طرفداری- باشگاههایی که واقعاً در دنیای فوتبال بزرگ هستند، با تواناییهایشان در تسلط بر شرایط خارج از زمین تعریف میشوند.
شاید بتوان گفت که از نظر کسب نتیجه، هیچ باشگاهی مانند لیورپول در رقابتهای داخلی انگلیس و اروپایی ندرخشیده است. آنها با افتخاراتی که دارند، به یکی از مشهورترین برندهای فوتبال اروپا تبدیل شدهاند، اما پیش از آنکه بازیکنان تیم در خانه از تونل مشهور آنفیلد بگذرند و دستشان را به نام آنفیلد که بالای سر آنها حک شده است، بکوبند، داستان از آکادمی آنها شروع میشود. آکادمی لیورپول در سال 1998 در مکانی به نام کیرکبی در شمال لیورپول شروع به کار کرد. توسعه فوتبال، باعث شد باشگاه زمان، انرژی و منابع خود را صرف نه تنها استعدادهای فوتبال، بلکه ساختن برند و ارزشها کند. در لیورپول، آکادمی این تیم نامهایی را به فوتبال تحویل داده است که نام آنها معادل لیورپول است. مردانی مانند بیلی لیدل، فیل تامسون، رابی فاولر ، استیو مکمنمن، جیمی کرگر و البته، استیون جرارد که درخشانترین ستاره مرسیساید است. لیورپول سابقه طولانیای در بردن و قهرمانی دارد. آنها به مدت یک قرن، به طور مداوم قهرمان میشدند و هماکنون با پنج قهرمانی اروپایی، بالاتر از هر تیم دیگر انگلیسی، پرافتخارترین تیم انگلیسی در لیگ قهرمانان اروپا هستند. نه تنها در انگلیس، بلکه از نظر کسب عنوان قهرمانی، لیورپول تنها از رئال مادرید و میلان ایتالیا در اروپا قهرمان شده است، بنابراین میتوان آنها را یک تیم موفق اروپایی دانست.
در دنیای فوتبال، تنها باشگاههای محدودی مانند پاری سن ژرمن توانایی جذب استعدادهای جوان را دارند. اما در آکادمی، داستان متفاوت است. در آنجا، هدف استعدادیابی دقیق بازیکنانی است که بتوانند آینده لیورپول را شکل دهند. شبکه استعدادیابها، داستان جالبی دارد. آنها در سطح شهرها پراکندهاند، در پارکها و زمینهای بازی میچرخند و از هر پسر جوانی گزارشهای دقیق مینویسند. مایکل کالوین به خوبی این موضوع را در کتاب The Nowhere Men شرح میدهد: «زمانی که شما برای لیورپول استعدادیابی میکنید، زمان زیادی را صرف خط زدن اسمهایی میکنید که در دفترچه خود نوشتهاید.» موضوع انتخاب بازیکنان جوان برای تیم آکادمی، موضوعی است که افراد کمی آن را میبینند و بسیاری حتی قدرت درک و فهم آن را هم ندارند. در تمام سیستمهای آکادمی انگلیسی، بیش از 10 هزار بازیکن وجود دارند که پرونده پیشرفت آنها باز است. آنگونه که کالوین میگوید، بیش از دو سوم آنها قرارداد حرفهای میبندند و در سن 21 سالگی، تقریباً یک بازیکن حرفهای میشوند. در لیورپول اما، مسیر استعدادیابی از تیم زیر 6 سالهها شروع میشود و تا تیم زیر 21 سالهها ادامه دارد، تیمی که به عنوان تیم بازیکنان رزرو شناخته میشود. مانند اکثر باشگاههای مطرح جهان، اصول تمرین تیمهای پایه، بر اساس اصول و فلسفهای است که کل باشگاه دنبال میکند. در لیورپول، هدف این است که بازیکنان بفهمند لیورپول فقط یک کلمه بزرگ نیست، بلکه یک باور است. هدف هر سطحی از نظر تربیت بازیکن، متفاوت است. در آکادمی لیورپول، بازیکنان به دسته تیمهای زیر 6، زیر 9، زیر 10، زیر 11، زیر 12، زیر 14، زیر 15 و زیر 16 سال تقسیم میشوند. اسطوره باشگاه لیورپول، جیمی کرگر به همراه استیون جرارد، زمانی به آکادمی باشگاه پیوست که تنها 9 سال داشت. مایکل اوون هم زمانی که یک دانش آموز 12 ساله بود، با باشگاه قرارداد بست. جردن روسیتر، بهترین بازیکن آکادمی لیورپول در سال 2014، زمانی که استیون جرارد اولین بازیاش برای لیورپول را انجام داد، تنها 18 ماهه بود. این بازیکن 21 ساله، پیشتر از امیدهای لیورپول برای جایگزینی استیون جرارد بود، اما حالا در رنجرز زیر نظر جرارد مشغول فعالیت است. او از شش سالگی در آکادمی لیورپول پرورش یافته است. در اوایل شروع کار، بازیکنان پس از مدرسه در جلسات تمرینی لیورپول حاضر میشوند. آنهایی که انتخاب شوند، در سنین نوجوانی در باشگاه میمانند و مدرسه آنها به آکادمی انتقال مییابد. بازیکنها به دانشمندان فوتبالیست تبدیل میشوند و طبق سیستمی بازی میکنند که سرمربی میخواهد. بیش از آن، این بازیکنها منفعت بیشتری هم برای باشگاه دارند. برخی بازیکنان که در سطح باشگاه نیستند، به فروش میرسند و باشگاه از طریق آنها درآمد زایی میکند. حتی بازیکنانی که بعدتر به بازیکن مطرحی تبدیل میشوند هم میتوانند هدف باشگاه از درآمدزایی باشند. یکی از آخرین آنها، رحیم استرلینگ بود، بازیکنی که در سن 16 سالگی به آکادمی باشگاه لیورپول پیوست و پنج سال بعد، با مبلغی در حدود 50 میلیون پوند، راهی منچستر سیتی شد.
