اختصاصی طرفداری - باشگاه پرسپولیس با سابقه 54 ساله خود، همواره به عنوان یکی از تیم های پرافتخار و پرهوادار در سطح کشور شناخته شده که بازیکنان و ستارگان بزرگی را به فوتبال این مرز و بوم معرفی کرده است. از این رو قصد داریم تا در یادداشتی که در هفت بخش تقدیم شما عزیزان می شود، به معرفی 70 ستاره و بازیکن برتر تاریخ این باشگاه بر اساس عملکرد فردی، تاثیرشان در افتخارات و عملکرد این تیم، نوستالژی و خاطرات هواداران پرسپولیس از این بازیکنان بپردازیم. بدون شک نظرها و معیارها در خصوص بهترین ها متفاوت بوده و این مطلب نیز بر اساس سلیقه شخصی نویسنده و دوستانی که بنده را در این زمینه یاری داده اند، تهیه شده است.
70. ایمون زاید (1391-1390)
10-10-3؛ کد واژه ای آشنا برای هواداران پرسپولیس که یادآور خاطرات شیرین آن ها از دربی 74 است. شبی فراموش نشدنی برای سرخ ها، که البته یک بازیکن، نقش اول این شهرآورد خاطره ساز بود؛ ایمون زاید. حماسه ساز دربی 74 متولد مهرماه 1362 شمسی در شهر دوبلین، پایتخت جمهوری ایرلند است. اصالت ایمون از قاره آفریقا و کشور لیبی بوده، هر چند وی بزرگ شده اروپا است. شروع فوتبال این مهاجم 188 سانتی متری از جوانان لستر سیتی بود که به مدت دو سال و تا سال 1381 در این تیم توپ می زد. در 19 سالگی وی به تیم «بری واندررز» در لیگ ایرلند پیوست و به مدت 4 فصل در این تیم مشغول به بازی گشت که از این چهار فصل دو فصل آن را به صورت قرضی در تیم های نه چندان مطرحی گذراند. زاید قبل از حضور در پرسپولیس برای تیم هایی هم چون واندررز، کرو الکساندرا، آله‌ساندز، دروگدا یونایتد، اسپورتینگ فینگال و دری سیتی به میدان رفت و در 168 بازی 117 گل به ثمر رساند. ایمون زاید پس از حضور در دری سیتی که در 36 بازی 26 گل به ثمر رسانده بود و توانسته بود عنوان آقای گلی و بهترین بازیکن در لیگ ایرلند را به دست آورد، راهی لیگ فوتبال ایران شد.
وی در دی ماه 1390 و با قراردادی 6 ماهه به ارزش 85 هزار پوند به پرسپولیس تهران پیوست. در آن زمان هدایت سرخ پوشان را «مصطفی دنیزلی» برعهده داشت و ایمون نخستین خرید این مربی ترک تبار به شمار می رفت. زاید شماره 12 پرسپولیس را برتن نمود و در خط حمله تیم دنیزلی به کار گمارده شد. ایمون زاید در مدت یک فصل حضورش در پرسپولیس به مقام خاصی دست نیافت ولی بازی های چشم نوازش در همان یک فصل و به خصوص در دربی 74 و مقابل رقیب دیرینه این تیم، استقلال تهران، از زاید چهره ای خاطره ساز و دوست داشتنی در میان هواداران پرسپولیس ساخته است. استقلال در آن شهرآورد خاص با دو گل میلاد میداودی و فریدون زندی از پرسپولیس پیش افتاده بود و در ادامه نیز مهرداد اولادی در یک حرکت خشن اسماعیل شریفات را سرنگون ساخت تا با کارت قرمز مستقیم علیرضا فغانی، قاضی آن دیدار پرسپولیس ده نفره به کار ادامه دهد و شرایط این تیم سخت تر از قبل شود.
