طرفداری- اصطلاح «لیدز بودن» پس از سقوط آزاد لیدز یونایتد به دنبال انجام هزینه‌های هنگفت در هزاره سوم برای دستیابی به موفقیت‌های قابل توجه در عرصه داخلی و خارج مطرح شد. حاصل آن سرمایه گذاری‌ها تنها یک دوره حضور در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا بود. اما در این فرایند بدهی‌های زیادی روی دست باشگاه ماند و ناکامی در راه صعود دوباره به مسابقات لیگ قهرمانان موجب شد تا پشتوانه مالی باشگاه به شدت تقلیل رفته و نتیجتا لیدز به دو دسته پایین‌تر (یعنی لیگ یک) فرستاده شود.
از زمان تاسیس لیگ برتر، ۲۲ مورد از باشگاه‌هایی که در این رقابت‌ها حضور داشته‌اند، به لیگ یک سقوط کرده‌اند و حتی شش باشگاه یک پله پایین‌تر رفتند و از سطح چهارم فوتبال انگلیس (لیگ دو) سر درآوردند. از آنجایی که لیدز هرگز به لیگ یک یا پایین‌تر از آن سقوط نکرده بود، این باشگاه مورد توجه بسیار رسانه‌ها قرار گرفت و مایه تمسخر طرفداران تیم‌های رقیب شد.
علامت خاصی که اعضای تیم لیدز و طرفداران این تیم با آن به یکدیگر ادای احترام می‌کنند. حالا حتی این نشان هم مورد تمسخر قرار می‌گیرد و نمادی از «لیدز بودن» است
سقوط لیدز یونایتد
به عنوان قهرمان آخرین دوره لیگ دسته اول انگلیس (که از سال ۱۹۹۲ با فرمتی جدید و به نام لیگ برتر شناخته می‌شود) لیدز یکی از ۲۲ باشگاهی بود که در فصل نخست لیگ برتر حضور داشتند. لیدز که در اواخر دهه ۹۰ میلادی موفقیت‌هایی را تجربه کرد، در فصل ۱-۲۰۰۰ به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا راه یافت. البته آن‌ها در این راه بیش از باشگاه‌های دیگر هزینه کردند و بدین ترتیب میزان بدهی سالیانه آن‌ها از ۹ میلیون پوند به ۲۱، ۳۹ و ۸۹ میلیون پوند افزایش پیدا کرد و در نقطه اوج خود به حدود ۱۱۹ میلیون پوند رسید که بیشتر این هزینه‌ها در بازار نقل و انتقالات و پرداخت دستمزد بازیکنان هزینه شده بودند. پس از این که باشگاه با پنجم شدن در لیگ از راهیابی به لیگ قهرمانان فصل ۳-۲۰۰۲ باز ماند، مجبور شد با فروش بازیکنانش در راستای پرداخت بدهی‌هایی که سر به فلک کشیده بودند اقدام کند زیرا دیگر نه خبر از درآمد حاصل از فروش بلیت بازی‌های لیگ قهرمانان بود و نه حق پخش آن مسابقات.
«ما باز خواهیم گشت»؛ وعده‌ای که همچنان محقق نشده است
در پایان فصل ۴-۲۰۰۳ لیدز به چمپیونشیپ سقوط کرد. مشکلات اقتصادی ادامه یافتند و به فاصله یک بازی تا پایان فصل ۷-۲۰۰۶، باشگاه اجبارا اعلام ورشکستگی دارد تا با کسر ۱۰ امتیاز مواجه شده و بدین ترتیب برای اولین بار در تاریخ خود به سطح سوم فوتبال انگلیس یعنی لیگ یک فرستاده شود. ادامه یافتن تخطی باشگاه از قوانین مالی در تابستان بعدی، تقریبا باشگاه را تا آستانه کنار گذاشته شدن از لیگ فوتبال انگلیس پیش برد (اتفاقی که برای لیدز سیتی، تیم سابق شهر افتاده بود) اما در نهایت آن‌ها با کسر ۱۵ امتیاز اجازه حضور در فصل ۸-۲۰۰۷ را پیدا کردند. درخواست‌های مکرر برای فرجام خواهی فایده‌ای نداشت و در نهایت همین کسر امتیازات باعث شد تا لیدز در آن فصل از صعود به دسته بالاتر عاجز بماند.
