به نام خدا
با عرض سلام و ادب خدمت دوستای عزیز
همه ی سایت میدونن ک من طرفدار مارادونا و آرژانتین هستم و مسی رو هم خیلی زیاد دوست دارم ، شاید مثل مارادونا نخوامش ولی بعد از مارادونا همیشه مسی رو دوس داشتم .
قبل از اینکه اصلا کریس رونالدویی توی فوتبال وجود داشته باشه و زمانی ک نازاریو و زیدان توی فوتبال جولان میدادن فوتبال دیدن رو شروع کردم و زمانی ک کریس رونالدو پاشو توی فوتبال گذاشت و از همون اولین بازیهایی ک انجام داد پیگیر بازیهاش شدم ، دقیقا از یورو 2004 ک رونالدو اسم در کرد و بچشم اومد همیشه بازیهای منچستر و پرتغال رو دنیال کردم چون از تیم 96 تا 2004 پرتغال و نسل فیگو و روی کاستا و فرناندو کوتو و سوسا و پائولتا و .... خیلی خوشم میومد و یادمه ک بهش سلسائوی فوتبال اروپا میگفتن .
بعد از 15 16 سال دیدن بازی های رونالدو و آنالیز کردن نحوه ی فوتبالش و نقاط ضعف و قدرتش به یه سری چیزها راجع بهش پی بردم .
رونالدو یه بازیکن حالتی هست ، از 2008 به بعد عموما توی هر بازی گل میزنه یا پاس گل میده اما یه زمانایی توی فصل هست ک بشدت افت میکنه و انگار بازی کردن یادش میره ، البته رونالدو این فصل خوب بوده و بجز بازی دیشب ک نمیدونم چش بود اغلب اوقات این فصل رو خوب بوده . از روزی ک بازیهای رونالدو رو دنبال کردم هر فصل جریانش همینه و این سناریو فقط مربوط به دو سه فصل اخیر نبوده ، توی 2012 و بهترین روزهای رئال و رونالدو ، نزدیکای الکلاسیکوی رفت لیگ بود ک یه افت عجیبی کرد ، گل میزد ولی هر توپای عجیبی رو خراب میکرد ، توی الکلاسیکو هم یکی از بدترین بازیهای ممکن (نسبت به کیفیت خودش )رو انجام داد (الکلاسیکوی رفت لیگ توی برنابئو ک رئال 3_1 باخت)
یه مدت کوتاهی بعد از الکلاسیکو باز موتورش روشن شد و برگشت به روال عادی خودش ، کلا رونالدو همیشه همینجور بوده و اولین بارش نیست ، این افت و خیز هم ناشی از روحیاتشه
رونالدو عادت داره یه مدت یه مدت اینقدر گیج شه ک از هوادارای خودی هم فحش بخوره (ک معمولا این روند طولانی نی ) و بعدش دوباره مثل سوپرمن برمیگرده
دقیقا بر عکس مسی ک کاملا به ربات شبیهه و ترس و ناراحتی و خوشحالی رو هیچوقت نمیشه از چهرش و بازیش خوند، رونالدو یه انسانه ک روحیاتش توی فوتبالش خیلی دخیل هست ، گاهی بسیار جنگنده و گاهی شکننده
