طرفداری - شانزده تیم راه یافته به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا حریفان خود را شناختند و از ماه فوریه (بهمن ماه)، مرحله یک هشتم نهایی این مسابقات آغاز خواهد شد. رئال مادرید در حالی به مصاف نماینده شایسته فوتبال هلند، آژاکس می رود که وضعیت مناسبی در لیگ داخلی خود نداشته و تا پایان هفته شانزدهم لالیگا با 29 امتیاز و 5 امتیاز اختلاف نسبت به بارسلونا، در جایگاه چهارم لیگ اسپانیا قرار گرفته است.
اما این موضوع سبب نخواهد شد تا کسی شانس و حسابی بر روی رئال مادرید که قهرمان سه دوره اخیر و در مجموع 13 دوره لیگ قهرمانان اروپا شده است، باز نکند. در طول تاریخ تیم های بسیاری وجود داشته اند که با وجود نتایج بد و ناامید کننده در لیگ های داخلی کشورشان، اما در پایان، فصل را با قهرمانی در مسابقات اروپایی به پایان رسانده اند. در این یادداشت که ترجمه ای از سایت FourFourTwo است، قصد معرفی 10 تیمی را داریم که با وجود عملکرد ضعیف در لیگ های داخلی، اما با شایستگی توانسته اند به مقام قهرمانی جام باشگاه های اروپا/لیگ قهرمانان اروپا و یا مسابقات جام یوفا دست یابند.
1. رئال مادرید 1956-1955
اولین قهرمانی رئال مادرید در نخستین دوره جام باشگاه های اروپا در فصل 56-1955 در حالی به دست آمد که این تیم شرایط مناسبی در لیگ اسپانیا نداشت. با وجودی که آلفردو دی استفانو در آن فصل با زدن 24 گل موفق شد، عنوان آقای گلی لالیگا و جایزه پیچیچی را کسب نماید ولی رئال مادرید با 10 امتیاز اختلاف نسبت به اتلتیکو بیلبائو و 9 امتیاز اختلاف نسبت به بارسلونا، فصل را با رتبه سومی به پایان رساند. رئال مادرید در بازی فینال آن فصل در مقابل تیم فرانسوی رنس در جام باشگاه های اروپا در حالی که با دو گل دقایق ابتدایی بازیکنان حریف بازی را باخته بود، کامبک فوق العاده ای به بازی داشت و با گل های دی استفانو، هکتور ریال و مارکیتوس توانست با حساب 3-4 فاتح اولین جام معتبر در تاریخ فوتبال اروپا شود. قهرمانی هایی که سال های بعد نیز ادامه پیدا کرد و نسل طلایی دی استفانو و همراهانش در فوتبال اروپا ماندگار شدند.
2. آینتراخت فرانکفورت 1980-1979
فصل 80-1979 برای فوتبال آلمان، خاطره ساز بود چرا که در آن فصل چهار تیم آلمانی بایرن مونیخ، اشتوتگارت، بورسیا مونشن گلادباخ و آینتراخت فرانکفورت همگی به نیمه نهایی رقابت های جام یوفا در آن سال رسیده بودند. در مرحله نیمه نهایی آینتراخت از سد تیم قدرتمند بایرن مونیخ و گلادباخ نیز با شکست اشتوتگارت به بازی پایانی رسیدند که در نهایت، آینتراخت فرانکفورت در مجموع دو بازی با مونشن گلادباخ به تساوی 3-3 دست یافت و به علت قانون گل زده بیشتر در خانه حریف، به مقام قهرمانی جام یوفا در آن فصل رسید. اما بد نیست بدانید که وضعیت این تیم در بوندس لیگا با مسابقات جام یوفا به کلی تفاوت داشت و آینتراخت با 18 امتیاز اختلاف نسبت به قهرمان بوندس لیگا (بایرن مونیخ) در آن فصل به کار خود با رتبه نازل نهمی پایان داد.
