طرفداری- در سال 2008 وقتی خوان لاپورتا از یوهان کرایوف پرسید تا جانشین مناسبی برای فرانک رایکارد معرفی کند، پاسخ اسطوره هلندی مشخص بود؛ پپ گواردیولا. کاتالان ها آماده بودند صفحه تازه‌ای در تاریخ باشگاه ورق بزنند و زمان خداحافظی که فرا رسید، رایکارد تمام کادرفنی را به رستوران دعوت کرد تا اینگونه وداع کند. درست کنار آن ها که مشغول سر کشیدن نوشیدنی های الکلی بودند، یک چهره آشنا به چشم این مرد هلندی خورد.
اینیاکی ایبیانز ایجنت فوتبال در کنار یانیس کریسیکوپولوس نایب رئیس باشگاه المپیاکوس و ارنستو والورده حضور داشت. ارنستو آماده بود با ترک کاتالونیا، راهی یونان شود و فوتبال مدرن این کشور را دستخوش تغییرات مهمی کند. ایبیانز همان شب پس از خروج از رستوران در گفتگو با اسکای اسپورت از شگفتی هایی که زندگی بر سر راه می آورد صحبت کرد. «زندگی پر از اتفاقات است. همانطور که شب گذشته ارنستو به پیشنهاد المپیاکوس پاسخ «بله» را دارد، من، آقای کریسیکوپولوس و والورده در رستوران شام خوردیم. درست کنار ما، فرانک رایکارد حضور داشت و با کادر فنی خود وداع کرد. آن شب رایکارد به بارسلونا «خداحافظ» و والورده به المپیاکوس «درود» گفت.»
کرایوف هم مانند اینیاکی فکر می کرد و آن شرایط را حاصل یک اتفاق می دانست. بارسلونا نیاز به یک آغاز تازه داشت، سه هزار کیلومتر به طرف شرق، المپیاکوس والورده‌ای را به فوتبال یونان معرفی کرد که قرار بود دوران معاصر این کشور را با قوانین مخصوص به خود، دوباره از ابتدا بنویسد. او در یونان همان تاثیری را گذاشت که همکارش گواردیولا در فوتبال اروپا انجام می داد. نوآوری در پاسکاری و پرداختن به هنر پاسکاری و تاکتیک های مختلف، تنها گوشه‌ای از دستاوردهای پپ بود.
سوکراتیس کوکالیس، مالک باشگاه المپیاکوس، سال ها بود این ایده را در ذهن داشت و اکنون در المپیاکوس با آوردن والورده بر روی کار، می توانست به راحتی به هدفش برسد. «باور دارم والورده یکی از بهترین مربیان نسل جدید اسپانیا است. او به خاطر سبکی که تیم هایش بازی می کنند، مورد توجه ما قرار گرفت. ما می خواستیم المپیاکوس مدرن، سریع و زیبا بازی کند و به این اعتقاد رسیده‌ایم که با والورده، به این مهم دست پیدا خواهیم کرد.»
والورده قرار بود جانشین پپ سگوارا باشد. البته سگوارا با المپیاکوس دوگانه داخلی کسب کرده بود و شرایط این باشگاه کاملا در حالت ایده آل قرار داشت ولی نکته مهم، خواسته مدیران این باشگاه مبنی بر ارائه فوتبال زیبا و تاکتیکی بود. المپیاکوس حتی در دوازده سال اخیر، یازدهم بار قهرمان لیگ شده بودند و دائما در لیگ قهرمانان حضور می یافتند. این باشگاه به شهرت ثابتی دست یافته بود اما هدف، ارتقا به مراحل بالاتر با والورده بود. آن ها از سال 1998 در معتبرترین جام یوفا شرکت می کردند اما نیاز به یک تغییر بود.
والورده در اولین دیدار رسمی خود در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان، برابر تیم آنورتوسیس فاماگوستا شکست دردناک و تحقیرآمیزی خورد. المپیاکوس در میان بهت و حیرت تمامی هواداران، به لیگ اروپا رفت. با وجود این حذف دردناک، تیم در رقابت های لیگ قدرتمند ظاهر شد و تا ماه اکتبر بدون شکست به کارش ادامه داد. بازیکنان کم کم تفکرات والورده را در زمین نشان می دادند.
والورده قصد داشت از تیمی قوی که ساخته بود، رونمایی کند. افتتاحیه تیم والورده در 27 نوامبر مقابل بنفیکا انجام شد، جایی که تیمی با داشتن داوید لوئیز، اسکار کاردوزو، خوزه آنتونیو ریس و نونو گومز، 5-1 برابر یونانی ها شکست خورد. تیمِ ارنستو یکی از بهترین نمایش های تاریخش را در نیمه اول به اجرا گذاشت و این حرف برای تیمی پرافتخار چون المپیاکوس، بسیار ارزشمند است!
همچنان که در آن سوی اروپا، گواردیولا با سیستم تیکی تاکای پیشرفته خود، هواداران را به رویاپردازی وامی‌داشت، در این سمت والورده با تیم کاری کرده بود که رقبا از قرار گرفتن برابرش هراس داشتند. المپیاکوس، تیمی که به طور سنتی بیشتر وابسته به شور و شوق هوادارانش بود تا نتیجه بگیرد، به یکبار کاملا مدرن شده بود. آن ها سبکی را ارائه می دادند که نه بستگی به بازی حریف داشت و نه به بخت و اقبال. بازیسازی از عقب زمین، پرس سنگین، حفظ مالکیت و حرکات سریع مداوم بدون توپ، در دستور کار قرار گرفته بود. در شبی که المپیاکوس، بنفیکا را نابود کرد، تمامی این تاکتیک ها به کار گرفته شدند.
