یهو دیدم عکسو، حال کردم بذارم:)))
پر افتخارترین بازیکن آفریقایی با بردن 4 جایزه مرد سال آفریقا( یحیی توره هم 4 بار این عنوانو برده اما تعداد آرای کلی سامی خیلی بیشتره)
دورانش تو چلسی خیلی کوتاه بود حتی خیلیا یادشون نمیاد:))))) با اون سنش 9 تا زد تو 20تا بازی از موراتای جوان بهتر
خودم علی رغم اینکه عاشق دورگبام اما اتوو رو بهترین مهاجم قاره سیاه میدونم
سلام و درود خدمت استاد
سیستم 2-4-4 خطی بدون شک محبوب ترین سیستم در دهه 90 اروپا بود. اکثر تیمهای معتبر مایل به انجام بازی با این سبک سنتی بودند. توی این سیستم معمولا از 2مهاجم با سبک مختلف استفاده میشد. 1 مهاجم تنومند و فیزیکی و 1 مهاجم سرعتی و پابه توپ (دایی و عزیزی ایران 98) به عنوان مکمل. در خیلی از مواقع لازم این آرایش به 1-1-4-4 تغییر میکرد و مهاجم تند و تیز نقش مهاجم سایه میگرفت.
انقراض سیستم:
با گذشت زمان و بیشتر شدن وظایف دفاعی مهاجمان ، مربیان تصمیم بر استفاده تنها 1 مهاجم کلاسیک یا شماره9 گرفتند. بنظرم سیستم 2-4-4 لوزی نسبت به خطی مالکانه تر و دارای تنوع بیشتری برای حمله کردنه. میشه گفت سیستم سنتی 2-4-4 که شاید همچنان محبوب عده ای از مربیان باشه، نقشش تو دنیای امروزی فوتبال رو از دست داده.
تکامل این سیستم سنتی:
در سیسیتم 2-4-4 خطی، 2هافبک مرکزی می بایست دو هافبک کامل و پا به توپ به قولا همه کاره (اسکولز یا جرارد) باشند تا میانه زمین از آن خود کنند. این هافبک های کمیاب که به اصطلاح باکس تو باکس به آنان می گوییم سنگین ترین وظایف را در این پست به دوش می کشند و در جهت بهبود کیفیت در امر بازیسازی و استحکام خط میانی این سیستم جای خودش رو به 1-3-2-4 به داد.
با توجه به انعطاف پذیر بودن سیستم 4-2-3-1 محبوب ترین سیستم مربیان امروزی است. حذف کردن یک مهاجم از سیستم 2 مهاجمه و افزودن به خظ هافبک به عنوان شماره 10 (زیدان یا توتی) نتیجش میشه بالابردن خلاقیت و موقعیت سازی. همچینین با داشتن 2هافبک دفاعی شماره6 اجازه برای شرکت مدافعان کناری در امور حمله
سیستم 3 دفاعه
حدود 1ماه قبل بازیه تیم امید شهرداری آستارا با مقاومت رو از لیگ استان دیدم که تیم شهرداری با آرایش 2-5-3 بازی می کرد با وجودی که دو وینگ بک نسبتا کند داشت که در اکثرا صحنه ها جا می مانند. این سیستم نیازمند به وینگ بک های توانمند خستگی ناپذیر داره اما دلیل اصرار اقای داداش زاده روی این سیستم قابل درک نبود. فضای مهم half-space (فضای میان وینگ بک و دفاع وسط) پاشنه آشنه آشیل آنها شده بود و بارها از این نقطه ضربه خوردند.
رسیدن به بلوغ تاکتیکی در این سیستم بسیار مهمه و این رسیدن به این هدف با انجام هفته ای 2جلسه مقدور نیست. همانطور در سطوح حرفه ای تیم فرهاد مجیدی در استقلال هفته به هفته در پیاده کردن این سبک پیشرفت کردند. حتی آنتونیو کونته در سال دومش در اینتر موفق به کسب اسکودتو شد.
نتیجه گرا یا هوادار پسند
فوتبال ایران مدیران فقط به دنبال نتیجه هستند و مربیان برای حفظ پست خود و رضایت بالا دستی ها به ناچار از سیستم های نتیجه گرا نظیر 1-5-4 به اشکال 1-4-1-4 یا 1-3-2-4 استفاده می کنند. low block سبکی هست که مربیان سطوح مختلف کشور خیلی خوب آشنایی دارن. بستن تمامی فضاها، کم کردن فاصه خطوط و استفاده ضد حمله و ضربات شروع مجدد، 90 درصد تیمها در لیگ آزادگان از این سبک اتوبوسی استفاده می کنند.
متاسفانه پیاده کردن تاکتیک مورد نظر و فوتبال زیبا نیاز به چمن ایده آل، حمایت و زمان داره که در ایران همچین خبرایی نیست.
شما مارچلو بیلسا رو در نظر بگیرید، ویترین قهرمانی هاش پر نیست اما همه ازش به عنوان الگو یاد می کنن من جمله گواردیولا. دلیلش سبک خاص تیمش، نواوری در پرسینگ و باز پس گیری توپ و
با تشکر
