آلیسون بندر خبرنگار زن سرشناس انگلیسی مقاله ای در تمجید از سرجیو راموس در نشریه سان نوشته است که از نظرتان می گذرد.
سرجیو راموس شخصیتی نمادین است که یک بار دیگر در مسابقات اروپایی خودی نشان داده است و از رکوردها سبقت گرفته است. این بازیکن 33 ساله در مقابل گالاتاسرای 121مین بازی خود در چمپیونزلیگ را خواهد داشت و از رکورد تعداد بازیهای روبرتو کارلوس به عنوان رکورد دار بازی در چمپیونزلیگ در میان مدافعان عبور خواهد کرد.بله، راموس هم بخشی از تقصیر را در دو گل دریافتی مقابل بروژ داشت اما او جنگید تا تیم دست خالی از میدان خارج نشود و گل اول را زد تا بعد از گل کاسمیرو رئال با تساوی کاررا تمام کند. گلش در نگاه اول آفساید به نظر می رسید اما داور ویدئویی ان را تائید کرد . هر چند که هر چیزی که راموس به آن دست بزند، جنجالی می شود.
این دهمین فصل متفاوتی است که راموس در بزرگترین تورنمنت اروپایی گل می زند. پیش از او فقط جرارد پیکه این کار را کرده است. به همین خاطر باید کلاهمان را به احترامش برداریم. وقتی که به او فکر می کنید، آیا چهره راموس را به یاد می اورید وقتی که شانه چپ محمد صلاح که از او رد شده بود را کشید تا جایزه بهترین مدافع را ببرد؟ آیا لحظه ای را می بینید که رو در روی کارلس پویول در ال کلاسیکو ایستاد و بعد از شکست پنچ بر صفر مقابل بارسلونا با او درگیر شد؟ آیا لحظه ای را می بینید که عمدا در بازی رفت با آژاکس در دقیقه 89 کارت زرد گرفت ( اولین بارش نبود) تا بتواند در مراحل بعدی بدون نگرانی حضور یابد؟ کل کل هایش با جرارد پیکه در شبکه های اجتماعی را می بینید؟ اما من بالاتر از همه این ها ترجیح می دهم که چهره نرم و آرام راموس را ببینم. من عاشق بازی او هستم. او همیشه خودش را نشان می دهد و همیشه به ما چیزی را می دهد که در موردش صحبت کنیم.
به طور کلی تصور می کنم که راموس مهمترین بازیکن رئال مادرید است. او در حالی آماده ال کلاسیکوی آینده می شود که در دربی هفته گذشته مقابل اتلتیکو مادرید به کمک داور آزار کلامی رسانده است.دیگو سیمئونه از این که با راموس برخورد نمی شود و فصل گذشته کاستا بازیکن تیمش به خاطر حرکتی مشابه محروم شده عصبانی بود. سیمئونه شاید از استانداردهای دوگانه عصبانی شده بود اما قدرت راموس طوری است که می تواند هر کسی را با خود ببرد. هر چقدر این صحنه های دراماتیک و بی احتیاطی های بیشتری را از راموس ببینم، بیشتر شیفته او می شوم. نه به خاطر این که پسران بد را دوست داشته باشم اما به عنوان یک هوادار رئال مادرید، چه کسی دوست ندارد که او را در تیمش داشته باشد؟
اول از همه این که او همه چیز برای کشورش و برای رئال مادرید را برده است، چهار قهرمانی لالیگا، چهار قهرمانی چمپیونزلیگ، قهرمانی های پی در پی یورو و جام جهانی. او بدون این که ستاره تیم باشد این جامها را ببرد. او مدافع سرسختی است که گلهای زیادی به ثمر رسانده و برای دفاع از هم تیمی هایش همیشه قد علم کرده، پس چرا او را دوست نداشته باشیم؟
اولین بار وقتی راموس را دیدم که در سال 2015 در سن 19 سالگی به رئال مادرید آمده بود. هنوز اولین بازی ملی خود را انجام نداده بود اما در تیم زیر 19 سال اسپانیا جا افتاده بود. اولین مصاحبه اش به عنوان بازیکن رئال مادرید را با او در زمین تمرین والدبباس داشتم. او با تیپی به مصاحبه آمد که بیشتر از بازیکنان اسکیت سراغ داریم، موهای بلند قهوه ای و بدنی مملو از خالکوبی. کاملا بی خیال و البته به خود مطمئن بود. برادرش وکیلش بود و خیلی راحت با خبرنگاران صحبت می کرد. وقتی راموس به رئال مادرید آمد، میشل سالگادو مدافعی بود که در سمت راست جا افتاده بود و راموس در قلب خط دفاع بازی می کرد.خیلی کم طول کشید تا سالگادو بفهمد که این جوان 19 ساله می تواند جای او را در سطح ملی بگیرد.
راموس پیش از آن که دوران فوتبالش در رئال به صورت جدی شروع شود اولین حضور ملی خود را به عنوان یار تعویضی در دیدار دوستانه مقابل چین داشت تا رکورد جوان ترین بازیکن تاریخ تیم ملی اسپانیا را بزند هر چند که رکوردش توسط فابرگاس شکسته شد. او چهار روز قبل از تولد 19 سالگی اولین بازی ملی خود را داشت. این ماجرا به سال 2005 برمی گردد و چهارده سال بعد او همچنان پیراهن تیم ملی اسپانیا را می پوشد و در بازی مقابل جزایر فاروبه رکورد بازیهای ملی تاریخ لاروخا رسید و با کاسیاس برابری کرد. زمانی که اسپانیا مقابل نروژ بازی کند، کاپیتان تیم ملی و رئال مادرید از کاسیاس عبور خواهد کرد. البته خود راموس می گوید که 168 بازی ملی برایش کافی نیست و می خواهد به 200 برسد. اگر بخواهد به 200 برسد باید در سن 36 سالگی در جام جهانی قطر شرکت کند که البته با توجه به این که رقیب سرسختی هم ندارد این اتفاق دور از انتظار نیست.
اگر به سابقه مصدومیت هایش نگاه کنیم می بینیم که در طول سالها خیلی خوش شانس بوده است. هر چند که مصدومیت هایی را هم تجربه کرده است. طولانی ترین مصدومیتش در سال 2016 با هشت بازی بود و فصل گذشته نیز هفت بازی را از دست داد.
او در شبکه های اجتماعی معمولا تصاویری از تمرینات جدی خود در آفتاب اسپانیا، علاقه اش به موسیقی .. را می بینیم که هر از گاهی صفحه توئیتر رئال مادرید فیلم هایش را با عنوان “کاپیتان ما” منتشر می کند. رئالی ها به او افتخار می کنند و دلیلش را می دانیم.
اگر به اندازه من از دیدنش راضی نمی شوید می توانید مستند “قلب سرجیو راموس” را ببینید که در مورد زندگی خانوادگی او با سه فرزندش است. مستندی که انگار ساخته شده از بازیکنی دفاع کند که هرگز فهمیده نشد. از نظر من یکی از بهترین مدافعانی است که در بازی ما دیده شده است و در حال حاضر مهمترین بازیکن تیم است.