در لیگ اروپا اوضاع خوب نبود. پس از تحقیر 4-0 هرتابرلین و صعود به یک شانزدهم نهایی، آن ها در مجموع دو بازی رفت و برگشت با نتیجه 5-2 توسط سن اتین حذف شدند. علی‌رغم حذف از اروپا، والورده به دوگانه داخلی دست یافت. در کل فصل آن ها سه بار شکست خوردند. مربیانی که آن سال ها در دوران والورده در لیگ کار می کردند، بعدها اذعان کردند از حضور این سرمربی اسپانیایی بیشترین بهره را بردند و به نوعی، او مربی آن ها بود.
والورده احساس می کرد نیاز به یک چالش جدید دارد، از این رو یونان را به مقصد کشورش ترک کرد. ویارئال، شغل بعدی والورده بود. با این حال دیری نپایید که والورده متوجه شد باید کار نیمه تمام خود را در المپیاکوس به اتمام برساند. جالب است بدانید در نبود والورده، المپیاکوس در لیگ پنجم شد و از رقابت های اروپایی با شکست خجالت آور برابر مکابی، حذف شد. هواداران نگران آینده باشگاه بودند و همین عاملی شد تا والورده را به هر بهایی شده، بازگردانند.
البته مدیریت باشگاه عوض شده بود اما باز هم نتایج والورده در یونان کاملا درخشان بود که حتی ذره‌ای تردید در این خصوص روی نداد. در دوره دوم ارنستو در المپیاکوس، این تیم توانست دورتموند، آرسنال و مارسی را از پیش رو بردارد و به یک چهارم نهایی لیگ اروپا صعود کند. این بزرگترین افتخار یونانی ها در رقابت های اروپایی بود. دوباره والورده دوگانه داخلی را برای تیمش به ارمغان آورد. او محبوب دل هواداران شده بود.
هنوز هم در کشور یونان وقتی صحبت از فوتبال مدرن به میان می آید، نام ارنستو والورده به عنوان پیشرو این امر آورده می شود. با این حال این سبک مخالفان مخصوص به خودش را هم داشت. پس از یک شکست 2-1 برابر پاناتینایکوس، هجوم ها به فلسفه بازی هجومی والورده بیشتر شد. انگشت اتهام به طرف این سرمربی گرفته شده بود. این هجمه ها تا جایی ادامه داشت که والورده مجبور شد برنامه‌اش را توضیح دهد.
«المپیاکوس تیمی است که همیشه سعی می کند پیروز شود. به همین دلیل باید رویکردی هجومی داشته باشیم. اما به شخصه دوست دارم در خط دفاع هم مستحکم باشیم. ما به خوبی از ریسک های اجرای این سبک از فوتبال آگاهیم اما این فلسفه ماست و قصد نداریم تغییرش دهیم. هواداران اگر به ورزشگاه می آیند و ما را دوست دارند، به خاطر این فلسفه است.»
جهت درک کار و ارزش گفته های والورده، بهتر است نگاهی به جانشین او یعنی لئوناردو ژاردیم بیندازیم. این سرمربی پرتغالی پس از انتصاب به عنوان سرمربی المپیا، هشت ماه بعد اخراج شد و در لیگ اروپا خیلی زود همه را ناامید کرد. تیمِ او برخلاف تفکراتش اصلا زیبا بازی نمی کرد و این نشان می دهد میان حرف و عمل فاصله بسیاری است. سال ها پس از جدایی والورده از المپیا، مارینا سالی، پرده از علت عشق هواداران نسبت به والورده برداشت:
«برای درک این موضوع، باید بدانید یونانی ها عاشق لالیگا و سبک بازی های آنجا هستند. والورده اولین کسی بود که می خواست چنین سبکی را اجرا کند و این کار را به بهترین شکل اجرا کرد. او را دوست داشتند، چون قهرمانی های بسیاری به ارمغان آورد. او پشت قول هایی که می داد، می ایستاد. حتی رقبا هم برای ارنستو احترام زیادی قائل بودند. همیشه به بهترین شکل و با فروتنی، جواب محبت طرفداران را می داد. او نه غروری داشت، نه شخصیت بدی. ارنستو والورده خدا بود!»
روزنامه کاتالونیایی اسپورت، پس از دیدار بارسلونا مقابل المپیاکوس در فصل 2017/18، به شدت محبوبیت والورده در یونان پرداخت. آن ها با تیتر «مردی که می توانست در یونان نخست وزیر شود» به استقبال این بازی رفتند. هواداران در آن بازی با بنری به زبان اسپانیایی که نوشته شده بود: «Ernesto gracias por todo» (ارنستو برای همه چیز متشکریم)، از والورده تشکر کرده بودند. این روزها از هرکسی در یونان می خواهید بپرسید. بسیاری از بازیکنان و هواداران به شما خواهند گفت والورده شخصی بود که فوتبال این کشور را مدرن کرد و به مراتب بالاتر رساند. فوتبال و فلسفه او، برای جوانان راه را باز کرد. برای بسیاری از هواداران المپیاکوس، ارنستو والورده فقط سرمربی بارسلونا نیست بلکه به اعتقاد آن ها، او «més que un entrenador» یعنی فراتر از یک مربی است.