تعویض مهدی مهدوی کیا تا حدی شرایط مسابقه را به سود پرسپولیس برگرداند اما هر چه به دقایق پایانی بازی نزدیک می شدیم، همگان و به خصوص هواداران استقلال انتظار یک برد شیرین دیگر را با هدایت پرویز مظلومی را داشتند، ولی این پایان ماجرای آن دربی نبود. در حالی که خوشبین ترین هواداران پرسپولیس نیز انتظار حتی یک مساوی را هم نداشتند و بسیاری از آن ها در حال ترک ورزشگاه بودند، تازه نوبت به تعویض طلایی دنیزلی رسیده بود تا ماموریت غیر ممکنش را شروع کند. پس از ورود این بازیکن یک معجزه اتفاق افتاد که از میلیون ها بیننده تلویزیونی تا حاضرین در ورزشگاه، حتی یک نفر هم احتمال آن را نمی داد. پرسپولیس 10 نفره در 10 دقیقه پایانی توسط ایمون زاید 3 گل زد تا در پایان این بازی، دراماتیک ترین دربی تاریخ شکل بگیرد و پرسپولیس بتواند بازی باخته آن هم با یک بازیکن کمتر را با معجزه ایمون 3-2 به نفع خود به پایان برساند. ایمون زاید با این هت تریک تاریخی، توانست پس از مرحوم همایون بهزادی که در دربی معروف سال 52 که با برد تاریخی 0-6 پرسپولیس همراه شده بود، دومین نفری در تاریخ این بازی ها لقب بگیرد که موفق به زدن سه گل و هت تریک در شهرآوردها شده است.
البته این تنها هت تریک ایمون زاید در دوران کوتاه حضورش در پرسپولیس نبود و وی در یک بازی در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا و در برابر تیم الشباب امارات در فروردین ماه سال 91 نیز سه گل به ثمر رساند تا پرسپولیس بتواند با حساب 1-6 حریف اماراتی خود در آزادی را در هم بکوبد. هت تریک دیگر ایمون در لیگ یازدهم و برابر تیم راه آهن بود تا هواداران پرسپولیس به مهاجم دوست داشتنی خود لقب «آقای هت تریک» را بدهند. ایمون زاید در دی ماه 1391 از پرسپولیس جدا شد و به تیم آلومینیوم هرمزگان پیوست و در اولین بازی خود برای این تیم در برابر سایپا در 20 ثانیه پس از ورود به زمین موفق به گلزنی شد. در واقع آلومینیوم آخرین تیم این مهاجم ایرلندی در ایران به شمار می رفت و زاید در پایان آن فصل، این تیم و ایران را به مقصد زادگاهش ایرلند و باشگاه «شامروک روورز» ترک گفت. در سال 2016 وی به تیم «ایندی الون» در لیگ یک آمریکا پیوست و در یکی از بازی های این تیم در مقابل نیویورک کاسموس، زاید در دقایق پایانی دو گل به ثمر رساند تا تیمش در پایان برنده آن بازی باشد. ایمون زاید بعد از گلزنی، شماره 24 را بالای دست برد تا پیوند عمیق بین او و کاپیتان درگذشته پرسپولیس و هواداران این تیم را بار دیگر ثابت کند. وی هم اکنون عضو تیم «شارلوت ایندیپندنس» در لیگ یک ایالات متحده آمریکاست.
69. محمدرضا خلعتبری (1356-1352)
اشتباه نکنیم! این محمدرضا خلعتبری، با آن محمدرضا خلعتبری که می شناسیم تفاوت دارد؛ هر چند «خلعتبری کوچک» از اقوام دورِ اوست. زنده یاد محمدرضا خلعتبری یا بهتر بگوییم «خلعتبری بزرگ» متولد فرودین ماه سال 1327 در روستای آسیاب سر از توابع بخش مرکزی شهرستان رامسر بود. در دوران کودکی با فوتبال در زمین خاکی شاهین شرق در محله 400 دستگاه در خیابان نیروی هوایی سابق آشنا شد. به دعوت زنده یاد «پرویز دهداری»، خلعتبری فوتبالش را از جوانان شاهین تهران آغاز کرد. خود خلعتبری بزرگ به خوبی به یاد دارد که به دلیل شرم و حیایی که در اولین روز تمرین خود، تحت نظر مربی گری دهداری داشت، پشت درختان پنهان شده بود و با صدای مربی تیم آماده تمرین شد. چندی بعد با حضور این جوان محجوب در تمرینات تیم بانک ملی، آن ها مسابقات دوره ای آن سال را بردند و سپس سال بعد با تشکیل تیم گارد، محمدرضا نیز گاردی شد و تمام تیم های بزرگ پایتخت را شکست دادند. در فصل 46-1345 که تیم ملی جوانان ایران تشکیل شد، از تیم گارد، 9 نفر از جمله، محمدرضای جوان، به تیم ملی راه یافتند. هر چند دعوت به تیم های ملی در هر رده ای باعث شادی و مسرت هر بازیکنی است، اما این دعوت با تلخ کامی برای محمد رضا خلعتبری همراه بود چرا که دعوت به تیم ملی را منوط به عضویت در تیم تاج می دانستند و در غیر این صورت وی باید قید تیم جوانان را می زد. خلعتبری در این باره می گوید:
من که عشق تیم ملی بودم یک دفعه با شنیدن این پیام جا خوردم، من بازیکن تیم گارد و الان شاگرد کسی دیگر هستم و حتی در خصوص تعویض تیم، با مربیم هم صحبت نکردم.
