Sajad Rossoneriبا وجودی که باختیم بازی رو ولی یکی از بهترین جذاب‌ترین و نفسگیرترین دلامادونینایی بود که دیده بودم . نیمه اول 2-0 عقب افتادیم بین دو نیمه آنجلوتی یه حرکت تخم دار کرد و هر سه تعویضش رو همزمان انجام داد و تا میلیمترهای کامبک پیش رفت طوری که ده پونزده دقیقه آخر بازی اینتر در 18 قدم خودش حبس شده بود و نمیتونست نفس بکشه (خوشحالی زیاد اینتری ها بعد از سوت پایان بازی نشانگر پایان همین فشار خردکننده و البته برد دلچسبشون بود)
پ ن ؛ اونسال سال نزول شدید میلان بود مخصوصا در سری a که حتی تا رتبه 16 جدول هم سقوط کردیم ولی در یک سوم اخر فصل بود و یکباره اوج گرفتیم که هم سهمیه رو تضمین کردیم و هم قهرمان ucl شدیم... یادش بخیر💔
