طرفداری- بیانکونری در هشت بازی بعدی خود به پیروزی رسید. در این راه 16 گل به ثمر رساند و تنها 1 گل دریافت کرد. یک تساوی با ناپولی که اصلی‌ترین رقیب آن‌ها در راهِ قهرمانی بود، نشان دهنده یک موضوع دیگر از واقعیت بود. با این حال کیفیت یوونتوس در حدی بود که نگرانی به دل خود راه ندهد. بسیاری از بازی‌ها در فضای خسته‌کننده‌ای برگزار می‌شد. جایی که داور سعی داشت رویکرد سختی نسبت به یووه داشته باشد. باشگاه در طول این فصل تنها هشت کارت زرد از جمله اولین کارتِ دوران بازی بوفون را دریافت کرد.
درست زمانی که یوونتوس وارد دوران بحرانی خود شد، بزرگترین فرصت برای بازیکنانی که در پشت پرده بودند و فرصت درخشش نداشتند، فراهم شد. اولین باشگاهی که یووه را اذیت کرد، مونتاوا بود. یک تیم کوچک در لومباردی که در 13 ژانویه 2007 در برابر یوونتوس با نتیجه 1-0 پیروز شد. یک روز تاریک در فوتبال تورین. یک جمعیت پر سر و صدا در استادیوم دنیلو مارتلی، باورشان نمی‌شد که شوت منحرف شده پس از برخورد با رابرت کواچ، وارد دروازه بوفون شده است. یوونتوس نتوانست خود را بازیابد و متحمل این شکست ناامید کننده شد.
بدون هیچ شکی، بازی در سری B از آن چه که تصور می‌شد، سخت‌تر بود. یوونتوس در 10 بازی به تساوی رسید. بسیاری از تیم‌ها جلوی دروازه خود اتوبوس پارک می‌کردند و منتظر یک تساوی تاریخی بودند. برشا نیز یوونتوس را شکست داد. با وجود کسر امتیازات اولیه، یوونتوس به اندازه کافی امتیاز جمع کرد تا برای کسب عنوان قهرمانی مشکلی نداشته باشد. در بیش‌تر اوقات جمعیت نسبتا خوبی در استادیوم دل آلپی برای تماشای مسابقات یوونتوس حضور داشت و پس از هر عملکرد خارج از انتظار، تیم را هو می‌کرد. در بازی‌های خارج از خانه، دشمنی با یوونتوس به یک امر عادی تبدیل شده بود و کسانی که از این تیم متنفر بودند، از شرایط خوب تیم خود در برابر یوونتوس لذت می‌بردند. با پیروزی 5-1 برابر آرزو، با 3 بازی باقی مانده صعود یوونتوس به سری آ مسجل شد.
همه چیز بی سر و صدا نبود. آخرین ماه‌های یوونتوس در سری B، صحنه نزاع میان کادر کلیدی باشگاه بود. دیدیه دشان سرمربی با پشتکار یوونتوس در آن مقطع، با وجود درگیری با مدیر باشگاه، آلسیو سکو، قراردادش را پس از مسجل شدن صعود به سری آ تمدید کرد. جانکارلو کورادینی، دستیار دشان هدایت یوونتوس در دو بازی آخر را بر عهده گرفت که هر دوی آن‌ها با شکست تحقیر آمیز مقابل باری و اسپزیا همراه شد. مهاجم تیم، دیوید ترزگه با کورادینی درگیر شد و ناراحتی‌اش را در خوشحالی بعد از گل خود نشان داد. نتایج سقوط به سری B، خود را در آخر فصل نشان داد. ستاره‌های وفادار باشگاه معتقد بودند که ارزش کار آن‌ها درک نشده و آینده پر اضطراب به نظر می‌آمد.