به محمدرضا گفته شد حتی اجازه ندارد برای طرح این موضوع با مربیش، پرویز دهداری نیز صحبتی داشته باشد. محمدرضا تردید داشت، از طرفی پرویز دهداری او را از زمین خاکی به زمین های ورزشی تهران آورده بود و از طرفی دیگر فوتبال و زندگی آینده وی می توانست با حضور در تیم تاج، 180 درجه تغییر کند. محمدرضا با کلی کلنجار، حضور خود را در تاج نپذیرفت و در این زمینه خط خوردگی نامش از رده ملی نیز یکی از تهدیدهای دیگر بود، ولی محمد رضا مربی خود را تنها نگذاشت. بعد از دریافت مدرک دیپلم در سال 1348 به سربازی رفت و در آن جا در تیم نیروی زمینی توپ زد، در آن برهه زمانی بود که محمدرضا برای اولین بار در زندگی خود اختیارات یک تیم را بر هم به عنوان مربی و هم بازیکن بر عهده گرفت.
محمدرضا خلعتبری در کنار محراب شاهرخی در لحظه بالا بردن کاپ تخت جمشید
در حقیقت باشگاه نیروی زمینی تهران، اولین باشگاه حرفه ای او بود. قهرمانی ارتش های ایران، عنوان مقامی بود که محمدرضا در این زمان برای تیم نیروی زمینی رقم زد و تا خود یکی از گزینه ها حضور در تیم ملی برای مسابقات ارتش های جهان باشد، ولی اسمش از لیست خط خورد و دلیل آن هم مشخص بود، چون قبلا به تیم تاج نرفته بود. در مورد پیوستن خلعتبری، به پرسپولیس دو روایتِ زمانی مختلف وجود دارد: اول این که وی در سال 1350 به پیشنهاد پرویز دهداری از تیم گارد به پرسپولیس رفت و دوم این که در سال 1352 پرسپولیسی شد. هر چند در این نکته کمتر کسی تردید دارد که «خلعتبری بزرگ» نخستین بازیکن مازنی تاریخ باشگاه پرسپولیس به شمار می رفت. او در پرسپولیس یک بازیکن چندپسته به حساب می آمد؛ هم به عنوان یک هافبک میانی، هافبک چپ و حتی مهاجم به مدت چندین سال در جمع ارتش پرستاره سرخ درخشید و در عرض شش (و به روایتی چهار) سال به دو مقام قهرمانی و دو نایب قهرمانی در سطح اول فوتبال ایران یا همان لیگ تخت جمشید رسید و به همراه بزرگانی چون علی پروین، فریدون معینی، اسماعیل حاج رحیمی پور، پرویز قلیچ خانی، محمد مایلی کهن، ایرج سلیمانی و حمید درخشان یکی از بهترین خطوط میانی تاریخ فوتبال ایران را تشکیل داد.
