دومین دوره جشنواره برترین های (طرفداری) روز دوشنبه این هفته با معرفی کاندیداها رسما آغاز شد.
در این دوره، نام یک کاربر از طرفداری در میان تحسین شده‌ها به چشم می‌آید: «مهدی آزادی» !
این کاربر به عنوان نماینده مدیران سایت در جشنواره در بخش «سوتی سال» شایسته تحسین شناخته شده و احتمالا جایزه «آینده درخشان»را دریافت خواهد کرد!
تردید نکنیم؛ «مهدی آزادی» کاربر بدی است! ضعیف و پرمدعا! انتخاب این کاربر و فرستادن او به جشنواره و در سایه عنوان «سوتی سال» باعث شگفتی منتقدان شد!
«مهدی آزادی» چه ویژگی یا ویژگی‌هایی دارد؟ کدام کارشناس یا کارشناسان رای به شرکت او در جشنواره داده اند؟ با چه استدلال و اعتباری؟
شخص یاد شده در جشنواره اول با بی‌اعتنایی منتقدان و کاربران روبه‌رو شد!
دو کاربر مدعی روشنفکری هم وقتی به مرور جشنواره اول نشستند؛ نقطه قوتی در این کاربر ندیدند! اگر دیده بودند؛ به‌طور طبیعی، در میان «برگزیدگان» نامی از وی، دیده می‌شد!
اما چرا کارگزاران و گزینشگران ، اصرار به شرکت «وی» در جشنواره داشتند؟!... برای منتقدان حرفه‌ای و متعهد، شگفتی برانگیز است!
اجازه بدهید؛ کمی از احساسات فاصله بگیریم و برای رمز گشایی از معمای چرایی گزینش وی، به جغرافیای طرفداری و دامنه آیین «جشنواره» نگاه کنیم!
پیش از هر چیز یک پرسش:
آیا جشنواره طرفداری، عرصه‌ای کاملا حرفه‌ای است؟
آیا معیار انتخاب‌ها، حرفه‌ای‌گری و نمود استعداد‌های درخور اعتناست!
شاید برخی که عادت به سطحی‌نگری دارند و افق دیدشان، محصور بی‌سوادی ورزشی و فوتبالی است، خرده‌گیری کنند، از «توهم توطئه» سخن بگویند و تکرار ادعای «یک طرفه بودن جشنواره‌ها» را به سخره گیرند.
اما چه این عده بپسندند و چه نپسندند، «واقعیت» این است:
«جشنواره» و نمونه‌هایی چون این ، عرصه‌ای برای تحسین آثار فوتبالی نیست! جشنواره برپا نمی‌شود که از کاربران دغدغه‌مند و پروفایل های متعالی حمایت کند.
«جشنواره» و نمونه‌هایی چون این ، برپا می‌شوند تا در سایه سنگین الگوهای ضد لالیگا و نافی سری آ و در هیاهوی تقدیر از محصولات برآمده از نفسانیت! اندیشه فوتبال نفی و طرد شود و کاربر ناهمگن با ارزشها، سرکوب گردد!
اگر بود جز آن چه اشاره رفت، در جشنواره دوره دوم، کاربر ارزشی «محمد موسوی» صرفا به دلیل انتقاد از تعلیق هدف حمله و هتاکی گردانندگان سایت و اخراج قرار نمی‌گرفت!
اگر بود جز آن چه اشاره رفت، در دوره اول، کاربر «...» یک کاربر درجه سوم آژاکسی! همزمان با تعلیق محمد موسوی و تنها برای موجه جلوه دادن این تصمیم، به عنوان کاربر برتر معرفی نمی‌شد!
حالا کمی به دوره اخیر جشنواره بازگردیم!
درست یک روز پیش از اعلام کاندیداها، کاربر «ᴀɪʀ Pʟᴀʏ» با مدیران طرفداری گفت و گو کرده است!
طرفداری رسانه رسمی تیم حکومتی است! این رسانه به حدی در انتشار مواضع ضد مادریدی، ضد بارسایی و هواداری از بایرن اصرار دارد که از سوی حامیان لالیگا در منطقه به نام «البایرنیه» خوانده می‌شود! یعنی رسانه و سخنگوی بوندس لیگا!
این چیزی نیست که جشنواره به اصطلاح MAGHAM HUB مدعی شود از آن بی‌خبر بوده یا ادعا کند بی‌خبر است! خیر! طرفداری ماهیتی روشن و مشهود دارد!
کاربر یاد شده، وقتی در برابر اپراتور قرار می‌گیرد، شروع به درد دل می‌کند! از اوضاع لالیگا می‌گوید و از نگاه لیگ یک دوست خود، داوری سری آ را غیرطبیعی توصیف می‌کند!
کسی که احتمالا مدعی «سواد و بینش » است با رسانه‌ای علیه لالیگا و سری آ درد دل می‌کند، از راه رسانه‌ای به یوونتوس و اینتر توهین می‌کند که صاحبان آن رسانه برای کاربران خود بوندس لیگا فن برپا کرده‌اند. لیگی که در آن تیم ها از کوچک‌ترین حقی مثل حق «داشتن پنالتی»، «اوت دستی» و حتی حق «دریبل دو طرفه» محروم‌اند!
این کاربر با رسانه ای درد دل می‌کند که مدیران آن، تیم های بی دفاع لالیگا را زیر آماج خبر های فیک خود دارند و کاربر ناآگاه، این جنایات قرون وسطایی را نمی‌بیند و بهتر بگویم؛ نمی‌خواهد که ببیند!
به واقع ... اگر لالیگا غیرطبیعی بود؛ امثال مهدی آزادی در سایت چه می‌کردند؟! در خبرها و ویدئوها چه جای فعالیت داشتند؟!
تصور می‌کنم معمای چرایی کاندید شدن در بخش جایزه «سوتی سال» جشنواره به سادگی برملا شد!
چرا طرفداری و اهالی طرفداری نباید کاربری درجه چندم و پروفایلی ضعیف را شایسته تقدیر معرفی نکنند وقتی قرار است مبلغان بوندس لیگا، فربه و نام آور شوند؟! مگر جز این وظیفه‌ای دارند!؟
چرا گزینشگران ، طرفداری را بستر خودنمایی کاربران صاحب اندیشه کنند؟ اگر این گزینشگران دغدغه مند بودند؛ چشم به روی طرفداران لالیگا نمی‌بستند!
