طرفداری- از سال 2013 به بعد، باشگاه منچستریونایتد به محلی برای آزمون و خطا تبدیل شده است. خریدهای نامناسب، افراطی‌گری و عدم آگاهی از ساختار یک باشگاه فوتبالی هر کدام در برهه‌ای به نتایج و جو تیم آسیب رسانده است. اگر صرفاً پنجره زمستانی 2020 را در نظر بگیریم، ژانویه خوبی سپری شد. چرا که دشواری‌های خرید در ژانویه کم نیست. با این حال داستان پیچیده‌تر است و باید معیارهای متفاوتی را با همدیگر در نظر گرفته و سپس قضاوت کنیم.
برونو فرناندز و پروسه خرید او
فرناندز سابقه بازی در تیم‌های پایه بوآویسا در پرتغال و سپس تیم بزرگسالان نووارا و اودنیزه در ایتالیا را دارد. او مدتی را قرضی در سمپدوریا گذراند و سپس با دائمی شدن قراردادش با این تیم، بلافاصله با رقمی حدود 10 میلیون یورو به اسپورتینگ لیسبون فروخته شد. درخشش او از این زمان آغاز شد و به یک بازیکن تأثیرگذار در تیم تبدیل شد. بازوبند کاپیتانی تیم پرتغالی به فرناندز واگذار شد و او در فصل 2018/19 عنوان بهترین بازیکن لیگ این کشور را کسب کرد. فعالیت برونو در پست شماره ده بیشتر از سایر پست‌ها بوده است ولی با توجه به مصدومیت‌ها مشخص نیست که سرمربی از او در چه پستی بهره خواهد برد.
تصویر1. دقایق بازی برونو فرناندز در پست‌های مختلف در نیم‌فصل اول 2019/20
سوال اینجاست که چرا برونو فرناندز در تابستان جذب نشد؟ به گفته اوله گونار سولسشر باشگاه چند سالی است که فرناندز را زیر نظر گرفته و شایعاتی در خصوص علاقه جدی به او شنیده می‌شد که حالا رنگ واقعیت به خود گرفته‌اند. یونایتد با کمبود بازیکن در دو پست خط میانی روبرو بود و هافبک‌های هجومی این تیم (لینگارد، پریرا و ماتا) ثبات و کیفیت لازم را نداشتند. در تابستان پیشنهاداتی به هافبک‌ها و مهاجمانی داده شد، هر چند که هیچکدام به سرانجام نرسید ولی این بدان معنا بود که آنها ضعف تیم را می‌دانند. خوش‌بینی بیش از حد و عدم جدیت در خریدهای بیشتر حالا دردسرساز شده است. دوسوم از لیگ سپری شده و یونایتد 6 امتیاز با کسب سهمیه فاصله دارد و شاید خرید چنین بازیکنی نوش دارو بعد از مرگ سهراب باشد. ضمناً، به نسبت پیش‌فصل، زمستان فرصت خوبی برای سازگاری بازیکنان جدید نیست و باید منتظر ماند و دید که اصلاً فرناندز می‌تواند با تیم هماهنگ شود یا خیر.
تصویر2. آمار برونو فرناندز از ابتدای فصل 2017/18 (زمان حضور او در اسپورتینگ لیسبون)
چرا مذاکره‌کنندگان منچستریونایتد همیشه در مذاکرات تحت فشار هستند؟
مورد قابل توجه این است که سران اسپورتینگ توانستند در طول مذاکرات منچستریونایتد را تحت فشار قرار دهند. مدیران یونایتد با آگاهی از اینکه اسپوتینگ با مشکل مالی مواجه است، سعی کردند با قیمت پایین و پاداش‌های دور از دسترس فرناندز را جذب کنند. اما آنها باهوش‌تر بودند و تمایل به فروش بازیکن خود را ابراز کردند ولی روند مذاکرات را طولانی کردند تا بازی با لیورپول از راه برسد. احتمال باخت به لیورپول و افزایش فشار از طرف هواداران قابل پیش‌بینی بود و بدین ترتیب آنها قدرت بیشتری در مذاکرات بدست آوردند و در نهایت رقم انتقال را افزایش دادند (55+10+15 میلیون یورو).
این روند مختص به جذب فرناندز نیست. در طول چند سال گذشته همیشه باشگاه‌های فروشنده، دست بالا را در مذاکرات داشته و رقم‌های نجومی دریافت کرده‌اند. بدون شک یکی از عوامل این امر، همین تصمیمات غلط مدیران و ناقص گذاشتن تیم است. سناریو ساده و تکراری است: آنها بازیکن جذب نمی‌کنند، تیم نتایج قابل انتظار نمی‌گیرد، فشار هواداران زیاد می‌شود و باشگاه مقابل درخواست پول بیشتر می‌کند. باید منتظر ماند و دید که بالاخره چه زمانی این حلقه شکسته خواهد شد.
سایر تغییرات در ژانویه 2020
خرید ناتان بیشاب، دروازبان ساوتندیونایتد رسمی شد و مذاکرات برای جذب جود بلینگام احتمالاً در آینده ادامه خواهد داشت. هر دوی آنها در تیم‌های پایه انگلستان جزو بازیکنان تأثیرگذار هستند اما جذب آنها در راستای اهداف بلندمدت است و فعلاً ارتباطی با تیم اصلی ندارند. با مصدومیت مارکوس رشفورد مشکل مزمن یونایتد در این فصل هم خود را نشان داد و نداشتن یک بازیکن تمام‌کننده دوباره به چشم آمد. باشگاه به جذب بازیکنانی مانند جاشوا کینگ نزدیک شد اما در نهایت اودین ایگالو به مدت 6 ماه به صورت قرضی جذب شد. ایگالو سابقه نسبتاً خوبی در انگلیس دارد و در بین گزینه‌های قابل دسترس (برای انتقال قرضی) جزو بازیکنان خوب محسوب می‌شود. با این حال نمی‌توان با اطمینان در مورد عملکرد او در یونایتد صحبت کرد.
