طرفداری- کالی اغلب به عنوان پایتخت رقص سالسا در جهان نام شناخته می شود. شهری که با ریتم و ضربان آهنگ های شادی آور، زنده است. بارهای لاســکستا و کلاب های شبانه، اولین چیزهایی هستند که در هنگام تصور این شهر به خاطر می آوریم. کالی جدا از این ها، خانه یکی از بزرگان سابق به نام آمریکا دِ کالی و قهرمانان سال های گذشته یعنی دپورتیوو کالی است.
با این حال اغلب وقتی نام کالی به میان آورده می شود، آکادمی کارلوس سارمینتو لورا که در تاریخ 36 ساله خود، بازیکنان بزرگ بسیاری به فوتبال کلمبیا معرفی کرده، در ذهنمان نقش می بندد. فاستینو آسپریلا، ماریو یپس و فرید موندراگون، معروف ترین این نام ها هستند که در تاریخ فوتبال آمریکای جنوبی، نقش مهمی ایفا کرده اند.
این آکادمی یکی از موفق ترین آکادمی ها در کلمبیاست و اگر نگاهی به جدیدترین نسل تیم ملی کلمبیا بیندازیم، ردپای کارلوس ساریمنتو لورا را مشاهده خواهیم کرد. صحبت از آکادمی شد، می خواهم این را بگویم در جریان کوپا امریکا 2015، وقت کردم سری به این مکان خاص بزنم و راز پرورش ستاره های بزرگ را از زبان خود مسئولان بشنوم. این مکان همانقدر که از بیرون غیرقابل وصف و ظریف است، از داخل هم واقعا نفس ها را در سینه حبس می کند.
کارلوس ساریمنتو لورا، درست در خیابان مرکز اصلی شهر واقع شده است. این آکادمی که در زیر سایه هتل بین المللی و مجلل شهر کالی به فعالیت ادامه می دهد، مانند تمام آکادمی ها، دروازه های آهنین دارد که درون آن ها اداره ها و زمین های چمن قرار گرفته اند. یک مکان آشنا اما اسرارآمیز. درست مثل تمام خیابان های این شهر، مردم با پیراهن زرد رنگ کلمبیا، در سطح شهر تردد می کنند.
گاهی به افرادی که از کنار این مکان جادویی عبور می کنند، نگاه می کنم. آن ها بدون توجه به آن، به راه خود ادامه می دهند. گویی هیچکس اهمیت ساریمنتو را نمی داند. داخل ساختمانی که فقط از طریق نشان حک شده روی دیوارش می تواند آن را شناخت، گنجینه ای از اطلاعات و بایگانی های مربوط به ستارگان گذشته و آینده فوتبال کلمبیا وجود دارد. معلم، فیزیوتراپ، سرمربی و مدیر اسبق دنیای فوتبال یعنی آلبرتو خوزه گراندوس لورس به استقبال من آمد و در همین ابتدا شروع کرد داستانی مربوط به گذشته تعریف کرد.
این مکان در اصل برای ادای احترام برای کارلوس ساریمنتو، رهبر صنعتی واله دل کوچا که به همراه همسر خود بنیاد اجتماعی را تاسیس کرد، ساخته شد. این مدرسه بعدها به دپورتیوو کالی واگذار شد تا بتواند از زیر سایه رقیب خود، آمریکا دِ کالی درآید. آمِریکا در آن دوران بهترین روزهایش را سپری می کرد. پیوندی که میان مدرسه ساریمنتو و دپورتیوو کالی بود، در دهه 80 بهم خورد و این مدرسه به صورت آزاد و مستقل، به فعالیتش ادامه داد. در نتیجه این امر، این مدرسه اولین بخش پرورش سرمربیان زن را تاسیس کرد که در کشور بی همتا بود.
مهم ترین و جالب ترین ویژگی این مدرسه، تاکیدش بر تحصیلات بازیکنانش در داخل و خارج از زمین بود. با اینکه 90 درصد دانش آموزان از خانواده های فقیر می آمدند، اما رویکرد این مدرسه فوتبال واقعا بی نظیر بود. شعار آن ها «اول انسان شدن، سپس فوتبالیست شدن» به بهترین نحو پیش می رفت. این آگاهی اجتماعی از سوی مسئولان ساریمنتو، واقعا تحسین برانگیز بود و تا جایی که می دانم، آن ها همچنان با این شعار به راهشان ادامه می دهند.