پس از بازگشت به سری آ، به نظر باشگاه دچار یک اختلال شده بود. چیزی میان ساختن تیم به آرامی یا رقابت برای قهرمانی. گوپال در این باره می‌گوید:
به نظر می‌آمد که هیچ چشم انداز واضحی برای آینده وجود ندارد. پول برای بازیکنانی که به اندازه کافی خوب نبودند، هدر رفته بود و به خاطر بی لیاقتی سکو، باشگاه تمام این هزینه‌ها را پرداخت می‌کرد. حسی که در آن زمان بر من حاکم شده بود، تغییر در فلسفه باشگاه نبود چرا که فلسفه‌ای وجود نداشت. بازیکنانی که یووه پس از بازگشت به سری آ خرید، ترکیبی از شکست و موارد موقتی بود که تنها در باشگاه حضور داشتند.
کلودیو رانیری، فصل را برای یوونتوس در جایگاه سوم به پایان رساند. بازگشت به لیگ قهرمانان، بودجه مناسبی را برای بازسازی باشگاه به ارمغان می‌آورد. مسئله ناامید کننده برای هواداران آنجا بود که این، هرگز اتفاق نیفتاد. پایان بردن فصل در جایگاه دوم، با دو عنوان هفتمی پیاپی در دو فصل آینده دنبال شد. حضور در میانه جدول برای هواداران یوونتوس از بودن در سری B دردناک‌تر بود. باشگاه از فصل 1999 به این طرف، فصل را در چنین جایگاهی به پایان نبرده بود. باخت مقابل فولام در لیگ اروپای سال 2010، مدیران جدیدی را بر سر کار آورد و قبل از بازگشت به خانه، این اتفاق افتاد.
آندره‌آ آنیلی مدیرعامل یوونتوس شد و جوزپه ماروتا را در جایگاه رسیدگی به مسائل فوتبالی تیم گذاشت. ماروتا سمت سرمربیگری باشگاه را به آنتونیو کونته سپرد که ثابت شد چه تصمیم درستی بوده است. از عمق ناامیدی، بازیکن سابق یوونتوس، افتخار را به یووه بازگرداند. آن‌ها در فصل 2011/2012 بدون باخت اسکودتو را فتح کردند. هیچ تیمی قبلا این کار را انجام نداده بود و یووه با درخشش مخصوص به خود بازگشته بود. استادیوم جدید یوونتوس آن‌ها را وارد عصر مدرن خود کرد.
یووه حالا پنج عنوان متوالی قهرمانی سری آ را در بازگشت نظم به تورین کسب کرده است. این بار است که یوونتوس خود را به جای چنگ زدن‌های بیهوده، بازیافته است. با ترک یوونتوس توسط آنتونیو کونته در سال 2014، آن‌ها در سال 2015 با آلگری به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیدند. مسئله‌ای که نشان می‌داد پس از بحران کالچوپولی، یوونتوس چقدر به پیش رفته است. حالا در 190 بازی اخیر این تیم در سری آ، یوونتوس تنها طعم 15 شکست را چشیده است. درصد برد 72.6 در پنج سال اخیر، باشگاه را یک بار دیگر در جمع بهترین‌ها قرار داده است. تورین دوباره مقصد بازیکنان بزرگ شده بود و ایتالیا از مزیت داشتن یک تیم که تا مراحل بالایی لیگ قهرمانان اروپا پیش می‌رود، برخوردار شده بود.
در یک دهه گذشته، هیچ کدام از این‌ها ممکن به نظر نمی‌رسید. گوپال می‌گوید:
حالا که به عقب بازمی‌گردم، هیچ وقت فکر نمی‌کردم یوونتوس بتواند دوباره در بالای جدول سری آ حضور داشته باشد. این عصر طلایی نتیجه تلاش بازیکنان، مدیرعامل و سرمربیان است که بخت و اقبال را دوباره به یوونتوس بازگرداندند.
بعضی از مردم فکر می‌کنند بخشی از تاریخ باشگاه همچنان لکه‌دار باقی خواهد ماند. با این حال یوونتوس برای بازگشت دوباره به سطح اول فوتبال در پاک‌ترین شکل ممکن، قابل تحسین است. دلیل افت مقطعی آن‌ها همیشه باعث طغیان هواداران خواهد شد با این وجود بازگشت به قله‌های آشنا، همیشه باعث روشن بودن چراغ و تشویقی در شب خواهد بود.
یوونتوس، کالچوپولی و یک سال در سری B ( قسمت اول)
