طرفداری-این روزها برای پرسپولیس، برای علی دایی، برای سردار رویانیان و برای هواداران پرسپولیس روزهای خجالت آوری است که به دلیل عدم درک مناسب برخی هواداران پرسپولیس از جایگاه تیم و بازیکن، حاشیه در اطراف تیم جولان می دهد.
دی ماه سال 1342 روز تاسیس باشگاه پرسپولیس بود. روزی که نه علی کریمی وجود داشت نه علی دایی و نه خیلی از ستاره های نامی این باشگاه که بدون تردید هرچه دارند از این تیم و هواداران آن است.
پرسپولیس روزهای خوبی را سپری نمی کند. پرسپولیس بدون این حواشی روزگاری بزرگترین و موفق ترین باشگاه فوتبال ایران بود. قهرمانی در لیگ و شکست حریفان با 3-4 گل اختلاف، کار سختی نبود. سن همه ما به آن دوران قد می دهد.
اسطوره ها تا زمانی که در پرسپولیس نبودند، یک بازیکن عادی و یک آدم عادی بودند. علی کریمی را کسی نمی شناخت و این علی پروین، شماره هفت طلایی سابق پرسپولیس بود که او را به فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس معرفی کرد. حتی علی دایی هم به دست همین علی پروین چهره شد و سپس به عناوین بزرگ شخصی و باشگاهی و ملی رسید.
این حرف ها به این معنی نیست که این بازیکن ها مدیون علی پروین هستند اما کریمی به تنهایی کریمی نبود و دایی هم همینطور.
در سال های گذشته علی دایی و علی کریمی چماقی بودند که بر سر سرمربی و مدیران باشگاه پرسپولیس کوبیده می شدند. تا وقتی کریمی هنوز به پرسپولیس بازنگشته بود، علی دایی به دلیل کنار گذشته شدن غیرمنصفانه توسط حبیب کاشانی چماقی بر سر حمید استیلی و مدیرعامل سابق این باشگاه بود.
از وقتی علی کریمی با بازگشت به پرسپولیس حواشی را در این تیم چندین برابر کرد هیچکس حاشیه امنیت در این تیم ندارد. وقتی کریمی در زمین باشد غیر از او کسی تشویق نمی شود، وقتی در زمین نباشد هواداران کارشناس! پرسپولیس سرمربی تیم را نقد می کنند او را مورد انتقاد های شدید خود قرار می دهند.
کریمی فصل گذشته به ژوزه هم رحم نکرد. وقتی این مربی به دلیل صحبت های تند این بازیکن در رختکن تیم او را کنار گذاشت و رویانیان به این تصمیم او احترام گذاشت هوداران پرسپولیس شروع به انتقاد از سرمربی و مدیرعامل باشگاه کردند.
خداحافظی احساسی کریمی پس از شکست به سپاهان یا بهتر است بگوییم کم آوردن او از شرایط حاکم بر تیم، عدم راهیابی به جام باشگاه های آسیا و حضور سردار رویانیانی که کریمی چندان رابطه خوبی با او ندارد همگی آغاز حاشیه های جدید برای این تیم بود.
این روزها هواداران تنها به فکر کریمی هستند چون او انسان بزرگیست. چون کریمی دست بازی دارد و در کار های خیر بسیار جوانمردانه عمل می کند. این اسطوره تکرارنشدنی هواداران می توانست با ماندن بر روی حرف خود و خداحافظی از فوتبال حواشی را از پرسپولیس دورتر کند.
دیگر این روز ها دایی در تمرینات شعار های "علی فقط کریمی" را نمی شنید و تمرکز در تمرینات وجود داشت. دایی جمله جالبی گفت:"تا خدا را دارم جادوگر نمی خواهم."
اما گویا هواداران پرسپولیس لجبازترین و تعصبی ترین هوادارها هستند و البته تعصب آنها بر روی کریمی است تا پرسپولیس!
از طرفی حفظ حرمت ستاره ها و اسطوره های باشگاه در اولویت بالایی قرار دارد. اینکه علی دایی با حضور کریمی 35 ساله در پرسپولیس مخالفت کرد دلیلی بر اینکه با وی مشکل دارد نیست. اعتماد به بازیکنان و اعضای کادرفنی حق داییست. اینکه او با چه نیروهایی توانایی کار کردن دارد هم در اولویت است.
علی دایی به عنوان سرمربی سه سال آینده پرسپولیس حق دارد بر روی جوانان سرمایه گذاری کند و به آنها میدان دهد.