3. تاتنهام 1984-1983
تاتنهام در پایان سال 1984 فصلی متفاوت را تجربه کرد؛ جایی که در رقابت های لیگ فوتبال انگلیس با 19 امتیاز اختلاف نسبت به تیم صدرنشین و قهرمانِ آن فصل، لیورپول در جایگاه هشتم ایستاد. اما وضعیت آن ها در مسابقات جام یوفا به طرز شگفت انگیزی متفاوت بود و آن ها در آن فصل، توانستند به مقام قهرمانی این رقابت ها برسند. تاتنهام در بازی فینال و در برابر نماینده بلژیک، تیم اندرلخت در هر دو بازی رفت و برگشت به نتیجه مشابه 1-1 رسید و در نهایت در ضیافت پنالتی ها توانست از سد این تیم بلژیکی عبور کند. جالب است بدانید که یکی از پنالتی های آن دیدار فینال را «آرنور گودیانسن» مهاجم تیم اندرلخت و پدر فوتبالیست مشهوری چون ایدور گودیانسن به هدر داد تا تاتنهام به لطف خراب کردن پنالتی او برای دومین بار فاتح رقابت های جام یوفا شود.
4. اینتر 1994-1993
اینتر تنها باشگاه در فوتبال ایتالیا به حساب می آید که تاکنون به دسته پایین تر سقوط نکرده و در تمامی ادوار سری آ حاضر بوده است. لقب این تیم پاتزا اینتر به معنای اینتر دیوانه بوده و دلیل آن هم نتایج بعضا شگفت انگیزی است که این تیم ایتالیایی بدان دست یافته است. یکی از آن نتایج را می توان در سال 1994 در فوتبال اروپا جستجو کرد. رکورد عدم سقوط اینتر به دسته پایین تر ممکن بود در آخرین روزهای فصل 94-1993 در فوتبال ایتالیا بشکند و نراتزوری یکی از بدترین سال های عمر خود را در سری آ، در آن فصل تجربه می کرد. اما هر اندازه این تیم در سری آ برای هوادارانش ناامید کننده ظاهر شده بود، در رقابت های اروپایی و جام معتبری چون یوفا بسیار درخشان عمل کرد و اینتر در پایان دو بازی رفت و برگشت در فینال آن مسابقات و برتری برابر تیم سالزبورگ اتریش، برای دومین بار در تاریخش به مقام قهرمانی جام یوفا دست یافت.
5. شالکه 1997-1996
هواداران شالکه در اتمام فصل فوتبالی خود در سال 1997 دو تجربه متفاوت تلخ و شیرین را یک جا با هم تجربه نمودند. در رقابت های سراسری لیگ آلمان، شالکه با 28 امتیاز اختلاف نسبت به تیم قهرمان آن دوره (بایرن مونیخ) در رده دوازدهم بوندس لیگا قرار گرفت تا به معنای واقعی کلمه یک ناکامی بزرگ را در فوتبال باشگاهی آلمان تجربه کرده باشد. اما همین تیم در پایان آن فصل، در جام یوفا نتایج درخشانی را رقم زد و در دو بازی رفت و برگشت فینال آن مسابقات، توانست تیم مدعی اینتر را در ضربات پنالتی شکست داده و برای اولین بار فاتح این رقابت ها شود. شالکه در دو بازی رفت و برگشت مقابل حریف سرشناس ایتالیایی خود به دو نتیجه مشابه 1-0 دست یافت تا کار به ضربات پنالتی کشیده و با درخشش دروازه بان خود، ینس لمن با نتیجه 4-1 به مقام قهرمانی برسد. درخشش لمن باعث شد تا او به عنوان بهترین دروازه بان آن سال فوتبال آلمان شناخته شده و نامی برای خود در فوتبال قاره سبز دست و پا کند.