در سال 1356 که تیم اکباتان تشکیل شد، محمدرضا پس از انجام مجموعا 88 بازی در پیراهن پرسپولیس، به همراه برخی از دوستان فوتبالی خود، به عنوان بازیکن قرضی به اکباتان رفتند و مربی گری این تیم نیز بر عهده محمدرضا گذاشته شد. حضور وی در اکباتان تا سال 1361 ادامه داشت و محمد رضا با پیراهن این تیم از دنیای بازیگری در مستطیل سبز خداحافظی کرد و تهران را به مقصد رامسر ترک گفت. او برای چندین سال پس از بازنشستگیش از عرصه بازیگری، در استان مازندران به عنوان مربی به آموزش و کشف استعدادها پرداخت و حتی در سال های واپسین عمرش به رغم پیشرفت بیماری از فوتبال دور نشد. سرانجام پس از طی کردن یک دوره بیماری سخت در تاریخ 27 شهریور ماه سال 1395 درست یک روز پس از دربی شماره 83 در بیمارستان مدرس تهران چشم از جهان فروبست و پیکر وی به خواست خانواده اش در شهرستان رامسر به خاک سپرده شد.خلعتبری بزرگ به عنوان یکی از با اخلاق ترین بازیکنان زمان خود بود و در طول 16 سال فوتبال حرفه ایش، هیچ گاه از داوران کارت زرد یا قرمز دریافت نکرد.
افتخارات محمدرضا خلعتبری
قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال های 1352 و 1354 به همراه تیم پرسپولیس تهران
نایب قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال های 1353 و 1355 به همراه تیم پرسپولیس تهران
68. آلن ویتل (1357-1356)
حضور در تیمی که 50 هزار هوادار دارد، مثل یک رویاست. در انگلیس هرگز چنین استقبال شایان توجهی از فوتبال و بازیکن وجود ندارد.
این بخشی از صحبت های آلن ویتل مهاجم انگلیسی سال های دور باشگاه پرسپولیس، پس از پیوستن به این تیم، با کیهان ورزشی در شهریور ماه سال 1356 بوده است. آلن ویتل جزو اولین خارجی های لیگ ایران محسوب می شود که با ابتکار مدیریت وقت باشگاه پرسپولیس «علی عبده»، برای ترمیم خط حمله سرخ ها پا به این باشگاه گذاشت. مهاجم سابق باشگاه های اورتون، کریستال پالاس، شفیلد یونایتد و پرسپولیس متولد 10 مارس 1950 (اسفندماه 1328 شمسی) در لیورپول انگلستان است. ویتل محصول آکادمی جوانان اورتون بود و در 17 سالگی به تیم بزرگسالان اورتون پیوست و به مدت پنج فصل در این تیم مشغول به بازی بود. آلن ویتل به همراه اورتون به افتخارات مهمی هم چون قهرمانی در لیگ انگلستان در فصل 70-1969 و جام خیریه در سال 1970 دست یافت.
ویتل در آن فصل از فوتبال انگلیس موفق شد در 15 دیدار 11 گل به ثمر برساند و از بازیکنان تاثیر گذار اورتون در آن سال ها به حساب می آمد. درخشش روز افزون ویتل در نهایت منجر به جدایی وی از اورتون در سال 1972 شد و او با یک قرارداد سنگین در زمان خودش و با مبلغ 100 هزار پوند، راهی تیم لندنی کریستال پالاس شد و خیلی زود به چهره ای محبوب در نزد هواداران این تیم تبدیل گشت. یکی از روزهای تاریخی زندگی آلن ویتل به 16 دسامبر 1972 برمی گردد که وی و هم بازیانش در تیم کریستال پالاس موفق شدند، منچستریونایتد پرآوازه را با حساب 0-5 شکست دهند. ویتل مرد تاثیرگذار این بازی بود به طوری که در این بازی توانست هم یک بار دروازه شیاطین سرخ را باز کند و هم یک پاس گل به «روجرز» مهاجم دیگر کریستال پالاس بدهد. 108 بازی و 19 گل زده ماحصل حضور 4 ساله آلن ویتل در کریستال پالاس بود. ویتل پس از ترک کریستال پالاس، در تیم‌هایی هم چون شفیلد یونایتد و لیتون اورینت در بین سال‌های 1976 تا 1977 بازی کرد. این مهاجم انگلیسی در سال 1977 (مرداد 1356) و در سن 27 سالگی به تیم پرسپولیس تهران پیوست.
