طرفداری - زمان صحبت برای مورد پیروزی ۵ گله بر یمن به پایان رسیده است. ویتنام، دومین رقیب ما در راه مسیر بلندی است که در پیش داریم و وسیله‌ای برای رسیدن به ۲ هدف کوتاه مدت: یکی تقویت باور "ما می‌توانیم" نزد تک تک بازیکنان و دومی، تمدید لرزه‌ای که بر اندام رقبا افکنده‌ایم.
پس از پیروزی بر یمن اکنون همه منتظر یک پیروزی پرگل دیگر هستند. ویتنام، حریف دوم ما که با تیم دست و پا بسته سال‌های گذشته غیر قابل قیاس است به اندازه یمن دست و پا بسته نخواهد بود اما ضعف‌های بزرگش ما را به یک برد جانانه دیگر امیدوار می‌کند.
آن چه از ویتنام می دانیم مدافعان کوتاه قد و دفاعی آشفته است که خوراک بازیکنان باهوش ماست و همچنین بازیکنان هجومی زیرک و سریع که نباید به آن‌ها اجازه نفوذ داد. در تیم ما همه شاد و بانشاط برای پیروزی‌های بیشتر لحظه شماری می‌کنند و همدلی در چهره یکایک بازیکنان در تمرین، موج می زند.
کی روش به درستی بر تمرکز تیم بر بازی با ویتنام به جای دوراندیشی‌های دیگر اشاره کرده است. او گام به گام پیش می‌رود و این، بهترین ترفند برای حفظ تمرکز تیم است. صحبت از قهرمانی، دستمایه هواداران و رسانه‌ها است اما درون تیم، آخر دنیا بازی با ویتنام است و سوت پایان آن که به صدا درآمد عراق، فکر و ذکر تیم کی روش خواهد بود و نه هیچ چیز دیگر.
آن‌ها به خوبی آموخته‌اند که نباید تیمی را دست کم بگیرند. در طول تاریخ، دست کم گرفتن رقیب همواره به مجازاتی سخت انجامیده است. این چراغ راه ما برای بازی با ویتنام یا هر حریف دیگری است. به حریف احترام بگذار و در عین حال تا سرحد مرگ با او بجنگ.
جام ملت‌های آسیا در امارات به همه ما نشان داده که این جام، جام شگفتی‌ها است و حریفان کوچک، گاه خنجر را بیخ گلوی تیم‌های بزرگ می‌گذارند. رقبای ما نیز از این قاعده مستثنی نیستند. باید منتظر هر اتفاقی باشیم و مهم‌ترین موضوع، در کنار هم بودن ماست. یگانگی ما، در دقایق بحرانی، آن جا که با خود می گوییم "کار، تمام است" به یاریمان می‌آید و معجزه‌ها می‌سازد.
با عبور از یمن و احتمالاً ویتنام، غول‌های بزرگ‌تر سر و کله‌شان پیدا می‌شود اما ستارگان ما این فرصت را دارند تا ثبات کنند ایران بهترین تیم این جام است. از بازی با ویتنام، تیمی که قرار است مایه عشق بیشتر ما به تیم ملی‌مان شود لذت خواهیم برد.