با در نظر گرفتن اینکه 1200 بازیکن هم اکنون در این مدرسه فوتبال به تحصیل و تعلیم می پردازند، در نهایت چهار یا پنج بازیکن به رویای کودکی خود که همان تبدیل شدن به فوتبالیست حرفه‌ای است، خواهند رسید. لوره، یکی از مسئولان مدرسه از این وضعیت آگاهی دارد. «اکثریت قریب به اتفاق بچه هایی که اینجا می آیند، فوتبالیست حرفه‌ای نخواهند شد. بنابراین سعی می کنیم آن ها را برای موقعیت های دیگر زندگی آماده کنیم، مانند مربیگری، فیزیوتراپی و یا صنایع خارجی.»
اسکار استوپینیان، دانش آموز سابق این آکادمی و فوتبالیست حرفه‌ای باشگاه اونس کالداس، نحوه شکل گیری روحیه فوتبالیست شدن در خودش را به میکروفون های These Football Times توضیح داده است. «این مدرسه همانقدر که از جنبه ورزشی به من کمک کرد، از جنبه انسانی هم کمک دستم شد. به همین خاطر یاد گرفته‌ام به چالش های سخت و متفاوت نه نگویم. آنجا یاد گرفتم برای خودم حد و مرزی قائل نشوم و اگر شدم، بتوانم از آن ها عبور کنم. همچنین به لطف آن دوران، اکنون در مقابل انتقادها آرام تر هستم. همیشه سعی می کنم بازیکنی با بهترین عملکرد باشم و این را مدیون آن دوران هستم.»
شهرت این آکادمی، حتی باعث ترغیب به حضور بچه های خارج از واله دل کوچا می شود. همین الان در این مدرسه، پنج بازیکن حضور دارند که از مناطق کوئیندوس و توماکو ثبت نام کرده اند. این گواهی بر بهترین بودن این آکادمی است و موفقیت های آن را آشکارا نشان می دهد. هیچکس نمی تواند بدون نام بردن از فارغ التحصیلان گرانقدر و بزرگ، به کارلوس ساریمنتو لورا اشاره کند.
فاستینو آسپریلا، یکی از معروف ترین فارغ التحصیلان این مدرسه و یکی از بزرگترین فوتبالیست های تاریخ فوتبال کلمبیا، در کنار کاپیتان کلمبیا در جام جهانی 2014 و فرید موندراگون رکوردشکن، هنوز هم الگوی دانش آموزان این آکادمی محسوب می شوند. اسکار کوردوبا، میگل کالرو و هکتور هورتادو، دیگر افتخارات ساریمنتو هستند. برای استوپینیان که در شهر کالی به دنیا آمده، گزینه بسیار محدود بود. «در 14 سالگی تصمیم گرفتم به ساریمنتو لورا بروم و بیشتر روی هدفم تمرکز کنم. سال های زیادی در این مدرسه سپری کردم و شاید می توانم بگویم تاثیر این سال ها در زندگی من در راه تبدیل شدن به فوتبالیست، بالاترین بوده است.» او بالاخره به هدفش رسیده و فوتبالیست حرفه‌ای شده بود.
«باور داریم در کلمبیا بهترین هستیم اما می خواهیم در عرصه بین المللی هم بهترین باشیم.» این را لوره می گوید، کسی که جاه طلبی‌اش برای تبدیل مدرسه به بهترین جا، همواره تحسین برانگیز بوده است. «هم اکنون 14 بازیکن در لیگا آگیلا حضور دارند که از مدرسه ما فارغ التحصیل شده‌اند. دو نفر از آن ها در ترکیب دپورتیوو کالیِ قهرمان حضور داشتند. در حال حاضر سعی داریم امکانات مدرسه را بهتر کنیم و باور داریم این موضوع در رشد و پیشرفت آوازه مدرسه‌مان کمک بزرگی خواهد کرد.»
از آنجا بیرون آمدم و مردم هنوز هم در حال قدم زدن بودند، بی آنکه به رویدادهای پشت این دروازه خاکستری رنگ توجهی کنند. توریست ها هیچکدام علاقه و توجهی را که به لاماسیا، آکادمی مشهور بارسلونا یا آکادمکیا اسپورتینگ، آکادمی باشگاه اسپورتینگ لیسبون نشان می دهند، در اینجا از خود بروز نمی دهند. در واقع هیچکس از اینجا خبری ندارد. اینجا مکان جادویی ناشناخته است. شاید زیر سایه هتل مجلل بین المللی، نتوانسته جایی برای خودش در دل مردم پیدا کند اما هیچکس نمی تواند فراموش کند اینجا خانه برخی از بهترین فوتبالیست های تاریخ کلمبیا بوده و هنوز هم بچه ها در آنجا، آینده‌ای درخشان برای خود می سازند.
▬ برای خواندن سایر قسمت‌های مجموعه داستان آکادمی ها، روی برچسب این مجموعه یاددا‌شت‌ها کلیک کنید.
