طرفداری- در اساس نامه انجمن نویسندگان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران آمده: «ایجاد تشکل و توسعه تفاهم و تعاون متقابل در بین خبرنگاران ورزشی، براساس معیارهای اخلاقی و گرایشهای حرفه‌ای»، در ادامه می‌گوییم که چرا معیار اخلاقی و گرایش حرفه ای، اولویت آخر آقایانِ حاضر در این انجمن است. انجمنی که تنها دغدغه اش طی سال‌های اخیر، اخذ سهمِ طرح ترافیک از شهرداری تهران بوده است؛ دغدغه ای که فقط برای کسب رأی، آقایان از آن استفاده می‌کنند.
طرح ترافیک آنقدر برای آقایان اهمیت داشت که در وب سایت رسمی انجمن، کمپینی در تلگرام جهت اعتراض به حذف طرح ترافیک خبرنگاری را معرفی کردند. مضحکه انجمن ورزشی نویسان جایی تکمیل می‌شود که بدانیم تعداد اعضای کانال تلگرامی که به نوعی امضا کنندگان کمپین بودند، از تعداد اعضای انجمن بیشتر بود. ظاهراً آن افراد غیرورزشی هم که به کمک دوستان حاضر در انجمن، طرح ترافیک خبرنگاری دریافت کرده بودند، از این مسئله ناراضی بودند.
برای این‌که ببینید چگونه تمام دغدغه انجمن ورزشی، فقط محدود به یک طرحِ ترافیک خبرنگاری شده بود، فقط کافی است ببینید، جهانگیر کوثری از اعضای هیئت رئیسه انجمن، چگونه پشت اتاقِ محسن هاشمی منتظر می‌ماند تا با او بر سر این مسئله رایزنی کند. وقتی برای نایب رئیس انجمن ورزشی نویسان، دغدغه ای مهم‌تر از طرحِ ترافیک باقی نمی‌ماند، طبیعی است شاهد یک جامعه رسانه ای رو به اضمحلال باشیم، آن‌هم با سرعت حداکثری.
در همان زمانی که آقایان به دنبال طرحِ ترافیک خبرنگاری بودند، یک عکاس ورزشی که برای پوشش مسابقات بسکتبال به مصر رفته بود، در فرودگاه این کشور بازداشت و به ایران بازگردانده شد. دو سال قبل انتخابات انجمن ورزشی نویسان برگزار شد. وعده‌هایی که برخی نامزدها می‌دادند خود گویای فاجعه ای بود که در آن انجمن می‌گذشت. افراد با سوابق مختلف در تلویزیون و در رسانه‌های مختلف، یکی از بندهای برنامه پیشنهادی شان را این گونه نوشته بودند: «و فعالیت‌هایی که بتوان انجام داد.» این اوجِ تدبیر افرادی است که طبق اساسنامه باید به دنبال توسعه تفاهم در بین خبرنگاران ورزشی باشند.
از تفاهم در بین خبرنگاران ورزشی نوشتم. در همین گروه نظرات مخالفی علیه نامزدهای مختلف ارائه می‌شد که در هر انتخاباتی طبیعی بود، اما یارکشی‌های مختلف در پشت پرده، فساد را حتی در انتخابات این انجمن مشهود کرده بود. گروه‌های مختلف تلگرامی تشکیل می‌شد تا با باندبازی شخص خاصی وارد هیئت رئیسه انجمن ورزشی نویسان شود. هدفشان خدمت به صنف خبرنگاران ورزشی بود؟ خیر. هدف، تلاش برای رسیدن به سفرهای خارجی بیشتر بود. از مدیرانی که بعضاً سابقه ورزشی هم نداشتند، چه انتظاری می‌رود که نیازهای صنفی را درک کنند؟ مدیرانی که تنها به دنبال گرفتن طرحِ ترافیک، بلیت استخر، تخفیف هتل و از این دست کارهای پوپولیستی بودند.
ابوالفضل امان الله، عکاس ورزشی که یکی از اعضای هیئت رئیسه این انجمن بود، بارها نسبت به آن‌چه که در این محیط می‌گذرد، گله مند بود و در اکانت توییتر خود نوشته بود:
در آخرين جلسه هيات رييسه انجمن خبرنگاران و عكاسان ورزشي، تعدادي از اعضاي قديمي، پيشكسوت و داراي منصب هيات مديره تاكيد داشتند، هيات مديره اختيار دارد وراي اساسنامه هر تصميمي بگيرد! يعني ما بالاتر از قانون هستيم.
