طرفداری- پل مک کارتی، مشاور رسانه‌ای سابق رحیم استرلینگ، در یک رشته توئیت بابت توهین‌های نژادی اخیر به این بازیکن، به انتقاد از روزنامه‌های انگلستان پرداخته است.
استرلینگ که در جریان بازی چلسی-منچسترسیتی مورد اهانت طرفداران تیم میزبان قرار گرفت، از نقش رسانه‌ها در رواج این موج از تنفر انتقاد کرد. کار به جایی رسید که باشگاه چلسی با بازبینی ویدیو‌های بازی، چهار طرفدار خود را از حضور در ورزشگاه محروم کرد.
مک کارتی در این زمینه نوشته است:
زمانی که به عنوان یک مشاور رسانه‌ای با رحیم استرلینگ کار می‌کردم، یک بار از یک روزنامه زرد که چند گزارش خفت‌بار در مورد رحیم نوشته بود پرسیدم که چرا او را در میان این همه فوتبالیست لیگ برتر برجسته می‌کنند. در همان زمان، ماجرای مرتبط به شکستگی دنده سرخیو آگوئرو در تصادفی در آمستردام هم مطرح بود؛ زمانی که او با استفاده از مرخصی چند روزه خود، همراه با جت شخصی راهی کنسرتی در آنجا شد. این ماجرا به نشریات راه یافت ولی امواج آن خیلی کوتاه بود.
حرف من این بود که اگر این اتفاق به جای آگوئرو برای رحیم می‌افتاد، او را متهم به زندگی شاهانه (خلاصه نویسی روزنامه‌ای زرد برای سبک زندگی یک جوان سیاهپوست) می‌کردند و او قربانی سایرین می‌شد؛ در حالی که آگوئرو به هیچ وجه تا این اندازه تقبیح نشد. پس از مکالمه‌ای طولانی، گزارشگر پاسخی جز این برای من نداشت: «خب، رحیم باید انتظارش را داشته باشد. اوضاع از این قرار است». و متاسفانه اوضاع از این قرار است.
تا هفت سال قبل روزنامه‌ها را دوست داشتم. شغل خودم خبرنگاری برای آن‌ها بود و به همین خاطر نمی‌توانم به آسانی کل این تجارت را که زندگی راحتی برایم رقم زد و به من اجازه داد تا برای پوشش بهترین وقایع ورزشی دنیا به اینطرف و آنطرف سفر کنم، زیر سوال ببرم. اما نمی‌توان این حقیقت را کتمان کرد که روزنامه‌ها به صورت آشکار و پنهان، نژاد پرستی را تکثیر می‌کنند. نه علیه تمامی جوانان سیاهپوست فوتبالیست، بلکه علیه آن‌هایی که در دسته بندی سفید پوستان تاریخ سازی از طبقه متوسط که «حد و مرز خود را بدانند» قرار نمی‌گیرند.
در مورد انتشار این مطالب خیلی فکر کردم چون نمی‌خواهم متهم به قدر نشناسی در قبال کاری شوم که سالیان سال برایم نان و آب‌آور بود. اما نگاه دیگری به این قضیه دارم و به وضوح در قبال نگرش‌هایی که در «بازی منصفانه» در مورد امثال رحیم وجود دارد، احساس راحتی نمی‌کنم. همواره آن‌هایی را که با کوشش خستگی ناپذیر در صنعت روزنامه نگاری کار می‌کنند تا خدماتی سرگرم کننده، آگاهی بخش و بینش برانگیز ارائه کنند و همچنین آن‌هایی که در مواضع قدرت هستند را سر جای خودشان نگه دارند، ستایش می‌کنم. با این حال ستون‌هایی هستند که پا را از حدود خود فراتر می‌گذارند. خوشحالم که رحیم استرلینگ شجاعت لازم برای بیان عقایدش را داشت. احتمالا باید خیلی زودتر از این‌ها، این کار را انجام می‌داد.
