طرفداری- در یک شب تاریک ماه نوامبر، آسمان در جدال با برفی که قصد نداشت ببارد، کاملا زیبا و مرموز به نظر می رسید. بازیکنان دو تیم در کنار یکدیگر قرار گرفتند و هرکدام به نوبت با مهمان افتخاری دیدار یعنی پله، دست دادند. باشگاه اینتر، قهرمان آن سال های ایتالیا، در پیراهن آبی و سیاه معروف خود منتظر به صدا درآمدن سوت آغاز بازی بود. در خط دفاعی مارکو ماتراتزی، مردی که یک سال قبل در جام جهانی 2006، کاپ قهرمانی را بالای سر برده بود، خودش را گرم می کرد.
کنار آن ها، بازیکنانی ایستاده بودند که با پیراهن های خرمایی رنگ در تاریکی شب، قابل تشخیص تر بودند. آن تیم، باشگاه فوتبال شفیلد نام داشت که مثل امروز، آن روزها هم در دسته هشتم فوتبال انگلیس بازی می کرد. 19 هزار تماشاگر در ورزشگاه برامال لِین گردهم جمع شده بودند تا رویداد بزرگی را جشن بگیرند. دیوانگی بود اما آن ها آنجا بودند. مناسبتی برای جشن صد و پنجاهمین سال تاسیس تیم میزبان. به طور خلاصه‌تر، تولد قدیمی‌ترین باشگاه جهان بود.
همانطور که می توانید حساب کنید، مربوط به یک قرن و نیم پیش می شود. فوق العاده است. در روز 24 اکتبر 1857، باشگاه شفیلد اف‌سی، اولین باشگاه فوتبال در جهان توسط ناتانیئل کرسویک و ویلیام پرست تاسیس شد. این دو مرد جوان برای سالیان سال مسئولیت «توپ بازی» برخی از اعضای تیم کریکت شفیلد را برعهده داشتند اما پس از گذشت مدتی این احساس به وجود آمد که باید سطح این بازی فراتر برود و یک تیم فوتبال تشکیل شود. گفته می شود رقبای اولیه آن ها خودشان بودند. برای مثال مردان متاهل برابر مردان مجرد بازی می کردند.
این روال تا جایی ادامه داشت که باشگاه فوتبال هالام اف‌سی تاسیس شد و اینگونه اولین و قدیمی ترین دربی جهان در سال 1860 شکل گرفت. هالام و شفیلد، فقط دو باشگاه از پانزده باشگاه منطقه شفیلد بودند اما رفته رفته دیدار میان این دو تیم به مساله بزرگی تبدیل شد. آن ها قوانینی تحت نام «قوانین دربی» تصویب کردند که شخصا تحت نظر کرسویک و پرست اداره می شد.
در طول این مدت، تیم ها و طرفداران فوتبال کم کم در سراسر کشور بیشتر و بیشتر شدند که بسیاری از آن ها برخاسته از دل مدارس دولتی بود. همه جا قوانین خاص خودش را داشت و همه به سبک خود بازی می کردند. هرج و مرج در عالم فوتبال بالا گرفته بود بنابراین مسئولان شفیلد بار دیگر بزرگی خود را در این زمینه نشان دادند و با بر کاغذ ریختن قوانین، به آن ها مشروعیت بخشیدند. این بار هم اولین قوانین از سوی شفیلد به بیرون درز کرد و یک افتخار دیگر برای آن ها بود که آن را قوانین شفیلد نامیدند.
در طی سال های 1860 و مخصوصا اواسط آن، شفیلد اف سی به پیشرفت ادامه داد و کار به جایی رسید که احساس نیاز به چالش های بیشتری پیدا شد. مشکل بزرگی که برای انجام بازی های خارج از شهر وجود داشت، عدم تناسخ قوانین بود. برای مثال وقتی شفیلد در سال 1865 برای دیدار دوستانه با ناتینگهام فارست، به این شهر سفر کرد، سران باشگاه فارست اصرار داشتند 18 بازیکن باید در زمین رقابت کنند!
این تجربیان عجیب، باعث به وجود آمدن اتحادیه فوتبال انگلیس شد. دیگر با وجود چنین مرجعی، مشکلات مربوط به قوانین فوتبال ایجاد نمی شد و فضای رقابت ها سالم تر دنبال می شد. سران شفیلد در این راه فداکاری بسیاری از خود نشان دادند و با منسوخ اعلام کردن قوانینی که خودشان وضع کرده بودند، خود را تابع قوانین اتحادیه اعلام کردند. شفیلد که بزرگترین تیم در بین 12 تیم برتر کشور بود، بالاخره مطیع قوانین شد.
