شاید روی صحبتم با فوتبال باشه یا بهتر بگم بهتره با فوتبال باشه ، آره دوباره حذف شدیم ، دوباره مجبوریم خودمونو بچسبونیم به کره جنوبی که خیلی بیشتر از ما به جام نرسیدن ، دوباره باید صبر کنیم بیشتر از قبل و مثل تمام زندگیمون . حالا اول میگیم کیروش ، بعد میگیم آکادمی ، بعد میگیم مربی وطنی مگه چی کم داره ؟ و در آخر 4 سال بعد دوباره همین حرفارو با هم میزنیم در صورتی که یه تیم دیگه میاد و قهرمان میشه .
از نظر من جوانب باخت تو بازی دیشب رو نمیشه از یک طرف دید ، کیروش به خاطر اتخاذ تاکتیک هجومی بد ( هرچند که اگه با تفکراتش آشنا باشیم میدونیم تیمی که 7 8 سال دفاع و ضدحمله بازی کرده نمیتونه یه شبه جلوی ژاپن بره واسه حمله ) ، بازیکنا ، فدراسیون ، ما ، وضع کشور
از اونجایی که خیلی دلم پره میخوام بنویسم ، بازی رو تو یه کافه دیدم ، قبل بازی همه آهنگ عجم ( ایران ایران ) رو گوش میدادن ، بعد از شوت سردار همه پریدن تو آسمون که گللللللل ، بعد گل اول همه سرشونو تکون میدادن که این چی بود ، بعد گل دوم همه سکوت و بعد گل سوم همه داشتن دست میزدن ! خلاصه ای از زندگی یک ایرانی .
چند روز گذشته یا توی تمام اینستاگرم و ... تاثیری از مخالفان نمیدیدیم اما الان ، تمام استوری ها و تمام پست ها یه چیز بود : ژاپن برد ، تبریک به تمام هموطنان ژاپنی !
چطور ممکنه ؟ اوکی جلوی پرسپولیس یه عده بیشعوری کردن ، هرچند که میدونیم این بیشعوری دو طرفست اما باید بین باشگاها میموند نه اینکه به خاطر مشکل با سرمربی تیم ملی تمام به ظاهر طرفداران پرسپولیس برای تقابل با یک بیشعوری با بیشعوری تمام برای شکست تیم ملی خودشون سرمستانه بر طبل شادانه بکوبن !
*** قطعا اگر شرایط برعکس بود و آبیها این شرایط رو داشتن هم شرایط همین بود و ربطی به رنگ نداره ارتباط اصلیش با خونیه که تو رگهامونه
دلم میخواست ما هم ثبات داشته باشیم دوس داشتم ما هم منطقمون بیشتر از هیجانات زود گذرمون باشه ، همه جا ، کوچه خیابون زمین فوتبال تا تشک کشتی . همه جا یکی داره عربده میزنه یکی داره داد میزنه و اعتراض میکنه ، این زنجیره یه جا باید پاره شه ، یه جا باید به خاطر یه اشتباه به کسی نپریم تا اون شخص از اشتباه کردن نترسه ، راه دور شدن از اشتباه ترسوندن نیست ، نشون دادن راه درسته !
راه مقابله با بیشعوری ، بیشعوری نیست . راه مقابله با یک مربی بد اخلاق دعا برای عدم موفقیت تیمی نیست که 11 نفرشون هموطنای خودتن و دارن برای خوشحالی و افتخار تو داخل زمین میدو ان . همونطور که راه مقابله با کسی که میپیچه جلوت بوق زدن و فحش دادن نیست ! فوتبال ایران به هیچ افتخاری در سطح آسیا نخواهد رسید چون ما جهان سومیم ، ما از روی نیمکت تا روی سکو و پشت گیرنده های تلویزیونی جهان سومیم ، کیروش ( به نظر من ) برای این فوتبال مرهم مقطعی بود ، هر کس دیگه ای هم بیاد باز هم در بهترین شرایط فقط درمان مقطعیه ، ما تیم تورنومنت ها نیستیم چون شخصیت یک تک بازی حذفی بزرگ رو نداریم ، آخر موفقیت ما کسب چندتا نتیجه خوب توی جامهای جهانیه دلیلشم اینه که کسی از تیممون انتظار نداره و فشاری روشون نیست ، تفاوت ژاپن با ما اینه که شخص اول فوتبالشون که اتفاقا میشه رییس فدراسیون گفت حتی اگر ببازید هم مشکلی نیست برید و از فوتبالتون لذت ببرید ، و یکی از بالا ترین رتبه های نظامی کشورمون گفت حتی اگر قهرمان هم بشین باید برین خدمت ! کیروش و برانکو استقلال پرسپولیس رو ول کنید و فقط باور کنید که من دلم به حال خوده خودمون میسوزه این تیم ملی فقط و فقط یه اِشل کوچک از وضع زندگیمونه . تا میتونی بدو و بدو ولی به چیزی نرس ،سر هرچیزی دعوا کن ، با تمام وجود تلاش کن و در آخر به خاطر یه پرخاشگری بی موقع تمام کاشته هات رو خراب کن ، تازه بعد از اون باید شاهد انتقادات مغرضانه ، نون به نرخ روز خوری ، تسویه حساب ها و جنگ برای تسخیر این قلعه ی نیمه سوخته باشیم . بیاید یاد بگیریم راه مخالفت تمسخر نیست ، راه مقابله با بیشعوری ، بیشعوری نیست . برای من میراث کیروش قابل قبوله نسل خوب و تقریبا جوون ، اعتبار بین المللی خوب ، نتایج قابل قبول بخصوص در جامهای جهانی ، دفاع خوب که همیشه توش مشکل داشتیم و اتحاد بین بازیکنا که کمتر شاهدش بودیم . اما در آخر باید از ته دلم بگم دلم سوخت برای اشکان ، با تمام وجود بازی کرد واقعا دلم براش سوخت .
پ.ن : لطفا از همین پست شروع کنید و دست از توهین به من ، کیروش ، تیم ملی ، برانکو ، سردار ، بقال تو کوچه ، تاکسی تو خیابون ، مدیر ، کارمند و تک تک جنبندگان این کره خاکی بردارین و یادتون نره اون 5 نفر پرخاشگر که اتفاقا همشون از پدر و مادری ایرانی و بزرگ شده ایران بودن ، نماینده ما 80 میلیون ایرانی مقیم ایران بودن که خیلیامون ایرانی بودنمون رو هم قبول نداریم .
به امید اصلاح خودمون و شخصیتمون به امید فوتبال بهترمون ...
