لیگ ام‌ال اس از لحاظ کیفیت در رتبه هفتم جهان قرار داشته و از لحاظ تعداد طرفداران در جهان در رتبه ۱۲ جهان قرار دارد.
این لیگ یکی از معدود لیگ‌های جهان است که در ان هیچ تیمی حذف نمی‌شود و به دسته پایین‌تر نمی‌رود. همچنین هیچ تیمی از دسته دوم (North American Soccer League) به این لیگ صعود نمی‌کند. بلکه تیم‌ها به صورت قراردادی در این لیگ به میدان می‌روند.
با این حال این لیگ یک لیگ دسته دوم نیز دارد که معروف به لیگ فوتبال آمریکای شمالی (North American Soccer League) است.
تاریخچه:
فرهنگ آمریکایی، ورزش آمریکایی را بیشتر می پسندد. این مسئله را می توانید از جدول مقایسه بیننده های برنامه های تلویزیونی در آمریکا، به راحتی متوجه شوید. ورزش هایی همچون فوتبال آمریکایی، بسکتبال، بیسبال و هاکی، از محبوبیتی غیر قابل تصور در بین آمریکایی ها برخوردارند و حتی شبکه های ملی، بر سر دزدیدن مخاطب ورزشی، با هم رقابت می کنند.
در این بین حقیقت غیر قابل انکاری در مورد فرهنگ آمریکا وجود دارد که باعث می شود سایر ورزش ها مثل فوتبال، در مسیر درستی قرار بگیرند: "آمریکایی ها ذاتا عاشق ورزش هستند!"
از قدیم الایام، آمریکایی ها عاشق المپیک بوده و هستند. آنها پیگیرترین ملت، در مورد نتایج بزرگترین تورنمنت ورزشی جهان به شمار می آیند و حالا با ظهور نسل جدید، آنها به افرادی تبدیل شده اند که از جام جهانی فوتبال تا مسابقات جایزه بزرگ دو و میدانی را دنبال می کنند.
در سال 1989، زمانی که دولت آمریکا از اهمیت فوتبال در جهان آگاه شده بود و سعی داشت با میزبانی جام جهانی 1994، توجه دنیا را به خود جلب کند، هیئت آمریکایی برای بدست آوردن رضایت فیفا، به این نهاد قول داد که لیگ حرفه ای فوتبال در این کشور را راه اندازی کند.
در سال 1993، سازمانی به نام MLS، مسئول برگزاری مسابقات لیگ حرفه ای فوتبال در آمریکا شد و این شرکت با تشکیل فیزیکی در سال 1995، اولین دوره لیگ حرفه ای فوتبال آمریکا را در سال 1996، برگزار کرد.
با توجه به جغرافیای آمریکا، MLS، استراتژی لیگ های موفقی همچون NBA را در پیش گرفت. در ابتدا حساسیت های اقتصادی موفقی را از جانب مسئولان لیگ شاهد نبودیم. تیم ها طی چند سال اول با ضرر و زیان های مالی قابل توجهی مواجه شدند و بسیاری را از لیگ حرفه ای بیرون کردند. فصل اول MLS تنها با حضور ده تیم آغاز شد و در نهایت با قهرمانی دی سی یونایتد به پایان رسید. با توجه به برگزاری جام جهانی 94 در آمریکا، از فصول اولیه MLS استقبال خوبی شد اما با تحقیر تیم ملی در جام جهانی 98، کم کم رونق از این لیگ گرفته شد و تیم هایی همچون تمپا بی یا میامی فیوژن که هر دو از ایالت فلوریدا در لیگ شرکت کردند و بعضا نتایج خوبی هم بدست آوردند، با شروع قرن جدید، منحل شدند.
حضور دان گاربر به عنوان رئیس سازمان لیگ در سال 99، نقطه عطف لیگ MLS بود. وی با حضور تیم هایی که از نظر اقتصادی حرفه ای نیستند، مخالف بود و ترجیح داد که تیم ها زمانی که به قدرت لازم رسیدند، به لیگ حرفه ای اضافه شوند. موفقیت غافلگیر کننده تیم ملی آمریکا در جام جهانی 2002، توجه مردم را به این رشته ورشی، بیش از پیش جلب کرد و لیگ MLS با پشت سر گذاشتن دورانی همواره در حال پیشرفت، به محل مناسبی برای سرمایه گذاری تبدیل شد. تیم های حرفه ای کانادا در سال 2007 به لیگ اضافه شدند و سطح رفاهی دو کشور، جذابیت خاصی برای بازیکنان شاغل در اروپا داشت و کم کم افراد و ایده های جدید، به فوتبال ایالات متحده تزریق شدند.
قوانین
طبق قانون فصل 2015، بیست تیم حاضر در لیگ، در دو گروه 10 تیمی که به کنفرانس شرق و غرب مشهور است، تقسیم می شوند:
تیم های حاضر در کنفرانس شرق:
شیکاگو فایر، کلمبوس کرو، دی سی یونایتد، مونترئال ایمپکت، نیو انگلند روولوشن، نیویورک سیتی، نیویورک ردبولز، اورلاندو سیتی، فیلادلفیا یونیون و تورنتو
تیم های حاضر در کنفرانس غرب:
کلرادو رپیدز، دالاس، هیوستون دینامو، لس آنجلس گلکسی، پورتلند تیمبرز، رئال سالت لیک، سن خوزه ارث کوئیکز، سیتل ساوندرز، کانزاس سیتی، ونکوور وایتکپس
هر تیم در طول لیگ، 34 بازی انجام خواهد داد. هر باشگاه، با تیم کنفرانس مقابل، تنها یک بار بازی خواهد کرد. (5 دیدار خانگی، 5 دیدار خارج از خانه). همچنین هر تیم با نه تیم دیگر کنفرانس خود حداقل دو بار بازی می کند. در نهایت شش دیدار داخل کنفرانس که به صورت رفت و برگشت برگزار می شود، 34 بازی هر باشگاه را مشخص خواهد کرد.
