طرفداری - یکی از غمناک ترین قاب های سال 97 برای هواداران پرسپولیس، روز فینال آسیا رقم خورد. امّا نه در انتهای بازی و واگذار کردن جام در خانه به حریف ژاپنی، بلکه در دقیقه 69، جایی که دوربین روی محمد انصاری مصدوم رفت و محمد با نگاهی مأیوس که گویی منتظر بود دکتر حرفش را تائید کند و در عین حال کورسوی امیدی به رد آن داشت، با لحنی مابین پرسشی و خبری رو به پزشک تیم گفت : "پاره کردم؟"؛ بله، رباط صلیبی محمد انصاری پاره شده بود امّا رشته محبت و عشق هوادارن به او هرگز، بلکه هر آن قوی تر و ناگسستنی تر می نمود.
فصلی که پرسپولیس با افشین قطبی به قهرمانی لیگ رسید پژمان نوری، هافبک وسط با تجربه گیلانی به واسطه پای تخصصی اش در پست دفاع چپ بازی می کرد، البتّه چند بازی محمد نصرتی در آن پست ظاهر شد ولی نصرتی یک مدافع میانی بود و با وجود قهرمانی، کماکان عدم وجود دفاع چپ تخصصی در ترکیب تیم، نقطه ضعفی مشهود بود. فصل بعد صحبت از یک مدافع چپ برزیلی شد امّا ناگهان باشگاه با مجتبی شیری قرارداد بست. امپراطور در یک مصاحبه گفت که بعد از دیدن تمرینات مجتبی شیری فهمیده کار خدا بوده که بازیکن برزیلی جذب نشده! امّا عملکرد نه چندان خوب شیری و سرعت پایین و سانترهای بی کیفیتش باعث شد هواداران چندان با صحبت ابتدای فصل قطبی موافق نباشند.جلال اکبری که در سپاهان خوش درخشیده بود و ابراهیم شکوری خوشتیپ هم در حد و اندازه پستی نبودند که روزگاری رضا مالدینی و مجتبی محرمی اسطوره ای در آن توپ میزدند. بعد از آنها حمید علی عسگری که یک وینگر سرعتی بود، در سمت چپ دفاع بازی کرد و باز هم انتظار هوادران برای داشتن یک دفاع چپ تخصصی قوی یک فصل دیگر به طول انجامید. پس از آن مهرداد پولادی بود که برای مدتی سر و سامانی به این جناح داد و از آنجا به پیراهن تیم ملی و حضور در جام جهانی هم رسید. امّا مشکلات مربوط به خدمت سربازی اجازه ادامه حضور در فوتبال ایران را به او نداد.
سپس قرعه به نام بابک حاتمی افتاد تا باز هم دفاع چپ به پاشنه آشیل پرسپولیس بدل شود.سال 94 بود که محمد انصاری به صورت بازیکن تستی مورد تایید برانکو قرار گرفت و به پرسپولیس پیوست. حرف و حدیث در تیم های سرخابی پایتخت بسیار است و محمد نیز از گزند شایعات در امان نبود، اوایل حضورش که از آن دوره به تلخی یاد می کند می گفتند با دلالی به پرسپولیس آمده! بازی های اول چیزی را معلوم نمی کرد اما کم کم جرقّه ای در ذهن هواداران ارتش سرخ خورد که بله! این خودش است، خود خودش! محمد همان بود که همه میخواستند، منظم در تمرین و مؤثر در زمین و مؤدب در بیرون زمین. در بین هوادران به حاجی معروف است. به موهایش نه تل می زند و نه ژل! با 6 نشان دادن رو به دوربین هم میانه ای ندارد. وقتی نامش در ترکیب 11 نفره قرار گرفته باشد،تقریباً خیال همه از آن پست آسوده است. چون می دانند حاج ممدشان، بی سر و صدا و دور از جنجال وظیفه خود را در مستطیل سبز به نحو احسن انجام می دهد. با وجود قدّ بلند، سرعت مناسبی به عنوان مدافع دارد. در جایگیری ها باهوش عمل می کند. با احتیاط و سر بالا نفوذ کرده و ارسال هایش اغلب مفید است. هر زمان که در پست غیر تخصصی خود یعنی مدافع میانی به میدان رفته، عملکرد خیره کننده ای از خود به نمایش گذاشته و مهم تر از همه این که فراز و نشیب چندانی ندارد و همواره کیفیت بالایی از خود نشان می دهد.
