تصنیف گریه کن به دلیل مرگ کلنل محمد تقی پسیان بوسیله شاعر و تصنیف سرای بزرگ ، عارف قزوینی ساخته شده است . این تصنیف در آن دوران به تصنیف کلنل معروف بوده است.عارف بعد از مرگ این جوان آزادی خواه چنین می سراید:
نداشت عارف جز این دو چیز وقف تو کرد
مدام سینه ســـوزان و دیدۀ تـــــر خویش
عارف قزوینی این تصنیف را در کنسرتی که در تهران داد بعد از غزل :
دل هیچگاه ز عشق تو دل ناگران نبود
بار گران عشــــــــق تو بر ما گران نبود
با صدا و تأثری که به دلها نفوذ می نمود در دشتی خواند.
این تصنیف در کتاب عارف نوشته عبد الرحمن سیف آزاد به عنوان ((تصنیف بیست و دوّم ( دشتی ) تصنیف کلنل))
آمده است. این تصنیف شعر مفصلی دارد که در اینجا آن بخشی که در اجرای ناظری آمده است نوشته شده است.
گریه کن که گر سیل خون گری ثمر ندارد
ناله ای که ناید زنای دل اثر ندارد
هرکسی که نیست اهل دل ز دل خبر ندارد
دل زدست غم مفر ندارد
دیده غیر اشک تر ندارد
گر زنیم چاک ، جیب جان چه باک ، مرد و جز هلاک
هیچ چارۀ دگر ندارد
زندگی دگر ثمر ندارد