تیمی که فارغ از هر کنفرانس، بیشترین امتیاز را گرفته است، جایزه Supporters' Shield را بدست می آورد. در پایان لیگ، شش تیم برتر هر کنفرانس پلی آف داخلی را به صورت رفت و برگشت با هم برگزار می کنند و در نهایت، قهرمان هر کنفرانس مشخص خواهد شد.
پس از این دوره، قهرمان هر کنفرانس در دیدار فینال، به مصاف هم می روند و در نهایت، قهرمان فصل MLS مشخص خواهد شد.
شبکه های ESPN و FOX SPORTS، حق پخش بازی های MLS در این فصل را خریداری کرده اند. میانگین طرفیت استادیوم های این فصل، چیزی در حدود 26 هزار نفر تخمین زده شده است
بازیکنان سرشناس خارجی کنونی لیگ
تیم کیهیل در نیویورک رد بولز
جرمین دفو در تورنتو
دایگو کوبایاشی درونکوور
تیری آنری در نیویورک رد بولز
میکاییل سیلوستره در پورتلند
آرنه فریدریش در شیکاگو
رابی کین در گالکسی
دارن اودی در تورنتو
کارلو کودیچینی در گالکسی
ماتئو فرراری در مونترال
الساندرو نستا در مونترال
مارکو دی وایو در مونترال
*بازیکنان سرشناس خارجی سابق
دیوید بکهام در لس آنجلس گالکسی
کارلوس والدراما در میامی فیوژن
پله در نیویورک کازموس
هریستو استویچکوف در دی. سی. یونایتد
لوتار ماتئوس در مترو استارز
روبرتو دونادونی در مترو استارز
والتر زنگا در نیوانگلند رولوشن
*بازیکنان ایرانی
آلکو اسکندریان مربی تیم نیویورک کاسموس از لیگ دسته دوم
*در میان بازیکنان ایرانی این لیگ و لیگ‌های ماقبل آن میتوان به افراد زیر اشاره کرد:
استیون بیت‌آشور
آندرانیک اسکندریان (برای نیویورک کازموس) و پسرش آلکو اسکندریان
خداداد عزیزی در سن خوزه ارت کویکس
محمد خاکپور در نیویورک مترو استارز
آرش نوآموز در لس آنجلس گالاکسی
۱۰ ستاره پردرآمد لیگ فوتبال امریکا
زلاتان ایبراهیموویچ: مهاجم گلکسی پردرآمدترین بود و فصلی ۷.۲ میلیون دلار درآمد داشت.
مایکل بردلی: اسطوره تورنتو اف‌سی در این لیست دوم است و سالی ۶ میلیون دلار درآمد دارد.
باستین شوانشتایگر: هافبک شیکاگو فایر سالی ۵.۶ میلیون دلار درآمد دارد
جوزی آلتیدور: بازیکن دیگر از تورنتو اف‌سی که سالی ۴.۹ میلیون دلار درآمد دارد.
جیوانی دوس سانتوس: مهاجم مکزیکی که به تازگی بعد از جدایی از گلکسی بدون تیم است قراردادی دارد که در ازای آن سالی ۴.۷ میلیون دلار درآمد دارد.
کارلوس ولا: بهترین گلزن این لیگ با درآمد سالانه ۴.۵ میلیون دلار در رتبه ششم است.
الخاندرو پوزوئلو: هافبک اسپانیایی در تورنتو اف‌سی سالی ۳.۸ میلیون دلار درآمد دارد.
وین رونی: مهاجم دی‌سی یونایتد درآمد ۳.۵ میلیون دلاری در سال دارد.
جوزف مارتینز: این بازیکن ونزوئلایی یکی از بهترین‌های لیگ امریکا است و سالی ۳ میلیون دلار درآمد دارد.
نانی: وینگر اسبق منچستریونایتد در اورلاندو سیتی سالی ۲.۳ میلیون دلار درآمد دارد
کلیه بازیکنان سرشناس MLS در کل تاریخ
تیم کیهیل در نیویورک رد بولز
جرمین دفو در تورنتو
دایگو کوبایاشی درونکوور
تیری آنری در نیویورک رد بولز
میکاییل سیلوستره در پورتلند
آرنه فریدریش در شیکاگو
رابی کین در گالکسی
دارن اودی در تورنتو
کارلو کودیچینی در گالکسی
ماتئو فرراری در مونترال
الساندرو نستا در مونترال
مارکو دی وایو در مونترال
ریکاردو کاکا در اورلاندو سیتی
داوید ویا در نیویورک سیتی
زلاتان ابراهیموویچ در لس آنجلس گلکسی
وین رونی در دی سی یونایتد
دیوید بکهام در لس آنجلس گالکسی
کارلوس والدراما در میامی فیوژن
پله در نیویورک کازموس
هریستو استویچکوف در دی.سی. یونایتد
لوتار ماتئوس در مترو استارز
روبرتو دونادونی در مترو استارز
والتر ز نگا در نیوانگلند رولوشن