او خیلی از کلیشه هایی را که در فوتبال ایران بنا شده، نقض کرد؛ نشان داد بدون داشتن ظاهری عجیب و غریب هم می توان قلب ها را تسخیر کرد و بدون شوآف غیرت هم می توان محبوب میلیون ها نفر شد. ثابت کرد می شود با مترو سر تمرین رفت و ملی پوش شد. برای اثبات تعصب خود نه وارد کری های سخیف اینستاگرامی شد و نه پی در پی با انگشتانش عدد 6 نشان داد، نه با حریف درگیر شد و نه به داور پرخاش کرد، بلکه قید قراردادی را که می توانست نقطه عطفی در زندگی اش باشد زد و پیراهن قرمز را با دلارهای سرزمین اژدها تاخت نزد.در سرزمین عجایب فوتبال ایران که یک شبه چندین صفر به موجودی حساب جوان فوتبالیست اضافه می شود و این مبالغ هنگفت، معمولاً سبک زندگی فرد را دگرگون کرده و به لطف شبکه های اجتماعی بعضاً ورزشکارانی برای فرونشاندن عطش شهرتی که در آنها شکل گرفته، رو به پوشش های عجیب و عکس هایی از تفریحات ریچ کیدزی و ... می آورند و در مواردی حتی با ضبط آلبوم و بازی در فیلم های سینمایی پای در وادی موسیقی و سینما می نهند! با این وجود، محمد انصاری ِدوست داشتنی، فارغ از این همه هیاهو همان محمد قدیم است. ده برابر شدن رقم قراردادش که هنوز از کم ترین قراردادهای باشگاه است، نه ظاهر او را عوض کرد و نه باطنش را.
در بدترین شرایط، بدون بهانه و ناز و اداهای سلبریتی گونه به دفتر باشگاه رفت و تمدید کرد و گفت : هرچه دارم از پرسپولیس دارم.به همین خاطر است که وقتی حاجی در کانال تلگرامی اش با مصرع " از دل برود هر آن که از دیده برفت" خرده گلایه ای کرد، هزاران هوادار در فضای مجازی با مصرعی از حافظ چنین پاسخش دادند که "هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود" ؛ صد البته مقصود محمد انصاری از این جمله مدیریت باشگاه بود وگرنه کیست که نداند هواداران قدرشناس پرسپولیس علاوه بر اینکه قدر درّ و گوهر را نیک می شناسند، قدرت تمییز مروارید از خرمهره را نیز دارند! و به خوبی می دانند بین باعث و بانیان پنجره بسته و رفقای نمیه راه دوره محرومیت و امثال محمد انصاری، تفاوت از زمین تا آسمان است.بر هیچکس پوشیده نیست که یکی از دلایل مهم بازگشت های رؤیایی پرسپولیس در آسیا، به جز آمادگی بدنی و مسائل فنی، شخصیت بالای فردی و تیمی بود. حضور بازیکنانی چون محمد انصاری، علی علیپور و احمد نورالهی که فارغ از حواشی خارج از مستطیل سبز با تمرکز حداکثری درون زمین تمام تلاش خود را برای موفقیّت تیم به کار می گیرند، در کنار کاپیتانی کاریزماتیک که نقش غیر قابل انکاری در تهییج و حفظ انسجام تیم در لحظات دشوار دارد، موجب می شد بازی ها تا سوت پایان برای پرسپولیس تمام نشده باشد. فقدان چنین شخصیت تیمی را در فوتبال ملّی زمانی حس کردیم که بعد از گل اول ژاپن، شالوده تیم ملّی از هم پاشید و به اصطلاح، تیم نتوانست خودش را جمع کند و متأسفانه در امارات خبری از کامبک نبود.
اکنون محمد در مدرسه فوتبالی که مزین به نام شهید ورزشکار، ابراهیم هادی است فعالیت می کند. امیدواریم سال های آینده از این مدرسه فوتبال و سایر آکادمی های کشور، محمد انصاری های بیشتری در رده های ملی و باشگاهی ببینیم.
یادداشت ارسالی از کاربر طرفداری: محسن حامدی
