داستان امروز از تاریخ کهن باشگاه بارسلونا مربوط به یک بازیکن تقریبا ناشناس است. داستان ییری هانکه، بازیکنی منحصربفرد در تاریخ باشگاه که بابت نبود گستردگی فضای رسانه ای برخلاف روزهای فعلی باعث فراموشی و ناآشنایی وجود بزرگانی شده است که تاریخ فعلی باشگاه را شکل داده اند.
داستان منحصربفرد هانکه تنها به دلیل داشتن عنوان تنها بازیکن چکی تاریخ باشگاه بارسلونا نیست بلکه او تنها بازیکنی است که هم لباس اسلاویا پراگ را برتن کرده و هم بارسلونا را و داستان ارزشمند او ارزش دنبال کردن را دارد چون
او برای فوتبال بازی کردن زندگی کرد نه اینکه از جنگ های ناگوار رنج ببرد و بارسلونا در تسکین درد او موثر بود.
ییری هانکه (که در اسپانیا به اسم خورخه شناخته می شد) متولد 12 دسامبر 1924 در وردی جمهوری چک تحت تاثیر جنگ جهانی دوم و رژیم کمونیستی قرار گرفت. درحالی که برای اسلاویا پراگ بازی می کرد و در این تیم محبوب هواداران شد و به تیم ملی نیز راه یافت، برای چک اسلواکی به جنگ در مقابل نازی ها ایستاد.
تضاد توپ و تفنگ
در تاریخ 5 می 1945 با آغاز قیام پراگ، او دست به اسلحه شد و به داخل استادیوم کاملا ساخته شده از چوب SK Slavia na Letné رفت که اینبار برای بازی کردن نبود و رقیب او نیز یک تیم فوتبالی نبود و باید در مقابل نیروهای آلمانی قرار می گرفت.
ساعت 9 صبح روز بعد یعنی 6 ماه می 1945 بود که این استادیوم چوبی کاملا سوخت و شکست خوردند اما مصیبت وارده بر هانکه به همینجا ختم نشد و با اتمام جنگ جهانی دوم فصل تازه ای در تاریخ زندگی هانکه آغاز شد.
گام نهادن در بارسلونا
پس از اینکه چک اسلواکی به تدریج در حیطه نفوذ اتحاد جماهیر شوروی قرار گرفت، دیگر نازی ها دغدغه هانکه نبودند چون اینبار کمونیست ها بزرگ ترین نگرانی به شمار می رفتند و از این رو هانکه به آلمان گریخت تا در کشوری آزاد بدون نشانی از شوروی زندگی کند آن هم در شرایطی که با اعمال قوانینی علیه آلمانی ها، فاز اخراج آلمانی ها از چک اسلواکی تحت قدرت شوروی آغاز شده بود.
"هانکه با 187 سانتی متر قد، 83 کیلوگرم وزن، موهایی تیره با پوستی به رنگ معمول، چشم های قهوه ای با صورتی کشیده و پیشانی بلند. ایروها و بینی بی عیب، گوش ها و دهان متقارن با دست و پاهای طبیعی بدون علائم خاصی با دندان های سالم که توصیف لباس های او نامشخص است." این نحوه توصیف او در شکایت علیه او در دادگاه پراگ بود.
او متوجه شد که دیگر هرگز قادر به پوشیدن پیراهن قرمز و سفید اسلاویا نیست باشگاهی که در قلب او جای داشت و بدون دراختیار داشتن مجوز بازی از فدراسیون چک اسلواکی او در سال 1950 برای باشگاه سنت پائولی در شهر هامبورگ توپ زد.
اما او چند ماه بعد در ادامه مسیر فوتبالی خود راهی کلمبیا و سپس فرانسه شد تا اینکه در سال 1952 به بارسلونا پیوست. فردیناند داوشیک (نفر وسط در تصویر بالا) سرمربی بارسلونا بین سال های 1950 تا 1954 به عنوان کشور همسایه هانکه به این بازیکن اجازه داد تا بتواند همچنان از بازی در فوتبال اروپا لذت ببرد.
4 فصل به عنوان بازیکن آبی اناری
هانکه با نام ساختگی فرناندز قبل از عقد قرارداد با بارسلونا در 4 بازی آزمایشی شرکت کرد. اولین ان در 30 آگوست 1952 در گرانویرز بود تا اینکه در 29 اکتبر همان سال این مهاجم چکی برای اولین بار به صورت رسمی برای بارسلونا مقابل خیرونا به میدان رفت که با برتری 6-2 همراه بود که موفق به گلزنی نیز شد.
خورخه در هفته 10 فصل 1952/53 در ترکیب اصلی قرار گرفت و 90 دقیقه در جریان پیروزی لالیگایی 3-2 مقابل سویا در استادیوم لس کورتس سابق بارسلونا بازی کرد و با بازی خوب خود یک هفته بعد نیز اینبار در الکلاسیکو در جریان شکست 2-1 در برنابئو در ترکیب اصلی قرار گرفت.
پیروزی هفته 12 لالیگای بارسلونا با نتیجه 2-1 مقابل اسپانیول اینبار با گلزنی هانکه همراه بود در دیداری که او اخراج نیز شده بود در دیداری که هواداران بارسلونا در لس کورتس از صمیم قلب خود نام او را در جهت حمایت از او فریاد می زدند.
با قهرمانی بارسلونا در فصل 1952/53 لالیگا با وجود بازیکنان بزرگی چون رامالتس، سگوئر، سگارا، باسرا، سزار و کوبالا ، هانکه موفق شد تا قرارداد جدید خود را امضا کند.
او در فصل بعدی یعنی 1953/54، موفق به انجام 18 بازی شد و در سومین فصل نیز 24 بار برای بارسلونا به میدان رفت تا اینکه در چهارمین فصل و در 32 سالگی از ترکیب اصلی تیم خارج شد و پس از 57 بازی برای بارسلونا در انتهای فصل به سوئیس رفت و برای تیم Biel بازی کرد و سپس سرمربی ستاره سرخ سنت اوون و ووی اسپورت شد.
هانکه در 11 دسامبر 2006 و تنها یک روز قبل از جشن تولد 82 سالگی خود درگذشت تا داستان زندگی بازیکنی با شخصیت تکرار نشدنی اما ناشناس برای هواداران بارسلونا به انتها رسد
