اختصاصی طرفداری- روش نقل و انتقالات در بسکتبال NBA با ورزش های دیگر مثل فوتبال متفاوت است. نحوه پذیرش بازیکنان جدید و جابه جایی آنها در لیگ های معتبر آمریکا اغلب شبیه به همدیگر است. در این مطلب نگاهی داریم به روش های موجود برای ورود بازیکنان جدید به لیگ NBA و روش های متفاوت نقل و انتقالات.
درفت (Draft)
درفت مراسمی است که در پایان فصل برگزار می شود و در آن بازیکنان جدید، وارد لیگ می شوند. اغلب بازیکنانی که از طریق درفت وارد NBA می شوند، جوانانی هستند که در دانشگاه های آمریکا حضور دارند. البته محدودیتی برای درفت وجود ندارد و بازیکنان کشورهای دیگر نیز می توانند در این مراسم شرکت کنند. از لحاظ سنی، بازیکنی که برای درفت اعلام حضور می کند، باید حداقل 19 سال سن داشته باشد. تا سال 2005 بازیکنان می توانستند مستقیم از دبیرستان وارد درفت شوند که این قانون برداشته شد. درفت در دو مرحله صورت می گیرد (اصطلاحا دو راند) و در هر مرحله 30 بازیکن توسط تیم های مختلف انتخاب می شوند که در مجموع 60 بازیکن جدید از این طریق وارد لیگ NBA می شوند. نحوه ترتیب تیم ها در درفت، در مراسمی قبل از مراسم اصلی درفت مشخص می شود. این مراسم که Draft Lottery نام دارد، تقریبا یک ماه قبل از مراسم اصلی درفت برگزار می شود. 14 تیمی که موفق به حضور در پلی آف نشدند، از این طریق قرعه کشی می شوند تا مشخص شود که هر انتخاب (پیک) درفت، به چه تیمی می رسد. هر چه یک تیم رکورد ضعیف تری در آن فصل داشته باشد، شانس بالاتری برای گرفتن انتخاب اول دارد. در حال حاضر، شانس 3 تیمی که بدترین رکورد لیگ را در اختیار دارند، از بقیه تیم ها برای گرفتن انتخاب اول، بیشتر است و بعد از آن به همین ترتیب شانس ها بین بقیه تیم ها تقسیم می شود. البته همیشه شانس با تیم های ضعیف تر نیست. به عنوان مثال شیکاگو بولز در سال 2008، تنها 2 درصد شانس این را داشت تا پیک 1 را به دست آورد که اتفاقا همین اتفاق افتاد و پیک 1 به بولز رسید. شیکاگو بولز در نهایت درک رز را به عنوان پیک 1 انتخاب کرد. این قرعه کشی توسط ماشینی که در آن توپ های پینگ پنگ قرار دارد، انجام می گیرد. انتخاب های 1 تا 14 به تیم هایی که موفق به حضور در پلی آف نشدند، می رسد و دیگر انتخاب ها به ترتیب عملکرد تیم ها در آن فصل، مشخص می شود. در فاصله میان Draft Lottery و مراسم اصلی درفت، بازیکنان آزمایشات و تست های مختلفی را می گذرانند که به آن Draft Combine گفته می شود. هر بازیکنی در این تست ها موفق تر ظاهر شود، به طبع شانس بیشتری برای انتخاب شدن دارد. تیم های مختلف نیز در این فاصله، از برخی بازیکنان دعوت می کنند تا در اردوی آنها شرکت کنند تا بهتر بتوانند در انتخاب بازیکنان، تصمیم بگیرند. البته بازیکنان دیگری هم هستند که بدون درفت وارد لیگ می شوند که به آنها Undrafted گفته می شود. سوالی که ایجاد می شود، این است که چرا بازیکنی باید در درفت شرکت کند و چرا بدون درفت وارد NBA نمی شود؟ جواب این است که بازیکنانی که از طریق درفت وارد لیگ می شوند، قرارداد بالاتری دارند (هر چه پیک بهتر باشد، قرارداد بیشتری هم دارد). در ضمن بازیکنانی که از طریف درفت به NBA می رسند، بیشتر دیده می شوند و اسپانسرها و شرکت های تبلیغاتی، با آنها قرارداد می بندند.