به بهانه‌های مختلف جلسات هیات مدیره انجمن را کنسل می‌کنند. به جرات خیلی از آنها هم که در یک سال اخیر تشکیل شده با اعتراضات و پیگیری‌های من بوده است. این روال همیشگی است که من دیدم و فقط تصاحب کرسی‌هایش مهم است نه کار صنفی، بودجه ناچیز انجمن نویسندگان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی یا منبع گرانبهای تأمین هزینه سفرهای خارجی رییس و دبیر انجمن.
طبیعی است، وقتی چنین افرادی پشت آن میز قرار می‌گیرند، خروجی جامعه خبرنگاران ورزشی، چیزی شبیه به این وضعیت فعلی باشد. با سردبیرِ یک سایت ورزشی بر سر انتخابات انجمن، اختلاف نظر دارید؟ پس منتظر باشید که با شما تماس بگیرد و با الفاظ رکیک، تهدیدتان کند که چه بلایی به سر شما خواهد آورد [مستندات مکالمه موجود است]. آن سردبیر ورزشی یکی از اعضای علی البدل همین انجمن ورزشی نویسان بود. وقتی یک سردبیر ورزشی، گماشته هایش را می‌فرستد که شما را تخریب کند، به یاد تعبیر «چاله ميدان فرهنگی» می‌افتیم و در همین حین گام‌های بزرگی به سمت اضمحلال برمی‌داریم.
خروجی چنین انجمن ورزشی که افرادی با این سوابق در آن فعالیت داشته باشند، چیزی بهتر از همان بیانیه های مضحک علیه مربیان تیم ملی و «درجه دو» خطاب کردنشان، نخواهد بود. البته بیانیه هایی که یکی از اعضای هیئت رئیسه می‌گفت اطلاعی ندارد که چه کسی آنها را منتشر کرده است و نظر جمعی آنها نبوده است. انجمن همان اساسنامه خود را هم خیلی وقت است که زیر پا گذاشته است.
یادداشت لبریز از فاشیسم و نژادپرستی بالا را بخوانید! جهانگیر کوثری «دبیر کل انجمن ورزشی نویسان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران» آن را نوشته است. یادداشتی که شاید 250 کلمه هم نشود، اما تقریباً نصف اتحادیه اروپا را به دروغ‌گو بودن و عوام فریبی متهم می‌کند. اواسط متن را بخوانید، اصلا جمله بندی مناسبی هم ندارد: «نژاد اسلو با ترکیب یوگ (جنوب) شدند یوگسلاوی و تا تیتو زنده بود این اتحاد دروغین پابرجا بود». مضحکه به تمام معناست! نوشته دبیر کل انجمن ورزشی نویسان، ایراد نگارشی و ادبی دارد و کاملاً نژادپرستانه است.
اگر با دقت بیشتری به خروجی چنین انجمن‌هایی نگاه کنیم، متوجه دلیل پذیرش برخی از افرادی که معمولاً در صفحات شان در شبکه‌های اجتماعی، اظهارات مشابه و نژادپرستانه ای دارند و مانند سردبیرشان، از الفاظ رکیک استفاده می‌کنند، می شویم. و البته پذیرش افرادی در وزارت ورزش که ساک شان آماده است تا با یک کاروان اعزامی، یک تفریح خارجی بروند. یا اعضایی مانند همان مجری خوش سابقه در حوزه ورزش بانوان که تا می‌توانست از ورزش بانوان بد گفت، اما در نهایت به لطفِ کارت عضویت همین انجمن به مسابقات خارجی اعزام شد تا از موفقیت‌های بانوان گزارش تهیه کند. یا آن گزارشگر تلویزیونی که به لطفِ کارتِ همین انجمن در جام جهانی حاضر می‌شود و از پرسیدن یک سوال انگلیسی عاجز می‌ماند تا همه جامعه خبری ما را مضحکه خاص و عام کند. یا آن کسی که تنها سابقه ورزشی اش، خواندن رپِ ورزشی در تلویزیون بوده است! بله، دوستان عزیز، شمایی که مهر تأییدی به این جریانات می‌زنید، جامعه ورزشی را به سوی اضمحلال و انحطاط فرهنگی برده اید.
به امید روزی که میزهایتان را رها کنید
