جزایر پیت کرن مجموعه‌ای از ۴ جزیره آتشفشانی پیت کرن، هندرسون، دوسی و اونو است که در جنوب اقیانوس آرام قرار دارند و سرزمین‌های فرادریایی بریتانیا را تشکیل می‌دهند. از بین این جزایر تنها جزیره بزرگ پیت کرن به وسعت ۳/۶ کیلومتر مسکونی است. ساکنان جزیره از نوادگان ۹ شورشی باونتی (نام کشتی آنها) و چند پولینزیایی (که شورشی‌ها را همراهی می‌کردند) هستند.
امروزه پیت کرن تنها با ۵۰ نفر جمعیت که از ۴ خانواده اصلی تشکیل شده‌اند، کم جمعیت‌ترین قلمرو ملی دنیا است. در سال ۱۹۴۰ جمعیت به شدت کاهش پیدا کرد؛ به همین دلیل دولت تمام تلاش خود را در جذب گردشگر انجام داد. پس از ۲۱ سال تا سال ۲۰۱۲ تنها دو کودک متولد شدند.
اولین ساکنان شناخته‌شده این جزیره پولینزیایی‌هایی بودند که قرن‌ها در جزایر پیت کرن، هنرسون و مانگاروا زندگی می‌کردند. آنها با کمک قایق‌های باریک خود به تجارت کالاها بین این جزیره‌ها می‌پرداختند. در نهایت منابع مهم طبیعی به تدریج از بین رفتند، تجارت بین جزایر متوقف شد و یک جنگ داخلی در مانگاروا برپا شد که منجر به منقرض شدن جمعیت هندرسون و پیت کرن گشت. جزیره‌های دوسی و هندرسون در سال ۱۶۰۶ توسط یک دریانورد پرتغالی کشف شد. جزیره پیت کرن در سال ۱۷۶۷ توسط خدمه کشتی جنگی اچ‌ام‌اس سوالو به فرماندهی کاپیتان فیلیپ کارترت دیده شد. رابرت ۱۵ ساله پیت کرن از خدمه‌های کشتی اولین فردی بود که جزیره را دید؛ بنابراین کاپیتان فیلیپ به افتخار او نام جزیره تازه کشف‌شده را پیت کرن نهاد. در سال ۱۷۹۰ شورشی‌های کشتی بانتی به همراه تاهیتی‌ها که آنها را همراهی می‌کردند (۶ مرد و ۱۱ زن و کودک) وارد جزیره شدند و کشتی خود را آتش زدند. ویرانه‌های کشتی (که در سال ۱۹۵۷ توسط محقق نشنال جئوگرافیک لویی ماردن کشف شد) هنوز هم در زیر آبهای خلیج باونتی قابل دیدن است. با وجود اینکه از طریق کشاورزی و ماهیگیری معاش می‌گذراندند؛ اما سالهای اول سکونت با تنش‌های جدی بین آنها رقم خورد. می خواری، قتل و بیماری‌های مختلف جان بسیاری از شورشی‌های و مردان تاهیتی را گرفت. جان ادمز و ند یانگ (از بازمانده‌های کشتی) با استفاده از کتاب مقدس سعی در ایجاد جامعه‌ای امن و صلح‌آمیز کردند. یانگ در اثر آسم جان سپرد. پس از کشف پیت کرن جان ادمز به خاطر شرکت در شورش، مشمول عفو عمومی شد. جزیره دوسی توسط کشتی سلطنتی کاپیتان ادواردز، که در تعقیب شورشی‌ها بودند در سال ۱۷۹۱ کشف شد. جزیره هندرسون دوباره در سال ۱۸۱۹ توسط کاپیتان انگلیسی جیمز هندرسون کشف شد. خدمه او نام کشتی خود را بر تنه درختی هک کردند. در سال ۱۸۳۲ جاشوا هیل، مامور جامعه کلیسایی، به این منطقه رسید و اعلام کرد که در مارس ۱۸۳۳ در این جزیره جامعه منع نوشابه‌های الکلی، عبادت‌های ماهانه، جامعه‌ای جوان و شاداب، جامعه‌ای صلح‌جو و یک مدرسه تشکیل داده است. در سال ۲۰۰۴، ۷ مرد (که استیو کریستین شهردار وقت جزو آنها بود) به جرم تجاوز به کودکان محاکمه و زندانی شدند. به دنبال دیگر موراد مشابه گردشگری به این منطقه کاهش یافت.
پیت کرن در جنوب مدار راس‌الجدی قرار گرفته و هر ساله میزبان تابستان‌های مرطوب و زمستان‌های خشک است. از ماه نوامبر تا مارس، جزیره ماه‌های بارانی را سپری می‌کند. تابستان از آوریل تا اوکتبر ادامه دارد و دارای متوسط دمای ۲۵ تا ۳۵ درجه سانتی‌گراد و متوسط رطوبت ۹۵ درصد است. دما در زمستان بین ۱۷ تا ۲۵ سانتی‌گراد است.
