Behzad S.hدر بحث وضعیت میلان نکات مهمی هس ک باید توجه کرد۱-اول اینکه میلان فعلا ی اسمی ازش مونده ؛تیم فعلی بزحمت جزو پنج تیم برتر ایتالیاست و اینکه مدام بگیم نباید به سطح دورتموند یا ارسنال تاتنهام تنزل پیدا کنه نه تنها نگاه مغرورانه ایه بلکه حتی کمی توهین امیزه این که تیم را با خریدو فروش زیرکانه بسطح اول برسونی بدون پولای مالک تیم متوازنی بسازی هنر هس و خجالت نداره! فعلا بذارید ببینیم اصلا میلان ساخته میشه یا نه ؛بعدا میشه درباره سیاست های اتی بحث کرد.
۲- ارسنال بعنوان نمونه گند زدن گازیدیس و ونگر مطرح میشه اما این قیاس از ریشه غلطه. چون اولا ارسنال هرگز بهترین تیم اروپا یا انگلیس نبوده که بگیم چرا الان اول دوم نیس دوما انگلیس لیگش وحشتناک رقابتی شده؛ در دوران اوج تیم ونگر فقط من یو قدرتمندتر بود و رقابت اسانتربود؛ لیور درافت بود. سیتی و چلسی چندان خبری نبود. پس مقایسه با اکنون که شش هفت تیم ترسناک دارن بسیارغلطه! ایتالیای فعلی اگه میلان پایه مالی قوی بسازه فقط اینتر و یووه رقیبش خاهند بود .سوم اینکه ارسنال کنونی ی دوره ریاضت مالی داشته تا ورزشگاه بسیارمدرن هشتصد میلیون پوندی را تونسته با بودجه ورزشی و نه ثروت مالکین نفتی بسازه فقط همین ی ورزشگاه اینده ارسنال را روشن میکنه.هرتیمی اینده بخاد ورزشگاه بسازه مجبوره ازصفرشروع کنه.۳- درتمام تیمای برتر یه گروه مدیریتی منسجم همسو هس که با همدیگه کارپیش میبرن اما درمیلان ی فرهنگ غلط تک روی و خودمحوری برلو پایه گذاشته ک تقریبا شبیه عصر اقتدار فرگی درمن یو هس. بعد فرگی من یو افت کرد چون با مفاهیم مدرن مدیر ورزشی و غیره اشنا نبود.میلانم همینجوره همه کاره گالی برلو بودن. مالدینی تحت تاثیر اون مکتب کمی خودرأیی و تک رو بار اومده و چندان قائل به کار گروهی نیس اون قبلا هم تمایلش را نشون داده که تمام اختیارات را یکجا میخاد اما این بدون خرید سهام یک تیم میسرنخاهدشد. درسایر تیمها اساطیر هرگز انقدر اختیارات نداشتن توتی و زانتی و ندود همگی نقششون بسیار کمرنگ و بعضا جزیی هس. مالدینی اختیار زیادی داره اما بازم بیشتر میخاد و درفوتبال مدرن این میسر نمیشه. بخاطر همین مدیر ورزشی قوی نمیاره که مثل لئوناردو ماروتا پاراتیچی مقتدرباشه یه فرد ضعیف وردست خودش میخاد تا تصمیمات اصلی با خودش باشه .دیدید پارسال با لئوناردو هماهنگ عمل نمیکردن و اخرش یکی رفت دیگری موند بنظرم الیوت از اول اشتباه کرد ی مدیر ورزشی مجرب باید میاورد و مالدینی هم نقش مشابه ندود زانتی میداد تا بمرور شایستگی شو افزایش بده؛ نه اینکه بسرعت تمام اختیارات بگیره .فقط یک یا دوتا تصمیم اشتباه میتونه میلان فعلی را مثل مارپله پرت کنه پایین نردبان .۴- نکته بعدی درباره رانگنیکه؛ بنظرم درباره توانمندیش غلو میشه .با مالدینی درباره اینکه بدرد ایتالیا نمیخوره موافقم چون جو ایتالیا ومیلان جوری هس ک خارجیا درش موفق شدنشون سخته. بویژه اگه از اول تحت فشار هوادار ورسانه ها هم باشند. بهترین گزینه برای الیوت و میلان ماروتا بود ک پارسال اشتباه بزرگی کردن و اونو بموقع جذب نکردن. ۵-درباره مالدینی و خریدهاش هم باز اغراق میشه. چن تا ازینها صرفا بخاطر تغییر سبک ومربی و بخصوص بازیابی اعتمادبنفس (ناشی از اومدن زلاتان) کمی رو اومدن. وگرنه خیلی ازین خریدها نیمفصل اول از نظر هوادارا لرد بودن. درحقیقت زلاتان و چن تا یار باتجربه ایده لئو بود ک پارسال بقیه باهاش مخالفت کردن وتیم سهمیه را از دست داد اما امسال وقتی دیدن خراب کردن با تأخیر ناچار ب پذیرش این ایده شدن. اگه پارسال میذاشتن مدیرورزشی وقت با اختیار تام کار کنه؛ بنظرم زلاتان میومد و دراون صورت احتمالا پاکتا سوسو چالهان و پیاتک هم خراب نمیشدن. و نیازی ب تغییرسبک هم نبود .بهرحال الانم حفظ مالدینی با تقویت کادر مدیریتی بهتر هس تا تغییرات مداوم و ریسک بیجا.