6. رئال مادرید 1998-1997
بارسلونا در رقابت های لالیگا و در فصل 98-1997 با 11 امتیاز اختلاف نسبت به رقیب دیرینه خود رئال مادرید، به مقام قهرمانی لیگ اسپانیا دست یافت تا لوس بلانکوس و شاگردان یوپ هاینکس، برای جبران ناکامی های آن فصل، چشم به رقابت هایی چون لیگ قهرمانان اروپا بدوزند. فرناندو مورینتس با 12 گل، بهترین گلزن رئال مادرید در رقابت های لالیگا لقب گرفت اما با 4 گلی که در لیگ قهرمانان اروپا به ثمر رساند، نقش بسزایی در موفقیت این تیم در آن رقابت ها داشت. سرمربی آلمانی با تیم تحت هدایتش برخلاف لالیگا در اروپا غوغا کرد و لوس بلانکوس با هدایت او پس از 32 سال موفق به کسب هفتمین مقام قهرمانی خود در این مسابقات معتبر شد. رئال مادرید در بازی نهایی با تک گل دقیقه 66 پردراگ میاتوویچ، مهاجم یوگسلاو خود توانست از سد تیم یوونتوس عبور کرده و به عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا دست یابد. البته در پایان آن فصل، یوپ هاینکس مربی فاتح لیگ قهرمانان از سِمت خود اخراج شد و برای ادامه حرفه مربی گری اش عازم لیگ پرتغال و تیم بنفیکا گردید.
7. رئال مادرید 2000-1999
همان طور که در این فهرست مشاهده کردید، گویا رئال مادرید از ناکامی در لالیگا به طرز شگفت انگیزی به پادشاهی در اروپا دست می یافت. این تیم در سال 2000 نیز عملکرد ناموفقی در رقابت های لالیگا داشت و فصل را با رتبه ناامید کننده پنجمی و هفت امتیاز اختلاف نسبت به قهرمان آن دوره، دپورتیوو لاکرونیا به پایان رسانید. اما وضعیت در اروپا و مسابقات لیگ قهرمانان به طور کلی متفاوت بود و شاگردان ویسنته دل بوسکه تمامی تیم های مدعی در اروپا را یکی پس از دیگری از پیش رو برداشته و به مقام قهرمانی آن مسابقات دست یافتند. آن ها با ستارگانی چون رائول گونزالس، فرناندو ردوندو و روبرتو کارلوس توانستند در مرحله یک چهارم نهایی منچستریونایتد از انگلیس و در نیمه نهایی، بایرن مونیخ از آلمان را شکست داده تا با قرار گرفتن برابر والنسیا، یک فینال تمام اسپانیایی را در آن سال رقم بزنند. رئال مادرید در مسابقه نهایی و در یک بازی برتر با سه گل فرناندو مورینتس (دقیقه 39)، استیو مک منمن (دقیقه 67) و رائول گونزالس (دقیقه 75) والنسیا را شکست داد تا برای هشتمین بار فاتح رقابت های لیگ قهرمانان اروپا شود.
8. لیورپول 2005-2004
اولین تجربه سرمربی گری رافا بنیتز در لیگ برتر انگلیس برای او و هواداران لیورپول خوشایند نبود و این تیم در پایانِ آن فصل با 37 امتیاز اختلاف با چلسی، قهرمان آن فصلِ لیگ برتر، هم امتیاز با تیم بولتون و به دلیل تفاضل گل بهتر در جایگاه پنجم این رقابت ها قرار گرفت. شاید همگان برای سرمربی جدید لیورپول در آنفیلد یک ناکامی بزرگ را متصور بودند؛ اما تیم تحت هدایت بنیتز با کاپیتان شایسته ای چون استیون جرارد، موفق به قهرمانی در یکی از دراماتیک ترین فینال های تاریخ این مسابقات شد. برای فینال استانبول فقط می توان یک کلمه را به کار برد و آن «معجزه» است. لیورپول در حالی که نیمه اول این دیدار را با حساب 3-0 از میلان عقب بود، اما در نیمه دوم بازی برگشتی باشکوه به زمین مسابقه داشت و در ظرف تنها شش دقیقه، طوفان لیورپولی ها باعث شد تا بازی به تساوی 3-3 برسد. در وقت های اضافی نیز اتفاق خاصی نیفتاد تا لیورپول در ضیافت پنالتی ها و با درخشش «یرزی دودک» بتواند برای پنجمین بار قهرمان رقابت های لیگ قهرمانان اروپا شود.