کلیپی از گل‌های اودین ایگالو در لیگ برتر انگلیس
در ابتدای فصل با خروج کریس اسمالینگ و مصدومیت اریک بایی، سولسشر خواهان استفاده از مارکوس روخو بود و بنظر می‌رسید که در اندیشه‌های او، روخو اولویت بیشتری نسبت به فیل جونز دارد. با این حال روخو بعد از چند بازی دوباره مصدوم و از دسترس خارج شد. او همچنین در دو فصل قبلی 387 روز را به دلیل مصدومیت در دسترس نبوده است. پس بنظر نمی‌رسد که دیگر کسی بر روی او حساب باز کند و باشگاه او را به فروش خواهد رساند. انتقال قرضی او به استودیانتس آرژانتین احتمالاً به دلیل عدم ارائه پیشنهاد مناسب بوده است.
اشلی یانگ دیگر خروجی تیم بود. باشگاه در ابتدا خواهان حفظ او تا پایان فصل بود اما با درخشش ویلیامز و همچنین برگشت شاو و دالوت از مصدومیت اجازه خروج به وی داده شد. حقوق او برای یک بازیکن ذخیره (یا شاید سکونشین) بالا بود و با احتساب رقم فروش وی حدود 5 میلیون پوند در هزینه‌ها صرفه‌جویی شد. خروج روخو و یانگ منطقی بود و در مصداق این حرف، پروسه فروش متئو دارمیان را یادآوری می‌کنیم؛ دارمیان در دو فصل آخر حضور خود به ندرت به کار گرفته می‌شد. مدیران باشگاه به امید پول بیشتر آنقدر او را نگه داشتند که علاوه بر حقوق پرداختی، قیمت او نیز افت زیادی داشت و در مجموع، حداقل 15 میلیون پوند بدون هیچ دستاوردی از حساب باشگاه کم شد.
شرایط اوله گونار سولسشر
سایمون استون از خبرنگاران مطرح BBC و نزدیک به باشگاه منچستریونایتد است که به دلیل انتشار درست اخبار و تحلیل‌های دقیق، محبوبیت زیادی در بین هواداران این تیم دارد. او اخیراً طی یک پرسش و پاسخ، با هوادران تیم به گفتگو نشست. به عقیده استون اوضاع سولسشر در خصوص کسب سهمیه UCL با لوئیس فنخال و دیوید مویس متفاوت است و با مصدومیت رشفورد، پوگبا و مک‌تومینای دست بسته‌‌تری دارد. همچنین گرینوود و ویلیامز علی‌رغم پیشرفت قابل توجه، بازیکنان کم‌تجربه‌ای محسوب می‌شوند و به همین دلیل باشگاه با شرایط فعلی در فکر اخراج سولسشر نیست. او همچنین اشاره کرد که فروش لوکاکو، هررا و سایرین به خودی خود مشکل نیست و موضوع بر سر جانشینی آنها است. استون در خصوص خریدها گفت که مدیران باشگاه محافظه‌کار شده‌اند و نمی‌خواهند مانند سابق میلیون‌ها پوند پول را دور بریزند. در این بین اشاره‌ای هم به فروش باشگاه شد که او ابراز بی‌اطلاعی کرد و انتقال 4 میلیارد پوند را دشوار دانست.
تصویر3. نتایج منچستریونایتد از روز باکسینگ‌دی تا تعطیلات زمستانی 2020
با نگاهی به عملکرد اوله گونار سولسشر متوجه می‌شویم که او در سال 2020 در پنج بازی لیگ تنها چهار امتیاز کسب کرده و اوضاع نسبت به ماه‌های قبل بدتر شده است. همچنین حذف از جام اتحادیه در همین یک ماه اتفاق افتاد و فراز و نشیب‌های این فصل باعث دو دل شدن هواداران شده است. از سوی دیگر سولسشر به مصدومیت‌های پرشمار و خستگی شدید بازیکنان اشاره کرد. منچستریونایتد از روز باکسینگ‌دی تا شروع تعطیلات زمستانی طی 36 روز 12 مسابقه انجام داد (میانگین هر سه روز یک بار). این در حالی است که پوگبا و مک‌تومینای تنها در یک بازی حضور داشتند و رشفورد نیز علاوه بر از دست دادن پنج بازی اخیر، تا هفته‌های پایانی فصل از میادین دور خواهد بود.
سخن پایانی
منچستریونایتد بازیکنان خوبی در ترکیب خود دارد اما تعداد آنها کافی نیست. فشار در برخی پست‌ها زیاد است و تیم ناقص یونایتد با مصدومیت‌ها ناقص‌تر از قبل شده است. این تیم برای رقابت با قدرت‌های لیگ برتر به بازیکنان تأثیرگذار و ذخیره‌های باکیفیت‌تری نیاز دارد. این در حالی است که تیم در حال تغییر نسل است و برای بازگشت به اوج، نیاز به زمان دارد. در زمان بازسازی تیم نمی‌توان مراحل را جهشی پشت سر گذاشت یا انتظار یک جادو را داشت. با این حال صبر هواداران نیز لبریز شده است و با سابقه‌ای که مدیران باشگاه دارند، حق دارند که به آنها اعتماد نکنند. در ژانویه امسال (که می‌توان گفت اد وودوارد عملکرد خوبی داشت) 113 بازیکن به منچستریونایتد لینک شد که حتی اگر همه آنها شایعه بوده باشد باز هم این تعداد زجرآور است.
