طرفداری- قبل از تابستان 2002، آسیا توسط دنیای فوتبال فراموش شده بود. هیچکس یادی از این قاره پهناور نمی کرد. باشگاه های بزرگ اروپایی از پتانسیل بالای قاره سرسبز آگاه بودند اما هیچکدام از ظرفیت بالای بازیکنانش خبری نداشت. آن سال جام جهانی قرار بود با میزبانی مشترک کره جنوبی-ژاپن برگزار و تمام نگاه ها به سمت آسیا معطوف شود.
صعود بهت برانگیز کره جنوبی به جمع چهار تیم برتر جهان در آن جام، یکی از بزرگترین تیتر رسانه بود اما از عملکرد ژاپن هم نباید غافل شد که با ستاره های خود، بسیار تحسین برانگیز بودند. سامورایی ها با هفت امتیاز در گروه خود صدرنشین شدند و پیش از حذف به دست ترکیه در یک یک هشتم نهایی، تحسین همگان را برانگیخته بودند. در تیم آن سال، یک بازیکن بود که در کانون توجهات قرار داشت و کسی نبود جز هیدتوشی ناکاتا.
پس از 18 سالگی، ناکاتا چهارسال را در بلمار هیراتسوکا در جی-لیگ سپری و به آن ها کمک کرد در جام برندگان 1996 آسیا قهرمان شوند. ناکاتا در بازی های المپیک 1996 در آمریکا، از مهره های تاثیرگذار ژاپن بود. تاکشی اوکادا، تیمش را بر محور ناکاتا می چید. از همان لحظات ابتدایی ظهور هیتدوشی، همه می دانستند ژاپن ستاره‌ای بزرگ در اختیار خواهد داشت.
ناکاتا سپس توانست جایزه برترین فوتبالیست سال آسیا را از آنِ خود کند. در سطح ملی، این بازیساز و ستاره خط هافبک به تنهایی می درخشید. هیدتوشی در مرحله مقدماتی جام جهانی 1998 پنج باز گلزنی کرد که سه مورد آن در دیدار پلی آف حساس و حیاتی مقابل ایران ثبت شد.
این جام برای نسل ژاپن بسیار زود بود زیرا از تجربه کافی برخوردار نبودند. اکثر بازیکنان تا آن لحظه پای‌شان را از جی-لیگ بیرون نگذاشته بودند. در این میان ناکاتا تنها بازیکنی بود که اروپایی ها را قانع کرده بود برای جذبش وارد عمل شوند. پروجا اولین قدم را برای خرید ناکاتا برداشت. به ثمر رساندن 10 گل در اولین فصلش در سری آ که به عنوان قدرتمندترین لیگ جهان شناخته می شد، باعث شد برای خودش اسم و رسمی در کند. او را به خاطر داشتن مهارت های سرعت، تکنیک و جنگندگی می شناختند. ناکاتا به لیست اولیه برترین فوتبالیست جهان یا همان توپ طلا راه یافت.
استاد ژاپنی، از خودش چهره بزرگ و تحسین برانگیزی در جهان و آسیا ساخته بود. نمایش های زیبا در کنار کاریزما و چهره خوبی که داشت، ناکاتا را به بازیکن محبوب تیم تبدیل می کرد. آن سال ها، به دوران «بازاریابی» معروف شده بود و ناکاتا چهره اصلی فوتبال آسیا شناخته می شد. او را پس از دیوید بکام، به عنوان سودآورترین چهره فوتبالی می شناختند. پس از گذشت 18 ماه از حضور در ایتالیا، باشگاه آاس رم با پرداخت 21.5 میلیون یورو، ناکاتا را به خدمت گرفت.
دوباره 18 ماه بعد، هیدتوشی، تنها سامورایی گرگ های پایتخت، با ضربه معروفی که در جریان تساوی 2-2 مقابل یوونتوس زد، نامش را وارد تاریخ باشگاه کرد. در آن دیدار او جانشین فرانچسکو توتی شد و بلافاصله از مسافت 30 متری، شوتی خارق العاده راهی دروازه کرد که ادوین فن در سار به سختی مهار کرد اما توپ مقابل پای مونتلا افتاد تا رم با تساوی در آن بازی، فاصله‌اش را با باقی تیم ها به شش امتیاز برساند و به سومین اسکودتوی تاریخش دست پیدا کند.
باشگاه آاس رم که تیمی پر از ستاره بود، در فاصله یک سال به جام جهانی 2002 نمی توانست به ناکاتا تضمین فرصت بازی دهد، به همین دلیل در انتقالی 28 میلیون یورویی، راهی تیم رقیب رم یعنی پارما شد. او اکنون به اولین بازیکن ژاپنی تبدیل شده بود که توانسته بود یک عنوان قهرمانی لیگ را در اروپا تجربه کند. او در کوپا ایتالیا هم طعم قهرمانی را چشیده بود. ناکاتا به معنای واقعی کلمه اسطوره شده بود.
همه چیز در آستانه جام جهانی آماده بود تا درخشش ناکاتا را منعکس کند. نفوذ و الهام او در بین رسانه ها آشکار بود و اصلی ترین امید سامورایی ها به شمار می رفت. 15 دقیقه به آخر بازی با تونس در مرحله گروهی باقی مانده بود که مثل همیشه ناکاتا وارد عمل شد و با گلزنی، صعود تیمش را به عنوان صدرنشین قطعی کرد. ناکاتا 25 ساله بود و اکثر بازیکنان ژاپن حدودا 20 ساله بودند. در حالی که بسیاری او را به خاطر نمایش های در رم به یاد دارند، اما وی در دورانی که به صورت قرضی در بولونیا، فیورنتینا و بولتون سپری کرد، موفق ظاهر شد.
آخرین بازی ناکاتا قبل از خداحافظی، در جام جهانی 2006 رقم خورد. در سن 29 سالگی، طرفداران این تصمیم او را هضم نکرده بودند. حذف ژاپن در آن مسابقات هم هیچ کمکی به شرایط نکرد و هیدتوشی ناکاتا در میان اشک ها و گریه ها، با برجای گذاشتن میراثی بزرگ از خود، از فوتبال خداحافظی کرد.
به قلم Colin Millar برای وب‌سایت TheseFootballTimes
