دوران بازیگری پژمان جمشیدی به سه دوره تقسیم میشود
دوره قبل از بازی در سریال پژمان،دوره بعد از بازی در سریال پژمان تا قبل از دیدار با ستاره های میلان در تهران و دوره بعد از ملاقات با پائولو مالدینی در زمین!یک مالدینی در ابعاد واقعی؛شبیه همان اسطوره ای که بسیاری از هم نسلان پژمان جمشیدی روی دیوار اتاق خود پوسترش را نصب میکردند(همچنین خودم!)با همان چشمان آبی روشن و بینی پهن و مهمتر از همه باشکمی با کمترین چربی،درست متضاد پیشکسوتان فوتبال ایران که با شکم برآمده شان مشخص میشوند!
پژمان جمشیدی در جریان بازی دوستانه با میلان در ورزشگاه آزادی چشمانش برق میزد که تنه به تنه اسطوره ایتالیا شده است......مردی که در ۴۶سالگی همچنان باصلابت بود.
مالدینی به همراه تیم منتخب ستارگان میلان به ایران سفر کرد و ثابت کرد محبوبیت تابع هیچ سن و سالی نیست.گرچه روی گونه هایش جای محبت ایرانی ها بود تا جایی که از ابراز محبت به ستوه آمده بود!همین چهره محبوب یک روز به واسطه خواهرش که پرستار بیمارستانی در شهر رم است متوجه میشود که یک جانباز ایرانی که دوران درمانش را پشت سر می گذراند علاقه زیادی به او دارد.زیاد طول نمی کشد که این جانباز مالدینی را با یک دسته گل بالای تختش میبیند که ششصد کیلومتر را برای دیدار با او طی کرده است!بعدها بعضی سایت های خارجی سعی میکنند وقوع این اتفاق را پنهان کنند ولی نمیتوانند!...
مالدینی به جرم محبوبیتش مجبور است با همه هوادارانش کنار بیاید.مردی که ۲۴سال فقط یک رنگ بود،به رنگ آث میلان!(جمله سنگین)چیزی که بسیاری از چهره های اسطوره ای و محبوب فوتبال ایران از آن بی بهره بودند وبه نیت فوتبال حرفه ای به عشق یکرنگ خود پشت کرده اند.
مالدینی در۴۱سالگی در پایان فصل۲۰۰۸-۲۰۰۹سری آ با فوتبال وداع کرد.در اوج قدرت در آخرین روزهای بهار۲۰۰۹در شکست تلخ میلان برابر رم چشم برنده و بازنده خیس بود.اشک ها برای کاپیتان تکرارناپذیر میلان جاری بود؛جایی که بازیکنان رم هم به احترام مرد شماره ۳نام او را بر پیراهن خود حک کردند و هواداران حاظر در سن سیرو با شعار شماره۳ برای همیشه هرکدام یک شال گردن را به دوربین ها وبه مرد شماره۳نشان دادند.این فوتبال بود که مالدینی اش را از دست داد.او اعتقاد به این فضیلت داشت که نصیب هر فوتبالیستی نمی‌شود قبل از اینکه بگویند برو خودت را کنار بکش!