در پایان فصل ۱۰-۲۰۰۹ لیدز یونایتد با پیروزی در روز آخر مسابقات، به چمپیونشیپ بازگشت. آن‌ها از آن زمان تا کنون در چمپیونشیپ حضور داشتند. لیدز در فصل ۱۷-۲۰۱۶ به بازگشت به لیگ برتر نزدیک شد ولی در نهایت تحت هدایت گری مونک در رده هفتم به کارش پایان داد تا از راهیابی به پلی آف باز بماند.
نمونه‌های مشابه
سقوط لیدز یونایتد اولین نمونه در نوع خودش در فوتبال انگلیس نبود؛ وولورهمپتون هم در دهه ۸۰ میلادی نزول قابل توجهی را تجربه کرد. آن‌ها که در سال ۱۹۸۰ لیگ دسته اول را در رده ششم به پایان برده و قهرمان لیگ کاپ شده بودند، در نهایت در سال ۱۹۸۶ با سه سقوط پیاپی، به سطح چهارم فوتبال انگلیس رسیدند. البته در سال ۱۹۸۲ بریستول سیتی پس از سه سقوط پیاپی و رسیدن به سطح چهارم فوتبال انگلیس، به اولین تیمی تبدیل شد که چنین نزولی را تجربه می‌کند ولی آن‌ها فقط چهار سال در لیگ دسته اول حضور داشتند و در این دوره نه موفقیت چندانی کسب کردند و نه هزینه بسیاری روی بازیکنان انجام دادند؛ در نتیجه چندان مورد توجه قرار نگرفتند.
اگرچه به سقوط وولورهمپتون به چشم دهه‌ها سو مدیریت و نه ولخرجی کوتاه مدت همچون لیدز یونایتد نگاه شد. وولوز در سال ۱۹۷۹ برای جذب اندی گری از استون ویلا، با پرداخت ۱.۵ میلیون پوند رکورد نقل و انتقالات فوتبال انگلیس را شکست. آن‌ها در همان دوران هزینه بیشتری برای افزایش ظرفیت یکی از جایگاه‌های ورزشگاه خانگی خود انجام دادند.
همزمان با لیدز، لوتون تاون که در سال ۲۰۰۷ همراه با آن‌ها از چمپیونشیپ سقوط کرده بود، نزول بیشتری داشت و با سه سقوط پیاپی، در سال ۲۰۰۹ کارش به حضور در کنفرانس فوتبال رسید(چهار سطح اول فوتبال انگلیس در قالب لیگ فوتبال و سطوح پایین‌تر از آن در قالب کنفرانس فوتبال و به طور منطقه‌ای مدیریت می‌شوند). آن‌ها هم از مشکلات اقتصادی ضربه خورده بودند. آخرین حضور لوتون در سطح نخست فوتبال انگلیس به فصل ۹۲-۱۹۹۱ بر می‌گردد.
سوانزی سیتی که به فاصله سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۱ خودش را از سطح چهارم فوتبال انگلیس به دسته یک رساند، با وجود صدرنشینی در مقاطع مختلفی از فصل ۸۲-۱۹۸۱، فصل را در رده ششم به پایان رساند. با این حال آن‌ها سال بعد سقوط کردند و در ۱۹۸۴ هم یک دسته پایین‌تر رفتند تا با سه سقوط طی چهار فصل، در سال ۱۹۸۶ تا آستانه انحلال پیش بروند.
