مجید فمنصوریان
اول از همه باید بگویم ما عراق را به واسطه حرم آقا امام حسین (ع) و حضرت عباس انتخاب کردیم. انتخاب ما کربلا بود، اما متاسفانه اتفاقات بازی دیروز به حدی بود که به ما این اطمینان خاطر داده شد تا بازی بعدی را به طور قطع در جایی غیر از کربلا برگزار کنیم. ما در همان دقایق شانس آوردیم که یگان ویژه اطراف زمین حضور داشت و کمک کرد که هواداران به زمین یورش نبرند. فاصله سکو تا زمین کمتر از یک متر بود و به راحتی می‌توانستند وسط زمین بیایند و هر کاری انجام دهند. در کسری از ثانیه می‌توانستیم شاهد حضور ۵ هزار نفر داخل زمین بازی باشیم. حالا هم تصمیم داریم برای جدال با النصر، امارات یا قطر را به عنوان میزبان برگزینیم. مردم عراق متاسفانه هنوز فرهنگ فوتبالی را درک نکردند و ظرفیت تحمل باخت و شکست را ندارند. ما وقتی گل دوم را زدیم به زمین ریختند که چرا تیم اوت شده است. بعد از بازی حدود یک ساعت در رختکن ماندیم تا اینکه به وسیله نیروی مسلح و ماشین‌هایی که دوشکا داشتند تا هتل رفتیم. فضا به حدی به هم ریخته بود که حتی بعد بازی نتوانستیم زیارت برویم. به نظرم کربلا بهترین مکان برای میزبانی از عربستانی‌ها و اماراتی‌ها بود، اما قدر این فرصت دانسته نشد. ما نهایت احترام را به میزبان داشتیم، اما آن‌ها به بدترین طریق ممکن فحاشی کردند و ما را با سنگ و شیشه‌های شکسته نوشابه زدند