9. میلان 2007-2006
میلان با هدایت کارلتو فصل 07-2006 سری آ را با رتبه چهارمی و با 36 امتیاز اختلاف با رقیب دیرینه اش، اینتر به پایان رسانید. اما روسونری نیز به مانند لیورپول و رئال مادرید، تنها شانس خود را در رقابت های اروپایی و مسابقات لیگ قهرمانان اروپا جستجو می کرد. آن ها با شایستگی و در مراحل حذفی از سد تیم هایی چون سلتیک، بایرن مونیخ و منچستریونایتد گذشتند تا در بازی نهایی در برابر لیورپول، قهرمان دو سال پیش این رقابت ها قرار گیرند. شاگردان آنچلوتی در دیدار نهایی با نتیجه 2-1 و با دو گل فیلیپو اینزاگی در دقایق 45 و 82 در برابر تک گل درک کویت در دقیقه 89 موفق به شکست نماینده انگلیس شدند تا هفتمین قهرمانی خود در این مسابقات را تجربه نموده و پس از رئال مادرید، پرافتخارترین تیم این مسابقات لقب بگیرند.
10. چلسی 2012-2011
چلسی با 25 امتیاز اختلاف نسبت به منچسترسیتی، قهرمان فصل 12-2011 لیگ برتر انگلیس، با 64 امتیاز در جایگاه ششمی این مسابقات قرار گرفت و فصل تلخی را برای هواداران خود در این بازی ها رقم زد. این بدترین جایگاه شیرهای آبی شهر لندن در نزدیک به یک دهه بود و این چیزی نبود که هواداران و مالک ثروتمند این باشگاه از آن خوشحال شوند. برای جبران این ناکامی، بازیکنان چلسی چشم به مسابقات لیگ قهرمانان اروپا دوخته بودند و روبرتو دى ماتئو نیز برای این کار به عنوان سرمربی چلسی برگزیده شد. این تیم آبی پوش لندنی در مرحله یک چهارم پایانی و در مجموع دو بازی رفت و برگشت موفق به شکست 3-1 بنفیکا شد تا در نیمه نهایی به مصاف بارسلونای مدعی و قدرتمند با هدایت پپ گواردیولا برود.
چلسی در بازی رفت و در ورزشگاه استمفورد بریج، با تک گل دروگبا مهاجم صاحب نام ساحل عاجی خود توانست بارسای پپ را شکست دهد و امیدوارانه راهی نیوکمپ شود. در بازی برگشت و در نیوکمپ نیز دو تیم در یک بازی تماشایی و مهیج و با گل دقایق پایانی فرناندو تورس به تساوی 2-2 رسیدند تا چلسی در عین ناباوری تیم قدرتمند بارسا را در مجموع دو دیدار شکست داده و راهی دیدار فینال و بازی برابر بایرن مونیخ شود. چلسی در دیدار نهایی که در ورزشگاه خانگی بایرن مونیخ نیز برگزار می شد، توانست در پایان وقت های قانونی و اضافه به تساوی 1-1 رسیده تا کار به ضربات پنالتی بکشد. در ضیافت پنالتی ها این تیم دی ماتئو بود که با حساب 4-3 از سد بایرن مونیخ گذشت تا چلسی برای اولین بار طعم قهرمانی در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا را بچشد.