تنها ۹ گونه گیاهی در این جزیره می‌روید که برخی از آنها مانند توت قرمز در حال انقراض است.در سال ۱۹۳۷ و ۱۹۵۱ اروینگ جانسون ناخدای کشتی یانکی فایو ۵ لاکپشت غول‌پیکر را وارد جزیره کرد. ترپن (Turpen)، تنها بازمانده جزیره که به آقای ترپن نیز معروف است تحت مراقبت بوده و کشتن، آزار دادن یا آسیب رساندن به او ممنوع است.پرنده‌های پیت کرن به چند دسته تقسیم می‌شوند که شامل مرغان دریایی، پرندگان ویدر یا ساحلی (پرندگانی که در ساحل زندگی میکنند و از حشرات و جانوران درون گل و لای‌های ساحل تغذیه میکنند) و تعداد کمی پرندگان بومی دیگر.خاک حاصلخیز دره‌های پیت کرن میوه‌هایی چون موز پاپایا، آناناس، مانگو، هندوانه، گرمک، پشنفروت، درخت نان (از خانواده توت)، نارگیل، آووکادو و مرکبات (شامل پرتقال، گریفروت، لیمو) را در اختیار مردم قرار می‌دهد. سبزی‌های این منطقه شامل سیب‌زمینی شیرین، هویج، ذرت شیرین، گوجه، تارو (از گونه گل شیپوریان)، نخود فرنگی و لوبیا است.دریای پیت کرن مملو از انواع ماهی است و مردم هر روز به ماهیگیری می‌روند. در این منطقه عسل نیز تولید می‌شود. مواد معدنی بسیاری چون منگنز، آهن، مس، طلا، نقره و زینک در این منطقه کشف شده‌اند.
مردمان پیت کرن به زبان پیکرن که یک زبان مرکب است صحبت میکنند. این زبان تلفیقی از زبان انگلیسی قرن ۱۸ و زبان تاهیتیایی است. این زبان اولین زبان مردم بوده و در تنها مدرسه جزیره تدریس می‌شود.
کشتی یکی از وسایل دستیابی به این جزیره دورافتاده است. نکته مهم، آب و هوای منطقه است که پیش از رفتن حتما باید در نظر گرفته شود. برای رفتن به پیت کرن تورهای بسیاری وجود دارند که سفر را برای شما آسان میکنند.
در سال 1886 ، کشیش کلیسای آدونتیست روز هفتم به نام John Tay از این جزایر بازدید کرد و اکثر ساکنین پیتکرن را به دین خود دعوت کرد(کلیسای ادونتیست‌های روز هفتم یکی از مذاهب مسیحیت پروتستان می‌باشد که مهم‌ترین شاخصه آنها مراعات کردن روز سبت، روز هفتم اصلی در هفته مسیحت و یهودیت و همچنین وقوع حتمی ظهور دوم عیسی مسیح می‌باشند. این مذهب بر اثر نهضت میلریسم در آمریکا حدود میانه سده ۱۳ (میلادی) رشد کرد و به صورت رسمی در سال ۱۸۶۳ تشکیل شد). جان تی در سال 1890 به همراه هیئتی به منظور تبلیغ دین به این جزایر بازگشت و مردم این جزایر را غسل تعمید داده بود و از آن زمان ساکنین پیت کرن مسیحی پروتستان از فرقه آدونتیست روز هفتم می باشند.
جزایر هندرسون ، اونو و دوسی در سال 1902 به انگلستان ضمیمه شدند. هندرسون در 1 ژوئیه ، اونوو در 10 ژوئیه و دوسی در 19 دسامبر. در سال 1938 ، این سه جزیره ، همراه با جزیره پیتکرن ، در یک واحد اداری به نام "مجمع الجزایر پیتکرن" ادغام شدند. جزیره هندرسون ، حدود 86٪ از کل مساحت این مجمع الجزایر را پوشش می دهد و از حیوانات متنوعی بهره می برد.
