طرفداری- جزیره آفریقایی ماداگاسکار را به جای استعداد فوتبالی‌اش، به عنوان مقصدی برای جشن گرفتن حیوانات انیمیشنی می‌شناسند اما آن‌ها در تابستان امسال در حال تغییر دادن تصویر موجود از خود هستند.
با وجود تاریخی ۷۲ ساله به عنوان یک ملت فوتبالی، باریا (لقب تیم ملی ماداگاسکار) تا قبل از تابستان امسال هرگز به جام جهانی یا جام ملت‌های آفریقا راه پیدا نکرده بود. با این وجود، امسال یکی از تیم‌های کمتر مطرح آفریقا پس از صدرنشینی در گروهش و راهیابی به مرحله حذفی، در حال تاریخ سازی است. نقطه اوج کار آن‌ها در مرحله گروهی، پیروزی مقابل نیجریه بود؛ تیمی پر آوازه و سرشار از بازیکنان سطح بالا. عقاب‌ها با این گمان که صدرنشین گروه خواهند شد، به برخی از بازیکنان خود استراحت دادند اما ماداگاسکار به عنوان چهارمین جزیره بزرگ کره زمین، تمام تلاشش را به کار گرفت تا با نتیجه ۲-۰ برنده از زمین خارج شود.
باریا پس از شوکه کردن یک قاره با نمایش‌های درخشان و استوارش، حالا مورد توجه بیشتری قرار می‌گیرد. کشورشان آنقدر به این دستاورد افتخار می‌کند که رییس جمهور آندری راخولینا یک جت چارتر را برای بردن طرفداران به محل بازی و بازگشت‌شان کرایه کرده است. اگرچه تماشای مسابقه و پرواز جمعا حدود ۵۳۰ یورو هزینه دارد که برای شهروندان چهاردهمین کشور فقیر دنیا خیلی گزاف است.
ترکیب ماداگاسکار چندان جذاب نیست. کاپیتان فانوا ایما آندریاتسیما ۳۵ ساله است و برترین گلزن تاریخ کشور محسوب می‌شود. او در ۳۵ بازی ملی ۱۳ گل به ثمر رسانده ولی هنوز گلی در تورنمنت امسال به ثبت نرسانده است. همچون خیلی دیگر از بازیکنان تیم، او در فرانسه (تیم کلرمون فوت) فوتبال بازی می‌کند ولی جای تعجب ندارد که عنصری کلیدی برای تیم دسته دویی خود نباشد. از دیگر بازیکنان تیم می‌توان به کارولوس آندریماتسینورو اشاره کرد که برای تیمی در لیگ عربستان بازی می‌کند و همچنین آروهاسینا آندریاناریمانانا که در تیم کایزر چیفس آفریقای جنوبی عضویت دارد. آنالیز بازی‌های این تیم کابوسی برای پل مرسون خواهد بود! (اشاره به سختی تلفظ اسامی)
عملکرد آن‌ها با توجه به این که اولین تورنمنت بزرگ تاریخ خود را تجربه می‌کنند، واقعا تحسین برانگیز است. نیکولا دوپوا به عنوان سرمربی، تیمی مستحکم در دفاع و با اعتماد به نفس در مالکیت توپ (بله، آن‌ها به پاسکاری توپ علاقه دارند) تشکیل داده است. او که قبلا هدایت تیمی در سطح چهارم فوتبال فرانسه را در دست داشت، در اولین تجربه خود از مربیگری در عرصه ملی موفق ظاهر شده است. او همچنین به عنوان مدیر فنی با تیم فلوری ۹۱ (تیمی آماتور در فرانسه) همکاری می‌کند.
برای این که تصور دقیق‌تری از این دستاورد برای یک کشور جزیره‌ای در اختیارتان بگذاریم، می‌توانیم نگاهی به سال ۲۰۱۵ داشته باشیم. آن‌ها هر چهار سال یکبار در مسابقات اقیانوس هند شرکت می‌کنند. حریفان آن‌ها جزایری همچون ریونیون، کومور، موریس و مایوت هستند تا در نهایت پادشاه سومین اقیانوس بزرگ کرده زمین را مشخص کنند. با توجه به این که جمعیت همسایگان آن‌ها از ۹۵ هزار (سیشل) تا ۱ میلیون و ۲۶۰ هزار نفر (موریس) متفاوت است، شاید فکر کنید ماداگاسکار که تقریبا ۲۶ میلیون جمعیت دارد، دائما در این رقابت‌ها به قهرمانی می‌رسد. ماداگاسکار در آخرین دوره این مسابقات چهارم شد و در دیدار رده بندی به موریس باخت. آن‌ها در سال ۲۰۱۱ حتی به جمع چهار تیم برتر راه پیدا نکردند. این به تنهایی نشان دهنده پیشرفت آن‌ها طی سالیان اخیر است و این که چگونه پس از ناکامی جهت پیروز شدن مقابل آن تیم‌های کوچک، اکنون در حال فتح کل قاره هستند.
آن‌ها با صعود از گروهی چالش برانگیز به تورنمنت تابستان امسال راه پیدا کردند. پس از پیروزی خارج از خانه مقابل سودان، یک امتیاز مقابل سنگال اعتماد به نفس لازم برای پیروزی مقابل گینه استوایی در دو دیدار رفت و برگشت را به آن‌ها بخشید و بدین ترتیب جواز حضور در جام ملت‌های ۲۰۱۹ را کسب کردند. در گروهی که از قهرمان سه دوره مسابقات نیجریه، بوروندی و گینه تشکیل می‌شد، کسی برای آن‌ها شانس صعود قائل نبود اما ماداگاسکار به عنوان صدرنشین به مرحله حذفی رقابت‌ها راه پیدا کرد.
به لطف صدرنشینی در دور گروهی، آن‌ها در مرحله حذفی با حریف آسان‌تری به نام کنگو رو به رو می‌شوند که در گروه A سوم شد و در دو مورد از سه مسابقه خود باخت. کنگو قطعا حریفی شکست پذیر محسوب می‌شود. با وجود این که ماداگاسکار همچنان در مرحله یک هشتم نهایی تیم ضعیف‌تر محسوب می‌شود، اگر آن‌ها بتوانند به جمع هشت تیم برتر قاره راه پیدا کنند، به عنوان تیمی کم تجربه به دستاوردی باورنکردنی خواهند رسید.
به قلم SIMON LILLICRA برای thesportsman