هری ردنپ، سرمربی سابق تاتنهام هفته گذشته در مورد مویس، جانشین سرآلکس فرگوسن و ایده های او صحبت کردو گفت که مویس حق دارد با کادری که به آنها اعتماد دارد کار کند. بازیکنانی را که فکر می کند در سیستم او جوابگو هستند را انتخاب کند و در نهایت پاسخگوی نتایج تیم هم خود اوست.
فرگوسن به راحتی دیوید بکام را کنار گذاشت و سال ها بعد عنوان کرد که بکام لحظه ای خود را بزرگتر از یونایتد دید و به همین دلیلی از باشگاه کنار گذاشته شد. او با رفتن رونالدو هم موافقت کرد. این دو بازیکن از بهترین های تاریخ باشگاه بزرگ انگلیسی هستند اما درک جایگاه بازیکن و باشگاه برای هواداران تیم های اروپایی و پیشرفته راحت ترین کار ممکن است. کاری که در میان هواداران پرسپولیس تعریف نشده است.
علی کریمی شاید تا دو سال دیگر در فوتبال نباشد و از دنیا فوتبال خداحافظی کند. این پرسپولیس است که از سال 42 تاسیس شده است و با 50 سال سابقه فعالیت همچنان در دل هواداران این تیم باقی خواهد ماند. حفظ جایگاه اسطوره ای چون کریمی هم اهمیت زیادی دارد اما این احترام به کریمی حتما نباید با نگه داشتن او در تیم باشد.
بکام با چیزی حدود 14 سال بازی برای منچستر سرانجام در PSG از میادین فوتبال خداحافظی کرد و همیشه هم در قلب هواداران یونایتد باقی خواهد ماند. دل پیرو، یکی از محبوبترین بازیکنان تاریخ یوونتوس فوتبال خود را در جای دیگری پایان داد و رائول گونزالس هم مثال رئالی ما برای این اتفاقات است.
این تیم ها با رفتن اسطوره های خود زمین نخوردند چرا که جایگاه یک بازیکن پایین تر از باشگاه است و هواداران با رفتن بزرگترین و محبوبترین ستاره خود هم می دانند که دنیا به آخر خود نخواهد رسید.
علی کریمی البته تنها 100 بازی را با پیراهن پرسپولیس به میدان رفته است و جام های زیادی را هم بدست نیاورده است. آنچه او را محبوب می کند، تکنیک ناب او، شهرت او در جهان با نام پرسپولیس و کار های جوانمردانه و خیرخواهانه اوست.
یوونتوس، رئال مادرید و منچستریونایتد هم به همان اندازه برای هوادارانشان محبوب هستند که پرسپولیس برای هوادارانش محبوب است. اینکه با رفتن علی کریمی و اینکه علی دایی تمایل به استفاده از بازیکنان مورد نظر خود دارد بخواهیم تیم ریشه داری همچون پرسپولیس را قبل از شروع فصل به حاشیه برده و نابود کنیم، منطقی نیست.
پشتوانه این تیم هوادارانش است و اگر قرار باشد از همان ابتدای فصل در استادیوم ها شعار های تکرار و حیا کن رها کن دهیم، همان آش و همان کاسه.
با این روند به نظر می رسد تا زمانی که علی کریمی در فوتبال به سر می برد حواشی در پرسپولیس حضور دارد و چقد خوب بود که او پس از خداحافظی از فوتبال دیگر به میادین باز نمی گشت. او تمایل به بازی کردن داشت و خداحافظی کرد. کریمی جایگاه بالایی در فوتبال ایران دارد و فراموش نکنیم که ستاره محبوب و جوانمرد فوتبال ایران است اما هواداران پرسپولیس بدانند که راه حمایت از اسطوره تیمشان، تخریب پرسپولیس نیست.
حالا لباس مقدس این تیم بر تن بازیکنان دیگر است و هدایت آن بر عهده علی دایی. حالا سردار رویانیان مشکلات مالی را رفع کرده و با سیاست های اقتصادی مناسب تیم را در مسیر درستی قرار داده است. همت کنید و حمایت کنید تا پرسپولیس، این شیر خفته، از خواب بر خیزد و مجدد شاهد تولد ستاره ها و اسطوره های در این تیم باشیم.
حمایت کنید پرسپولیس را تا کریمی های دیگر از این تیم بیرون بیایند. حمایت کنید تا پرسپولیس دوباره جام ها را درو کند و تیم ها برای خوردن گل های کمتر به مصاف این تیم بیایند. شما یک قهرمانی در آسیا هم کم دارید. این قهرمانی بدون کریمی هم میسر است و حمایت کنید محقق شود.