در بین سالهای 1937 تا 1951 ، کاپیتان کشتی دزدان دریایی یانکی فایو به نام اروینگ یانسن Irving Johnson ، پنج لاک پشت از گونه لاکپشت غول‌پیکر گالاپاگوس را در این جزایر کشف کرده بود. لاکپشت غول‌پیکر گالاپاگوسبزرگترین گونه زنده تیره سنگ‌پشت و دهمین جانور سنگین جهان با وزنی معادل ۴۰۰ کیلوگرم و طول بیش از ۱.۸ متر بود. و در ۷ جزیره از مجمع‌الجزایر گالاپاگوس زندگی میکنند.لاکپشت‌های غول پیکر گالاپاگوس بزرگترین لاکپشت های خشکی‌زی کره زمین محسوب می شوند و در طبیعت بیش از ۱۰۰ سال و در اسارت تا ۱۷۰ سال عمر میکنند. در قرن ۱۶ تا ۱۹ میلادی تعداد زیادی از آنها برای مصرف گوشت، روغن و نیز تخریب زیستگاه از بین رفتند و در سال ۱۹۷۰ تخمین زده میشد که تنها ۳۰۰۰ فرد از جمعیت آنها باقی مانده باشد. از پانزده زیر گونه این لاکپشت ها ده زیر گونه در طبیعت باقیمانده اند و یک زیرگونه هم تنها یک نر به نام جرج از آن باقیمانده بود در سال ۲۰۱۲ بدون اینکه فرزندانی از خود برجای بگذارد مرد. در حال حاضر این لاکپشت ها به شدت تحت حفاظت هستند و در رده در خطر انقراض IUCN قرار دارند. از پنج لاک پشت یاد شده تنها لاک پشتی به نام آقای تورپن باقی مانده است. آسیب رساندن و به هر گونه آزار رسانی به این لاک پشت در پیت کرن جرم است.
پرندگانی که در پیت کرن زندگی می کنند شامل : پرستوی دریایی پریوش Fairy tern ، چلچله دریایی قهوه‌ای Brown noddy ، نوک‌سرخ دم‌سرخ red-tailed tropicbird می باشند. سسک نی زن با نام Pitcairn reed warbler از پرندگان کاملا بومی پیتکرن است که بومیان پیتکرن به آن گنجشک می گویند. این پرنده در سال 2008 به لیست جانوران در معرض انقراض قرار گرفته است.
زنبورهای عسل جزایر پیتکرن که توسط نهادهای بریتانیایی بررسی شده اند از سالم ترین زنبورهای شناخته شده به حساب می آیند. پیتکرن یکی از بهترین جمعیت های زنبورعسل عاری از بیماری را دارد و عسل این منطقه بسیار مرغوب است. پیتکرن عسل را به کشورهای نیوزیلند و انگلستان صادر می کنند. همچنین میوه های استوایی مثل موز،پاپایا،آناناس و انبه نیز توسط این جزایر به کشورهای دیگر ارسال می شود.
به دلیل جمعیت کم جزایر، غذاهای بومی خیلی پیشرفته نشده اند. سنتی ترین غذای این ناحیه شامل برگ له شده درخت خرما و نارگیل است. در غذاهای پیت کرن از ترکیب موز، میوه نان ، نیشکر ، نارگیل و لوبیا در قسمت گیاهی و در قسمت گوشتی از گوشت ماهی و گوشت گاو استفاده می شود. غذاهایی مثل پای گوشت و چندین غذای دیگر نیز به تبعیت از رژیم و سیستم غذایی انگلیسی وارد این جزایر شده است. در صنایع دستی این جزایر نیز از نقش بندی های روی چوب شامل نقش حیواناتی چون کوسه و نهنگ و دلفین و لاک پشت و ..... استفاده می شود.
این جزایر از سال 1940 دچار ریزش جمعیتی شده است. دولت سعی بر جذب مهاجر برای بالاتر بردن جمعیت جزایر دارد اما هنوز این ریزش جمعیتی جبران نشده است. در 21 سال قبل از 2012 در پیتکرن فقط دو کودک متولد شده بودند. شرلی و سایمون یانگ اولین زوج خارجی ازدواج کرده با تابعیت این جزایر در تاریخ بوده اند که در این جزیره مستقر نیز شده بودند.
ماهیگیری و شنا از تفریحات معمول این منطقه است و همچنین اکثر ساکنین پیت کرن در مراسم شامی در کنار یکدیگر شرکت می کنند و با غذاهای مختلف پذیرایی می شوند. به مناسبت بزرگداشت ورود شورشیان کشتی بونتی به این جزیره در 23 ژانویه 1790 ، در سالروز این تاریخ جشنی به نام روز بونتی در پیت کرن برگزار می شود.
فکت های جزایر پیتکرن
1- فقط در دومین جزیره بزرگ از مجموعه جزایر پیت کرن یعنی جزیره پیت کرن، انسانها زندگی می کنند.
2- تمام جمعیت این جزایر از نوادگان شورشیان کشتی بونتی و مهاجریت تاهیتی تشکیل شده اند.
3- کل مساحت جزیره پیت کرن 47 کیلومتر است که میتوان با وسایل نقلیه ای چون دوچرخه یا بدون وسیله نقلیه و پیاده روی در کل این جزیره جابجا شد.
4- اندکی بعد از توافق بین شورشیان کشتی قدیمی بانتی ، این کشتی آتش کشیده شد.
5- آبهای جزایر پیتکرن بسیار شفاف است و کاملا زلال است.
6- عمیق ترین صخره مرجانی در این جزایر کشف شده و 40 مایل طول دارد.
7- آبهای اطراف این جزایر شامل 69 کوه دریایی و آتشفشان های زیردریایی است.
.............................
آرشیو
