وارطان پینتوریکوساکی از اون مربیاییه که خوب فهمید چه زمانی باید بکشه کنار. اگر اینقد زمان بندی خوبی نداشت الان تو تاریخ محو شده بود و در کنار امثال ونگر قرار میگرفت. منکر این نیستم که مربی بزرگی بوده ولی بزرگ بودن به تهاجمی بازی کردن نیست. ساکی با بهترین میلان تاریخ که از نظر مهره یه هیولای به تمام معنا بود بهترین نتایج رو گرفت ولی بعدش چی؟ توی تیم ملی حسابی خراب کرد و توی برگشت به میلان و بعدش اتلتیکو و پارما هم بد نتیجه گرفت تا خودش بفهمه دوره ی افکارش به سر اومده و کنار بکشه. ولی به لطف اون میلان بزرگ (که با داشتن ۳ تا فوق ستاره ی تاریخی هلندی و یه دوجین فوق ستاره ی دیگه تو فینال بارسای کرایوف رو ۴ تایی کرد) اسطوره ی مربی گری شد. جالب اینجاست که ۲ بار چمپیونز رو برد و ۱ بار سری آ و هیچ جام درخور دیگه ای هم توی افتخاراتش نیست. حالا هم سالهاست که از مربی هایی که سبک شناور و پاسکاری های زیاد انجام میدن حمایت میکنه و جالب اینجاست که اکثرن نتیجه هم نمیدن مربی های مورد علاقش. امیدوارم این روند حداقل در مورد ساری طور دیگه ای رقم بخوره
