طرفداری- در آستانه بازگشت به مکانی که منچستریونایتد در سال ۱۹۹۹ در آن موفق به کسب سه گانه شد، اوله گونار سولسشر می‌گوید هدف نهایی‌اش به عنوان سرمربی یونایتد، دستیابی به سه گانه دیگری است.
به گزارش ESPN، سولسشر پس از بیست سال به نیوکمپ بر می‌گردد؛ ورزشگاهی که در آن گل پیروزی بخش منچستریونایتد مقابل بایرن مونیخ را به ثمر رساند. این بار اما او سرمربی یونایتد است و می‌خواهد شکست ۱-۰ مقابل بارسلونا در دیدار رفت از مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا را جبران کند.
فکر می‌کنم باید چنین استانداردی را برای خودمان تعیین کنیم. می‌توانیم روزی به این خواسته دست پیدا کنیم. کار ما سخت‌تر و سخت‌تر خواهد شد. فوتبال تغییر کرده است و دائما به باشگاه‌های سرمایه دار افزوده می‌شود. کار به جایی رسیده که قرار گرفتن در جمع شش تیم برتر لیگ انگلیس دشوار شده است. رئال مادرید، اتلتیکو مادرید، بارسلونا، بایرن مونیخ و یوونتوس هم هستند ولی هرگز نمی‌توان گفت غیر ممکن است.
پس از بردن پسرش نوا به تماشای ال کلاسیکو و سپس دیدن بازی بارسلونا-اتلتیکو مادرید برای آنالیز بلوگرانا، این سومین بازگشت سولسشر به نیوکمپ در دوران پس از خداحافظی از دنیای بازیگری خواهد بود.
اعتقادی به تقدیر ندارم ولی به نظرم چیزی نصیب‌تان می‌شود که شایسته آن باشید. گاهی اگر عزم جدی داشته باشید، اوضاع وفق مراد پیش می‌رود. از آن دست آدم‌هایی نیستم که بگویم به این ماجرا افتخار می‌کنم. هیجان زده خواهم بود. نمی‌توانم منتظر شروع بازی بمانم زیرا این بزرگ‌ترین صحنه است. قرار است مقابل بهترین باشگاه ۱۰-۱۵ سال اخیر بازی کنیم. از زمان روی کار آمدن (پپ) گواردیولا آن‌ها کاملا فوق العاده بوده‌اند.
در فینال ۱۹۹۹، سولسشر ۹ دقیقه به پایان بازی وارد زمین شد؛ آن هم در لحظاتی که تک گل ماریو باسلر نماینده آلمان را در آستانه قهرمانی قرار داده بود. سولسشر به شوخی می‌گوید گل پیروزی بخش او در وقت‌های اضافی نیمه دوم، فرصت تجربه ۳۰ دقیقه بیشتر از فینال لیگ قهرمانان اروپا را از او سلب کرده است.
کاملا روی اتفاقی که قرار بود بیافتد تمرکز کرده بودم. این حس را داشتم که ۳۰ دقیقه از فینال لیگ قهرمانان باقی مانده است و باید نهایت بهره را از آن ببرم. حس خیلی خوبی داشتم و به این فکر بودم تا در وقت‌های اضافی کاری انجام بدهم. اما به زمین رفتم و همه چیز را خراب کردم.
افسانه‌ای وجود داشت که می‌گفت سُر خوردن سولسشر روی زانوهایش پس از آن گل فراموش نشدنی، مصدومیتی برایش ایجاد کرد که در نهایت او را در سال ۲۰۰۷ به خداحافظی از دنیای فوتبال وا داشت. سولسشر اما این گفته را تکذیب می‌کند.
آن داستان صحت ندارد. من مصدوم شدم و دلیل آن پیچ خوردن رباط زانویم بود. خداحافظی از فوتبال به آن مصدومیت ربطی نداشت ولی دو-سه هفته را به علاوه بازی‌های ملی برای نروژ از دست دادم که البته ارزشش را داشت. آن شادی ارزشش را داشت. بارها آن گل را دیده‌ام ولی دقیقا حس و حال آن لحظه خودم را به یاد ندارم چون تمرکز بالایی روی کار خودم داشتم. فکر می‌کنم آن گل جلوه بزرگ‌تری برای اطرافیانم داشت. من تنها به عنوان یک مهاجم وظیفه خودم را انجام دادم؛ کاری که بارها قبلا انجام داده بودم. مسئله بر سر این بود که در لحظه مناسب، در مکان مناسبی قرار داشته باشم.