در سال ۱۹۹۸ سقوط منچسترسیتی به لیگ دو موجب شد تا آن‌ها به دومین تیم با سابقه قهرمانی در اروپا تبدیل شوند که به سطح سوم فوتبال در کشور خود سقوط می‌کند (اولین تیم در این زمینه ماگدبورگ آلمان بود که با شکست دادن میلان در جام برندگان جام سال ۱۹۷۴ به قهرمانی اروپایی رسیده بود). سیتی هم در سال ۱۹۷۰ قهرمان همان عنوان شد. هزینه‌های بسیار آن‌ها در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ روی بازیکنان که البته موفقیت آمیز هم نبود، مشکلات متعددی را در لیگ برای آن‌ها رقم زد. آن‌ها در طول دهه ۸۰ دو بار از دسته اول سقوط کردند و در هر دو مورد، دو سال بعد به سطح اول فوتبال انگلیس برگشتند. هزینه‌های مشابه در ابتدای دهه ۹۰ روی بازیکنان، باز هم جامی به همراه نداشت و در نهایت سیتی پس از این که دو سال از سقوط به دسته پایین‌تر فرار کرد، در ۱۹۹۶ بالاخره مجددا راهی سطح دو فوتبال انگلیس شد. سقوطی دوباره، آن‌ها را در سال ۱۹۹۸ به لیگ دو رساند.
سایر موارد کاربرد این اصطلاح
این اصطلاح پس از سقوط یکی از موفق‌ترین تیم‌های انگلیسی یعنی نیوکاسل به دسته پایین‌تر در سال ۲۰۰۹، مورد استفاده بسیاری قرار گرفت. مایک اشلی، مالک جدید باشگاه، معتقد بود که با خریدن این باشگاه مانع از این شده است تا نیوکاسل راه لیدز را در پیش بگیرد. اما سقوط نیوکاسل در پایان فصل ۹-۲۰۰۸ لیگ برتر بار دیگر این خطر را ایجاد کرد که آن‌ها به نزول خود ادامه داده و واقعا راه لیدز را در پیش بگیرند. البته نیوکاسل فصل بعد به صورت مستقیم به لیگ برتر برگشت تا به همه آن گمانه زنی‌ها پایان بدهد.
در سال ۲۰۱۰ پس از مطرح شدن این که خانواده گلیرز باید بدهی‌های بالای خود ناشی از خرید باشگاه منچستریونایتد را پرداخت کنند، رسانه‌ها حتی موفق‌ترین باشگاه تاریخ لیگ برتر را هم در خطر «لیدز بودن» معرفی کردند.
بولتون دیگر باشگاهی است که به در پیش گرفتن راه لیدز متهم شد. آن‌ها پس از تجربه دورانی موفق همراه با سم آلاردایس در رقابت‌های لیگ برتر، جواز حضور در مسابقات جام یوفا را کسب کردند و در آن رقابت‌ها حتی به مرحله یک هشتم نهایی هم رسیدند. بولتون در این راه یک بار با اتلتیکو مادرید مساوی کرد و دفعه دیگر آن‌ها را شکست داد و همچنین توانست بایرن مونیخ و اسپورتینگ لیسبون را متوقف کند. پس از جدایی آلاردایس، مشکلات باشگاه شروع شد و آن‌ها دائما خطر سقوط را احساس کردند. در نهایت بولتون در پایان فصل ۱۲-۲۰۱۱ به چمپیونشیپ سقوط کرد و پس از چند سال حضور در آنجا، در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد ۱۷۲.۹ میلیون پوند بدهی دارد. آن‌ها در سال ۲۰۱۶ به لیگ یک سقوط کردند و با وجود بازگشت سریع به چمپیونشیپ، در پایان فصل ۱۹-۲۰۱۸ طی مشکلات شدید اقتصادی که به پرداخت نکردن دستمزد بازیکنان، به تعویق افتادن مسابقات تیم و... منجر شد، با مالکیت کن اندرسون بار دیگر به لیگ یک سقوط کردند.
