منچستر یونایتد - شالکه
چهارم می 2011
مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا فصل 2010-2011 / وررشگاه اولدترافورد
دروازه بان محبوب هواداران شالکه حالا به کاپیتان و رهبر این تیم تبدیل شده بود. نویر رویای صعود به مراحل بالاتر چمپیونزلیگ را با عملکرد خارق العاده اش در دل این هواداران انداخته بود و تیم به شکلی به دروازه بان آلمانی خود وابسته شده بود که همه کاپیتان نویر را دلیل موفقیت شالکه و رسیدن به جایگاهی که حتی فکرش را هم نمی کردند میدانستند. این نویر بود که شالکه را تا مرحله یک چهارم نهایی سی ال رسانده بود. این نویر بود که باعث میشد معدنچی ها حتی رویای شیرین قهرمانی در سر خود بپرورانند. اما آنها به منچستر یونایتد برخورد کرده بودند. تیمی که بازیکنانی همچون اسکولز و گیگز و رونی و اوون و ون در سار را در خود می دید. تیمی که الکس فرگوسن بزرگ روی نیمکتش نشسته بود.
هیچ کس از هواداران شالکه امیدوار نبودند که در اولدترافورد کاری از پیش ببرند. آنها بازی رفت را در خانه با نتیجه 2 بر 0 مغلوب شده بودند و کار تمام شده بود. اما یک نفر بود که در بازی برگشت، معنای امید را به معنای واقعی کلمه زنده کرد. امیدی که شاید اشتباه بود، اشتباهی که بهایی همراه داشت اما قضیه چیزی فراتر از این حرف ها بود. پای چیزی مقدس در میان بود، چیزی به نام تعهد.
هواداران شالکه تمام امیدشان، تمام امیدشان و امید آخرشان به سوپر مانویی بود که درون دروازه می ایستاد و لرزه بر تن مهاجمان حریف می انداخت. و نویر باید جواب اعتماد این هواداران را میداد. چون پای تعهد در میان بود.
بعد از پایان بازی، همه هنوز مبهوت و گیج مانده بودند.
فرگوسن در کنفرانس مطبوعاتی بعد از بازی چیزی به خبرنگاران گفت که تابحال همچین حرفی از دهانش بیرون نیامده بود:
"در تمام طول دوران ورزشی ام در منچستر یونایتد، دروازه بانان زیادی روبه روی ما قرار گرفتند. بعضی ها عملکرد عالی از خود نشان دادند که واقعا قابل ستایش بود، اما میتوانم به جرعت بگویم هیچکدامشان شبیه مانوئل نویر نبودند. چیزی که من امروز از این دروازه بان آلمانی دیدم، تابحال از هیچ گلر دیگری ندیده بودم."
شالکه از لیگ قهرمانان حذف شد، اما با سری بالا
آنها به آغوش هوادارانشان برگشتند و با ماجراجوی شیرین خود خداحافظی کردند.
اما در این میان، مردی بود که تازه آغاز کرده بود
انگار نویر با آن نمایش بی نظیرش در اولدترافورد به تمام دنیای فوتبال میگفت:
من، مانوئل نویر، بهترین دروازه بان جهان و تاریخ ساز آینده هستم...