درفت سال 2003 با حضور بازیکنانی از جمله لبران جیمز، دوین وید، کارملو آنتونی و کریس باش
ترید (Trade)
ترید همان جابه جایی و معاوضه است. تیم ها بازیکنان خود را با بازیکنان دیگر تیم ها معاوضه می کنند. البته در ترید، فقط بازیکن جابه جا نمی شود و یک تیم می تواند بازیکن خود را در ازای چند پیک درفت معاوضه کند. برخی مواقع نیز یک تیم در ازای مبلغی ترید انجام می دهد که معمولا چندان رایج نیست. در شب درفت، تریدهای زیادی صورت می گیرد. مثال های این نوع تریدها زیاد است. نمونه اش، ترید میان دالاس موریکس و آتلانتا هاکس است که طی آن لوکا دانچیچ به دالاس ترید شد و آتلانتا نیز تری یانگ و پیک درفت، دریافت کرد. توجه کنید که وقتی بازیکنی از تیمی به تیم دیگر ترید می شود، باقی قرارداد او با تیم سابقش، به تیم جدید منتقل می شود و تیم جدید باید همان قرارداد قبلی را اجرا کند.
ترید آنتونی دیویس از نیواورلینز پلیکانز به لس آنجلس لیکرز
بای اوت (Buyout)
بای اوت معادل حق خرید است که به شرایطی گفته می شود که بازیکن و تیم، با هم به توافق می رسند که بازیکن مبلغ کمتری نسبت به قرارداد فعلی اش دریافت کند و بازیکن از تیم جدا شود و به بازیکن آزاد تبدیل شود. با این کار، از سقف پرداخت تیم کم می شود و بازیکن نیز آزاد است که با هر تیمی که می خواهد، قرارداد ببندد. معمولا قراردادهای بالا و سنگین بای اوت می شوند.
کارملو آنتونی در سال 2018 از اوکلاهاما سیتی تاندر به آتلانتا هاکس ترید شد و سپس توسط این تیم، بای اوت شد
ویو (Waive)
ویو همان فسخ قرارداد است که در نگاه اول مثل بای اوت است ولی تفاوت هایی دارد. تیم یک بازیکن را ویو می کند و بعد از آن، تیم های دیگر 48 ساعت وقت دارند تا بازیکن ویو شده را به خدمت بگیرند. اگر این اتفاق رخ دهد، بازیکن با قرارداد فعلی اش، به خدمت تیم جدید در می آید. اگر در این مدت تیمی این بازیکن را جذب نکرد، تیمی که بازیکن را ویو کرده است، مجبور است تا تمام قرارداد باقی مانده بازیکن را تمام و کمال پرداخت کند. قراردادهای پایین و کم هزینه معمولا ویو می شوند.
جی آر اسمیت در سال 2019، بعد از 4 سال بازی در کلیولند کاوالیرز، توسط این تیم ویو شد
بازیکن آزاد (Free Agent)
دو نوع بازیکن آزاد وجود دارد. Unrestricted Free Agent یا همان بازیکن آزاد بدون محدودیت که به اختصار UFA نامیده می شود، و Restricted Free Agent که به RFA معروف است و بازیکن آزاد محدود تلقی می شود. در UFA بازیکن به طور کامل آزاد است و می تواند با هر تیمی که می خواهد ملاقات کند و قرارداد ببندد. اما شرایط RFA فرق دارد. در RFA بازیکن آزاد است که با هر تیمی که می خواهد مذاکره کند، اما اگر آن تیمی پیشنهادی به بازیکن بدهد، تیم فعلی بازیکن، می تواند آن پیشنهاد را رد کند. تیم فعلی بازیکن، 48 ساعت فرصت دارد تا پیشنهاد تیم جدید را نپذیرد و اصطلاحا آن را Match کند. در این شرایط، تیم فعلی باید قراردادی برابر با پیشنهاد تیم جدید به بازیکن ارائه دهد. اگر در این 48 ساعت، تیم فعلی پیشنهاد را Match نکند، بازیکن به تیم جدید ملحق می شود. مثال این شرایط، زک لاوین است که در شیکاگو بولز به RFA تبدیل شده بود. لاوین با ساکرامنتو کینگز به توافق رسید که قراردادی 4 ساله به ارزش 78 میلیون دلار ببندد، اما شیکاگو بولز این پیشنهاد را Match کرد و با همین پیشنهاد، با لاوین قراردادی جدید به امضا رساند. در قراردادهای بازیکنان ذکر می شود که مثلا این بازیکن در سه سال دیگر RFA می شود یا 4 سال دیگر، تبدیل به UFA می شود. در قراردادها معمولا شرایط دیگری هم اعمال می شود. در قرارداد بازیکن به عنوان مثال ذکر می شود که در چهارمین سال قرارداد او، Player Option است. یعنی بازیکن تصمیم می گیرد که وارد چهارمین سال قرارداد خود بشود یا به بازیکن آزاد تبدیل شود.
مراسم معارفه زک لاوین، کریس دان و لاری مارکنن در شیکاگو بولز
سال آخر قرارداد کایری اروینگ با بوستون سلتیکس، Player Option بود که اروینگ با رد آن، به بازیکن آزاد بدون محدودیت (UFA) تبدیل شد