با این حال تماما هم شفیلد خودش را به اتحادیه واگذار نکرد. این باشگاه در راه مدرنیزه شدن فوتبال در انگلیس و وارد کردن قوانین جدید برای سهولت در انجام یک بازی فوتبال، پیش قدم بوده است. پرست و کرسویک، راهکارهای زیادی که این روزها در فوتبال مدرن می شناسیم، به تعاریف و قانون ها اضافه کردند؛ کرنرها، پرتاب های دستی، ضربات کاشته، تیرک و انجام بازی زیر نور، از ابداعات این مرد بود که رفته رفته با گذشت زمان، فراگیر و جهانی شد و به شکلی درآمد که امروزه می شناسیم.
در ابتدای 1800 میلادی، کاری را آغاز کرد که بعدها جهانی شد. آن ها به بازیکنان خود دستمزدهای مشخصی برای انجام بازی فوتبال می دادند. چیزی که باعث اعتراض بازیکنان آماتور در جنوب انگلیس شده بود. به سبب این امر، اتحادیه فوتبال انگلیس در جولای سال 1885، حرفه‌ای شدن فوتبال را رسمی کرد. پشت سر آن، اولین لیگ حرفه‌ای فوتبال پدید آمد. البته جام جذفی برای پانزده سال می شد که وجود داشت و مرتب برگزار می شد. شفیلد در کمال تعجب و علی رغم موافقت عمومی اکثر باشگاه ها، حرفه ای شدن فوتبال را به رسمیت نشناخت و تصمیم گرفت به صورت آماتور به فعالیت بپردازد که در دراز مدت به ضررشان شد.
شفیلد که نیاز به جایگزینی برای جام حذفی داشت، جام حذفی آماتورها را برگزار کرد که در سال 1904 هم قهرمانش شدند اما پیشرفت و توسعه باشگاه، به قدری سریع بود که ادامه رقابت در میان تیم های آماتور ممکن نبود. شفیلد اف سی که زیر پرچم سه ارزش بزرگ کشور انگلیس یعنی یکپارچگی، احترام و اجتماع مردم تاسیس شده بود، چاره را در ترک لیگ آماتور دید. با این حال آن ها قصد نداشتند از ارزش های خود به سادگی عبور کنند و حرفه‌ای گری را رد کردند. مقصد بعدی آن ها، لیگ میدلند بود. همچنین پایه گذار لیگ یورکشایر هم شدند و اکثر قرن بیستم را به رقابت در این لیگ منطقه‌ای سپری کردند.
همه چیز بدین منوال ادامه داشت تا در سال 1981 لیگ های شرقی باهم ادغام شده و دسته نهم فوتبال انگلیس را تشکیل دادند. در سال 2004 بود که شفیلد دوباره به کانون توجهات فوتبال دوستان تبدیل شد. فیفا، با دعوت از رئیس با سابقه شفیلد، ریچارد تیمز، صدمین سال برگزاری فوتبال بین المللی را در زوریخ جشن گرفت. دو باشگاه به علت «اهمیت و داشتن سهم تاریخی» در فوتبال، موفق به کسب جایزه شدند؛ رئال مادرید و شفیلد اف سی.
چند سال بعد نوبت جشن تولد صد و پنجاه سالگی شفیلد بود. آن شب قرار بود باشگاه میلان در ورزشگاه برامال لین حاضر باشد اما رقیب آن ها یعنی اینتری ها آمدند. در شبی که جشنواره گلزنی را ماریو بالوتلی آغاز کرد، شفیلد برابر حریف قوی خود 5-2 شکست خورد. در آوریل همان سال، شفیلد مقابل آژاکس یک دیدار برگزار کرد که 2-0 شکست خوردند. این روزها شفیلد در رتبه های بالای لیگ هشتم انگلیس حضور دارد و جاه طلبی های خود را به مرور بالا می برد.
وقتی به سایت رسمی باشگاه شفیلد بروید، در یادداشت این باشگاه جمله هایی برجسته به چشمتان خواهد خورد. «تمامی حقوق مربوط به اولین باشگاه آماتور فوتبال دنیا متعلق به باشگاه شفیلد است.» آن ها امیدوارند خانه فوتبال جهان یعنی ورزشگاه اولیو گروو را بازسازی کنند؛ جایی که در سال 1857، میزبان بازی های اولین باشگاه فوتبال جهان بود. آن ها همچنین امیدوارند این ریشه و شجره نامه فوتبال، خانه پدران و تاریخ سازان فوتبال باقی بماند. شفیلد امیدوار است به زودی به پروژه های خود رنگ واقعیت بخشد. شفیلد در این بخش به عنوان باشگاهی با اهداف نجیب در جامعه فوتبال خطاب شده است که ابزاری برای تغییر و تحولات مثبت در ورزش به حساب می آید. آن ها بدون توجه به رقابت و با اهمیت به روح بازی زیبا، تمام جنبه های فوتبال را گرامی داشته اند. آن ها امیدوارند تمام طرفداران شفیلد، برای صد و پنجاه سال دیگر، شاهد حضور این باشگاه در عرصه های مهم باشند.
به قلم Billy Munday برای وب‌سایت Thesefootballtimes
