پرونده ایران در جام جهانی 2014 با کسب یک امتیاز به پایان رسید. یک امتیازی که اگر شانس با ما یار بود، می توانست بیشتر هم باشد. پیش از آغاز جام جهانی کمتر کسی می توانست تصور کند که تیم ملی ایران بتواند در جام جهانی نمایش آبرومندانه ای داشته باشد. اما بازیکنان تیم ملی با بازی های خوبی که خصوصا برابر تیم های نیجریه و آرژانتین انجام دادند، توانستند فوتبال کشورمان را به دنیا معرفی کنند.
تیم ملی در بازی نخست توانست مقابل تیم قلدری همچون نیجریه بازی قدرتمدانه ای انجام دهد. عملکرد بازیکنان تیم ملی در این بازی باعث امیدواری مردم ایران شد. هرچند اگر استرس بازی نخست در جام جهانی اجازه می داد، می توانستیم در این بازی به گل نیز دست یابیم.
نقطه عطف عملکردمان در جام جهانی، بازی مقابل تیم آرژانتین بود. آرژانتینی که از ماه ها قبل صحبت از چگونگی مهار مسی و دیگر ستاره های آرژانتین بود. اما بازیکنان تیم ملی کشورمان کاری کردند کارستان. به گونه ای که چهره های مطرحی همچون مایکل اوون و کریستیانو رونالدو به تمجید از بازی خوب تیم ملی کشورمان در مقابل آرژانتین پرداختند.
به آرژانتین باختیم و با این امید که با پیروزی در بازی آخر مرحله گروهی، برای اولین بار جواز حضور در مرحله ی حذفی را بدست خواهیم آورد به مصاف بوسنی رفتیم. اما نمایش تیم ملی آن چیزی نبود که انتظار داشتیم. شاید اگر بازیکنان تیم ملی، مقابل تیم ملی آرژانتین درخشان ظاهر نمی شدند، این گونه توقعات مردم بالا نمی رفت. چه بسار پیش از شروع جام جهانی پیش بینی می شد تیم ملی کشورمان مقابل تیم ملی بوسنی که بازیکنی نظیر ژکو را در ترکیب خود می بیند بازنده شود.
اما مقابل بوسنی بازنده شدیم و با کسب یک امتیاز به کار خود در جام جهانی 2014 پایان دادیم. یک امتیازی که اگر در بازی مقابل آرژانتین ناداوری صورت نمی گرفت می توانست بیشتر هم باشد.
این جام جهانی درس های بسیاری را برای فوتبال کشورمان داشت. کسانی که منتظر بودند تا تیم ملی به بوسنی ببازد و هجمه انتقادات غیرمنصفانه خود را بر علیه کی روش روانه کنند باید متوجه این مطلب باشند که نمایش تیم ملی در جام جهانی چندین برابر ظرفیت فعلی فوتبال کشورمان بود. چه بسا اگر یک مربی ایرانی بر روی نیمکت تیم ملی بود شمار گل خورده های ما می توانست یک عدد دو رقمی باشد.
نتایج تیم های باشگاهی کشورمان در جام باشگاه های آسیا، خود گواه همین مطلب است که فوتبال کشورمان در رقابت با تیم های باشگاهی آسیا نیز بازنده است. آیا در شرایطی که سالهاست حتی تیم ملی ایران به فینال جام ملت های آسیا نرسیده است، باید انتظار داشته باشیم در جام جهانی و در مقابل تیم های برتر دنیا به پیروزی برسیم؟ تیم ملی ژاپن که در چندین دوره جام ملت های آسیا به راحتی هر چه تمام تر قهرمان می شد، در جام جهانی 2014 مقابل تیم های نه چندان مطرحی نظیر کلمبیا، ساحل عاج و یونان تنها یک امتیاز کسب کرد.
اما بازهم کارشناس نماهایی که منتظر چنین لحظاتی بودند، شروع به انتقاد خواهند کرد و همه چیز را زیر سوال خواهند برد. کاری که پس از جام جهانی 2006 نیز انجام دادند و به مقصود خود رسیدند. اما این بار افکار عمومی به جریان سازی آن ها توجهی نخواهد داشت. چرا که با واقعیت های فوتبال کشورمان کاملا آشنا هستند و می دانند که نمایش تیم ملی کشورمان در جام جهانی 2014 با موفقیت همراه بوده است.
انتظار افکار عمومی از مسئولین ورزش کشور این است که شرایطی فراهم کنند تا مربی بزرگی همچون کی روش برای مدت بیشتری سکاندار تیم ملی کشورمان باشد. وگرنه باید شاهد حضور مربیان سطح پایینی که ته جای داشتن دانش فنی تنها القاب دهان پرکنی نظیر ژنرال و شهریار را با خود یدک می کشند در تیم ملی ایران باشیم.