سیستم آکادمی لیورپول، به واسطه ردههای سنی زیاد، غربالگری فوقالعاده زیادی دارد، بنابراین بازیکنان نمیتوانند از درس خواندن غافل شوند، چراکه هرچه سطح رده آنها بالاتر میرود، احتمال اینکه آنها از تیم خارج شوند، زیاد است. هر سال، در آکادمی حدود 100 بازیکن از گردونه رقابت برای رسیدن به تیم اصلی خارج میشوند. معیارهای لیورپولیهای برای رسیدن یک بازیکن از آکادمی به تیم اصلی بسیار سختگیرانه است، تکنیک، تاکتیکپذیری و مسائل روحی و روانی، از اصلیترین ملاکهای سرمربیان برای فرستادن بازیکن به تیم اصلی است. آکادمی باشگاه لیورپول، تمرینات اصلی خود را در زمینهای اصلی و بزرگ انجام میدهد، اما 10 زمین کوچک دیگر هم در اختیار آکادمی برای تمرینات قرار گرفته است. در آکادمی لیورپول، تمرکز بر تکنیک، نگرش و سرعت است. ارزشهایی که در آکادمی رعایت میشود، با تیم اصلی یکسان است و برنامههای دو تیم، به صورت موازی پیش میرود. بازی تیمی و هماهنگی، بیش از بردن بازیها برای لیورپول اهمیت دارد. آنها در آکادمی، به دنبال تزریق فلسفه باشگاه به بازیکنان هستند تا از نظر خلاقیت، تکنیک و حرفهایگری، به سطحی برسند که بتوانند برای تیم اصلی به میدان بروند. زمانی که بازیکنان به تیم زیر 18 و زیر 21 سال میرسند، در شرایط بسیار خاصی قرار میگیرند. لحظهای سرنوشت ساز که یک طرف آن تونل آنفیلد است و طرف دیگر درهای خروجی باشگاه. تنها بازیکنانی محدود میتوانند از آکادمی کیرکبی به ملوود (زمین تمرین تیم اصلی لیورپول) مهاجرت کنند و بسیاری از چرخه آکادمی خارج میشوند.
مسئول آکادمی لیورپول در گفتو گو با لیورپول اکو، گفت که باور دارد آکادمی میتواند تا حد زیادی نیازهای لیورپول را برآورده کند. «لیورپول همیشه با نامهای بومیاش شناخته میشود، چه مایکل اوون باشد، چه رابی فاولر و چه استیون جرارد یا جیمی کرگر. خون این منطقه باید در رگهای باشگاه در جریان باشد. اگرچه ما چشمانمان را به روی استعدادهای خارجیای که در باشگاه داریم، نمیبندیم.» علیرغم موفقیت تاریخی باشگاه در تولید بازیکنان، لیورپول حالا با چالشهای بزرگتری روبهرو شده است. آنها دو آکادمی قدرتمند شهر منچستر را در نزدیکی خود میبینند و کار روز به روز درحال سختتر شدن است. در عینحال، اورتون هم درحال برنامهریزی برای تقویت آکادمی خود است. در دوران رافا بنیتس، لیورپول بدون شک بهترین سیستم استعدادیابی و پرورش جوانا را داشت. خوزه سگوارا و رودلوف بورل که هر دو سابقه کار در لاماسیا را داشتند، در باشگاه حضور داشتند و سالهای بنیتس، سالهای درخشانی برای باشگاه بود. در سالهای هاجسون و داگلیش اما، باشگاه به برنامه خود برای پرورش استعدادهای داخلی بازگشت. در همان زمان بود که رحیم استرلینگ، جردن آیب، مارتین کلی، جی اسپرینگ، جان فلاناگان و بسیاری از بازیکنان دیگر از آکادمی بیرون آمدند. در دوران یورگن کلوپ اما، فلسفه فوتبال تهاجمی و با سرعت بالای او، باعث شد آکادمی دست به تغییرات گستردهای بزند. تکنیک و سرعت به ملاکهای اصلی باشگاه برای جذب استعدادها تبدیل شد و کلوپ هم با اعتماد خود به بازیکنان آکادمی، نشان داد که به دنبال رابطهای مثبت با کیرکبی است.
لیورپول یک باشگاه در جریان است. هیچکس نمیتواند تاثیر تاریخی آنها بر فوتبال انگلیس را انکار کند. نماد لیوربرد افتخار انگلیس در داخل و خارج است و چالش آنها حالا نه تنها بازگشت به دوران شکوهمند، بلکه ادامه مسیر برای زمینهسازی قدرتمند شدن است. بدون شک، بدون یک آکادمی قدرتمند، لیوربرد توانایی پرواز بر آسمان فوتبال انگلستان را نخواهد داشت، موضوعی که در شمالغربی انگلیس به خوبی آن را درک کردهاند و به دنبال پرورش استعدادهای جوان هستند.
- به قلم جان تاوسند برای The Football Times