#یادداشت_وارده
'از آدامز و ویرا رسیدیم به ژاکا'
این گزاره ای است که در این چند وقت زیاد شنیدیم. بازوبند کاپیتانی قطعا مقدس است و کسی که بازوبند کاپیتانی را بر بازو می بندد علاوه بر قدرت رهبری، باید الگوی دیگر بازیکنان تیم نیز باشد. همه ی اینها درست است اما فقط یک طرف قضیه را شامل می شود.
گرانیت ژاکا هنگام تعویض در بازی مقابل پالاس توسط هواداران "خودی" در استادیوم "خانگی" هو شد، آن هم پس از توهین‌هایی که چند هفته اخیر در فضای مجازی به او و خانواده اش شده بود و حتی برخی بچه تازه به دنیا آمده اش را هم بی نصیب نگذاشتند.
ژاکا که به عنوان یک بازیکن عصبی شناخته می شود، نتوانست دیگر تحمل کند و به قول خودش به نقطه جوش رسید. کار این بازیکن خواه به عنوان کاپیتان یا یک بازیکن معمولی به هیچ وجه قابل تایید نیست اما شاید این عکس العمل نیاز بود. نیاز بود تا هواداران هم کمی به رفتارشان فکر کنند.
اینجا باید در این نکته تامل کنیم که اگر از آدامز و ویرا رسیدیم به ژاکا، از جو وحشتناک و دل نشین و خاطره انگیز هایبوری رسیدیم به جو لاکچری و بهانه گیر و بی رمق امارات.
همواره در تمامی بازی هایی که تیم رقیب آرسنال در امارات دارای هوادارانی کمی متعصب است شاهد این هستیم که صدای آن عده که شاید یک دهم هواداران آرسنال باشد در فضای امارات طنین انداز است.
هوادارانی که وقتی بین دو نیمه برای صرف غذا می روند، تا 5 دقیقه از شروع نیمه دوم که می گذرد هنوز صندلی هایشان خالیست، دقایقی از نیمه دوم که باید فشار هواداران بیشتر از همیشه باشد.
گرانیت ژاکا مقصر است اما تمام تقصیر ها گردن او نیست. ژاکا سر خورده شده بود و هو کردن هواداران خودی آن هم در استادیوم خانگی تیر خلاص به او بود. انگاری که ناگهان پشت این بازیکن خالی شده بود و خود را تنها احساس می کرد.
همین جرقه ای بود تا یک بازیکن عصبی را آنگونه به واکنش وا دارد.
مقصر دیگر ماجرا اما سرمربی تیم است که به این بازیکن با وجود بازی های بد و دور از فرم خوبی که داشته مدام بازی می دهد. در چند فصل اخیر شاید هیچ بازیکنی به اندازه ژاکا در ترکیب ثابت تیم حضور نداشته است. با چند بازی استراحت دادن به ژاکا این بازیکن می توانست هم از لحاظ روحی و روانی و هم از لحاظ جسمی خود را ریکاوری کند تا این اتفاقات رخ ندهد.
گرانیت ژاکا بازیکنی محبوب بین دیگر بازیکنان تیم است. این را می شود از رای اول او در نظرسنجی که برای تعیین کاپیتان از بازیکنان انجام شد فهمید. بازیکنان تیم به قدرت رهبری او باور دارند. به همین خاطر هم همه ی بازیکنان پس از اتفاقات بازی مقابل پالاس پشت این بازیکن درآمده اند و طبق گزارش ها نخواهند گذاشت تا بازوبند کاپیتانی از او گرفته شود.
ژاکا در 22 سالگی سابقه بستن بازوبند کاپیتانی گلادباخ را دارد که به عنوان یکی از باشگاه های مطرح آلمان شناخته می شود. او هم چنین در 25 سالگی کاپیتان تیم ملی کشورش بوده است. پس با این بازوبند و اینکه چگونه باید به عنوان یک کاپیتان رفتار کند بیگانه نیست اما شاید اتفاقات محیطی این چند وقت اخیر بیش از حد تحمل او بوده و نتوانسته تحمل کند و دست به عملی غیر حرفه ای زده است.
قابل تحسین است که ژاکا به عذرخواهی اجباری که باشگاه از او خواسته بود تن نداد. او عملی خطا انجام داد اما نیازی به عذرخواهی ندید چرا که شاید خود را نسبت به هوادارانی که در چند وقت اخیر به او توهین کردند خطاکار نمیدانست. شاید هنگام نشان دادن آن واکنش ها به یاد زمانی افتاد که او بچه بود و صرب ها پدرش را زندانی کرده بودند، شاید یاد مواقعی افتاد که پدرش از نظر روحی پس از آزادی از زندان لطمه خورده بود و با او حرف نمی زد. شاید همه ی اینها او را به بازیکنی عصبی تبدیل کرده و شاید اتفاقات چند وقت اخیر عصبانیت او را به اوج رسانده بود. هر چه که بود دیگر نمیشود زمان را برگرداند، باید این را بدانیم که بازیکنان به هواداران نیاز دارند و هواداران هم به بازیکنان.
همه ی ما شاید در لحظاتی که نباید از کوره در رفته ایم و رفتاری اشتباه از ما سر زده. باید با آن کنار بیاییم و ادامه دهیم. ژاکا هم باید همین کار را بکند و هواداران هم باید این قضیه را فراموش کنند.
استوارت مک فارلین، عکاس باشگاه، کسی که حتی از آرسن ونگر هم سابقه بیشتری در آرسنال دارد و 3 دهه است که برای باشگاه عکاسی می کند، از ژاکا دفاع کرده و جو فعلی هواداری از آرسنال را "نفرت انگیز" و "جاهل" می داند(به خصوص در فضای مجازی). او هم در درون باشگاه بوده و هم طی سالیان دوره های مختلفی را تجربه کرده است. تجربه مک فارلین بیشتر از بازیکن، هواداران را مقصر این وضع می داند. کسی که نزدیک به 30 سال در این باشگاه کار کرده می گوید "این آرسنالی نیست که عاشقش شدم"
مک فارلین نمی گوید که از آدامز و ویرا رسیدیم به ژاکا ، او می گوید از چه جو هواداری آرسنال به چه جوی رسیده ایم.
@arsenal_iran