میلان عدد۸۱۹و تیم ملی ایتالیا عدد۱۲۶ را نشانه ای از پسر چشم آبی میداند.تعداد دفعاتی که مالدینی پیراهن این دو تیم محبوب را بر تن کرد.۵ قهرمانی در لیگ قهرمانان،۷قهرمانی در سری آ،یک قهرمانی جام حذفی ایتالیا،۵قهرمانی سوپرجام ایتالیا،۵قهرمانی سوپرکاپ اروپا و یک قهرمانی جام باشگاه های جهان کلکسیون افتخارات مالدینی را تشکیل می دهد.در این کلکسیون جای دو جام خالی است.جام ملتهای اروپا و جام جهانی مالدینی برای بالا بردن اولین جام مهم با تیم ملی ایتالیا مغلوب ستاره ای به نام زیدان شد و۴سال بعد از خداحافظی کاپیتان مالدینی بزرگترین افتخار نسل جدید فوتبال ایتالیا اتفاق افتاد و وقتی فابیو کاناوارو جام جهانی را بالای سر برد هواداران جهانی ایتالیا جای خالی مالدینی را خالی کردند که جام جهانی تا ابد به اندازه دستان مالدینی کم خواهد آورد(و خیلی ستاره های بزرگ دیگر❤)
دوستداران پائولو وقتی نام کره جنوبی را می شنوند حس بدی پیدا میکنند.مظلومیت کاپیتان مالدینی بعد از ناداوری بایرن مونرو مرد منفور اکوادوری که تقاص قربانی کردن ایتالیا در مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی۲۰۰۲ را با زندان پس داد.تصویری تلخ و فراموش نشدنی است.مالدینی آنقدر با طرفدارانش روراست بود که در جمله ای معروف در خصوص جدایی اش از تیم ملی گفت:من عمری در تیم ملی به مقامی نرسیدم تا کی می‌توانستم به دوران ذلت بار خود در تیم ملی ادامه دهم؟
وقتی مالدینی ۱۹ساله به تیم ملی جوانان ایتالیا دعوت شد خیلی ها راحت ترین قضاوت را در خصوص بهترین دفاع چپ تاریخ انجام دادند و حضور او را به نفوذ پدرش چزاره مربوط می‌دانستند اما مالدینی انگار نه انگار که ۱۹سال داشت.چهره اش تین ایجری بود و پختگی بازی اش در حد یک بازیکن با سالها تجربه در تیم ملی.او کم کم به جایی رسید که بزرگترین مربیان دنیا آرزوی داشتنش را داشتند!سر الکس فرگوسن کبیر آرزوی داشتن چنین بازیکنی را داشت و این موضوع را رسما اعلام کرد پائولو در پاسخ به پیشنهادات وسوسه انگیز باشگاه های بزرگ دنیا گفته بود:من در میلان به دنیا آمده ام و همین جا زندگی کرده ام چه کسی تضمین میکند در تیمهای دیگر شرایط آرمانی داشته باشم؟من مثل پدرم کاپیتان میلان هستم نام ما در تاریخ پاک نخواهد شد.
مالدینی خودش بازی کرد او به واسطه همه خصلت های فیزیکی اش به عنوان مدل روی صحنه رفت اما به واقع یک مدل کلی و جامع برای همه جوانان فوتبال دوست بود و هست.مردی که لغزشی در زندگی شخصی اش نداشت و ظرفیت پذیرش همه امتیازاتی که به او اعطا شده بود را داشت به طوری که نویسنده معتبر ایتالیایی در خصوص مالدینی اینگونه نظر داد که مالدینی آنقدر خوب است که حقیقی به نظر نمی رسد!نه فقط این نویسنده که مالدینی همه دلها را ربوده بود.گابریل مارکوتی نویسنده گازتا دلو اسپورت مرد شماره ۳آتزوری را را اینگونه توصیف میکند:مالدینی با آن چهره آهسته،تکنیک بالا و خنده های خیره کننده اش جذابیت سری آ را تامین میکند.اگر از برلوسکونی بپرسید چه چیز مردم را به سن سیرو میکشاند جواب میدهد شکوه و آوازه میلان،اما من میگویم همه انگیزه ها به مالدینی ختم میشود.
مالدینی یک رکورد بی نظیر را هم از خود به جای گذاشته است او هر ۱۵۰بازی یک بار از زمین مسابقه اخراج شده است و فقط۴بار کارت قرمز داور را به چشم دیده است و این امار برای مدافعی مثل مالدینی با آن تکلهای بلند و صخره ای که در برابر مهاجمان بزرگ دنیا ایجاد میکرد قابل تامل است. مالدینی علیرغم پیشنهاداتی که برای کار در باشگاه های مختلف به او رسیده بود هم پاسخ منفی داد و حالا هم همه به اسطوره شهرشان و به رنگی که وفادارش مانده است را به اوج برگرداند.
مقاله بخشهایی از آن توسط خودم و بقیه هم از مجلات،سایتها و غیره به دست آمده است
در ضمن از شما بسیار به خاطر خواندن این مطلب مچکریم و به اطلاع می رسانیم به مناسب پیروزی جوکر در مسابقات پرطرفدارترین شخصیت کمیک بوک میخواهیم بهترین تقابل های بتمن بهمن با او و همچنین بخش ویژه ۵۰شخصیت منفی برتر تاریخ سینما در خدمت شما خواهیم بود❤
