باعث می شد کاملا امیدوار باشد. سیمون اینگلیس در کتابش با نام "لیگ فوتبال و مردانی که آن را ساختند"، گفته بود نوریس با تکیه بر وعده هایی که به افراد و باشگاه های دیگر داد، این کار را انجام داد.
در نهایت وولوز 4 رای و بارنزلی 5 رای آوردند. تاتنهام 8 رای آورد و به طور عجیبی آرسنال 18 رای کسب کرد. نوریس کارش را به خوبی انجام داده بود و آرسنال به اولین تیمی تبدیل شد که بدون شایستگی به لیگ دسته اول انگلیس صعود کرد. آنها از آن زمان تاکنون سقوط نکرده اند و بنابراین رکورد طولانی ترین زمان حضور در سطح اول فوتبال انگلیس را دارند.
با این حال، هنوز هم برای تاتنهامی ها قابل هضم نیست، همسایه ای را تحمل کنند که در فصل 1914-1915 مجبور شدند بازی های خود را در خانه آنها برگزار کنند اما 5 سال بعد توسط خودِ آنها آواره شدند!
*توضیح در مورد عکس اصلی پست: کاپیتان چلسی (سمت چپ) و کاپیتان شفیلد یونایتد پیش از آغاز فینال اف ای کاپ انگلیس در اولدترافورد؛ آوریل 1915 که شفیلد یونایتد با نتیجه 3-0 قهرمان شد.
