خداوند در قرآن به چیزهایی سوگند یاد می‌کند که از امور مهم هستند. سوگند نشانة افتخار یا بزرگداشت مقام یا بالا بردن مقام و منزلت او آن چیزها می‌باشد. خداوند به چند چیز قسم یاد می‌کند که بسیار مهم است، از جمله "فجر". فجر در اصل به معنی شکافتن وسیع است و از آنجا که نور صبح، تاریکی شب را می‌شکافد، از آن تعبیر به "فجر" شده است. قرآن پژوهان برای "فجر" معانی متعددی ذکر کرده‌اند. برخی فجر را به بمعنی "سپیده صبح" تفسیر کرده‌اند که یکی از نشانه‌های عظمت خداوند و نقطه عطفی است در زندگی انسان‌ها و تمام موجودات زمینی؛ نیز آغاز حاکمیت نور و پایان گرفتن ظلمت است، چنان که آغاز جنبش و حرکت موجودات زنده، و پایان یافتن خواب و سکوت است. به خاطر این حیات، خداوند به آن سوگند یاد کرده است.
بعضی از آن را به معنای "فجر آغاز محرم" که ابتدای سال جدید قمری است، تفسیر کرده‌اند. برخی دیگر به "آغاز روز عید قربان" که مراسم مهم حج در آن انجام می‌گیرد و متّصل به شب‌های دهگانه است. نیز فجر به درخشیدن اسلام و نور پاک محمدی(ص) تفسیر شده است.
برخی سپیده صبح را به قیام مهدی(ع) و برخی به قیام عاشورای حسینی تفسیر کرده‌اند.
نکته..
شاید مهمترین نکته در تفسیر این دوآیه
پیشگویی خداوند متعال از حکومت نخستین یعنی علی ابن ابیطالب علیه السلام و فاصله آن تا حکومت بعدی یعنی حکومت منجی آخرالزمان علیه السلام ،و اشاره به ده شب به عنوان ده امامی که پس زده شده اند...
و به جفا به شهادت رسیدند...باشد....ولیال عشر
که منظور از قسم خداوند به لیال عشر همان ده امام بین امام علی و امام مهدی علیهماسلام
که محتمل تر از همه نظرات است...
