پسر بچه یتیمی که دلش میخواست وارث شایسته ای برای پیراهن الکس،باجو ، پلاتینی و سیووری باشه.
تمام تلاششو کرد ولی فصل قبل اونجوری که باید پیش نرفت:(
خودم از این معاوضه راضی ام (از معدود یووه ای هایی هستم که از این انتقال راضی ان) ولی مگه میشه دلت براش تنگ نشه.
برا اون ساقای نحیف و لاغرمردنی که بارها فرشته ی نجات تیممون شد.
برای اون خوشحالی گل جذاب.
خداحافظ قاتل لاتزیو
خداحافظ کابوس بزرگان اروپا
و جاداره بازم بگم توف به شرفت الگری.
این عکسها به یاد لحظاتی که تموم امیدمون میشد پای چپش و نگاهمون رو میدوختیم به توپی که جلوش بود...