ویتل اولین بازی خود با پیراهن پرسپولیس را در تاریخ 21 مرداد 1356 در جام حذفی و مقابل تیم همای تهران به انجام رساند. اولین بازی این مهاجم در لیگ نیز، در تاریخ 28 مرداد 1356 در هفته چهاردهم جام تخت جمشید در ورزشگاه امجدیه و در مقابل تیم راه‌آهن به انجام رساند که تنها هفت دقیقه کافی بود تا ویتل برای تیم خود گلزنی کند و باعث شود پرسپولیس یک پیروزی ارزشمند 1-0 مقابل راه‌آهن به دست آورد. وی تا آخر فصل موفق شد 8 گل دیگر نیز به ثمر برساند تا نوید یک مهاجم حرفه ای و کارکشته را در خط حمله سرخ پوشان بدهد. علی عبده مدیریت وقت باشگاه در مورد حضور آلن ویتل در پرسپولیس در آن زمان در مصاحبه با کیهان ورزشی این گونه می گوید:
به اعتقاد من آلن ویتل تحولی اساسی در خط حمله تیم پرسپولیس پدید آورد و باز با ایمان راسخ می گویم که اگر ما از شروع فصل ویتل را در اختیار داشتیم، خیلی راحت حداقل با اختلاف 6 امتیاز پاس را عقب می گذاشتیم و قهرمان جام پنجم تخت جمشید می شدیم.
آلن ویتل در همان یک سال حضورش در پرسپولیس به سرعت محبوب هواداران گشت و به همراه این تیم به مقام نایب قهرمانی جام تخت جمشید 1356 دست یافت. ویتل در تاریخ 18 آذر 1356در شهرآورد شماره 21 برای تیم پرسپولیس به میدان رفت و تبدیل به نخستین بازیکن خارجی در تاریخ دربی ها شد. این بازی با نتیجه 2-1 به سود تیم پرسپولیس خاتمه یافت. پس از انقلاب 57 در ایران و نیمه‌تمام رها شدن جام تخت جمشید در آن سال، ویتل چاره‌ای جز ترک ایران نداشت. آلن ویتل پس از ترک ایران بار دیگر به زادگاهش، انگلیس برگشت و مجدد در تیم لیتون اورینت حضور پیدا کرد. پس از آن حضور در باشگاه‌هایی نظیر بورنموث، پرستون لاینز استرالیا و در نهایت «گریوسند و نورث فلیت» را تجربه کرد و با پیراهن گریوسند و نورث فلیت از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
افتخارات آلن ویتل
قهرمانی در لیگ انگلستان در فصل 70-1969 به همراه تیم اورتون
قهرمانی در جام خیریه انگلستان در سال 1970 به همراه تیم اورتون
نایب قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال 1356 به همراه تیم پرسپولیس تهران
67. ناصر نورایی (1363-1359)
نورایی از بازیکنان دهه پنجاه و شصت فوتبال ایران محسوب می شود که در پست مهاجم بازی می کرد. ناصر نورایی متولد خرداد ماه 1332 در تهران بوده و سابقه بازی در باشگاه های همای تهران و پرسپولیس را داشته است. ناصر نورایی از بازیکنان نسل طلایی فوتبال ایران در قبل از انقلاب به شمار می رود که در سال 1355 موفق شد با تیم ملی کشورمان به مقام قهرمانی جام ملت های آسیا دست یابد. شروع دوران حرفه ای نورایی در سال 1354 و از تیم هما بوده است که وی تا 4 سال و تا انقلاب در این تیم مشغول به بازی بود. عملکرد نورایی در باشگاه هما خیره کننده بود به طوری که وی توانست در همان سال اول حضورش در این تیم، با 18 گل به عنوان آقای گلی جام تخت جمشید دست یابد. نورایی در حالی توانست به این مقام ارزشمند برسد که در آن سال ها در فوتبال ایران، مهاجمین بزرگی هم چون غلامحسین مظلومی، صفر ایرانپاک، غفور جهانی و عزیز اسپندار بازی می کردند که همگی از بهترین های تاریخ فوتبال ایران محسوب می شدند. در همان فصل هما با درخشش مهاجمش پس از پرسپولیس، توانست به مقام نایب قهرمانی لیگ تخت جمشید دست پیدا کند. نورایی از بازیکنان متعصب و وفادار به مکتب هما بود و با وجود پیشنهاد های هنگفت مالی از تیم های بزرگی چون تاج، پرسپولیس و حتی دارایی دست رد بر تمامی این پیشنهاد های ریز و درشت زد تا وفاداری خود را به هما و مکتبش اثبات کند. ناصر نورایی تا آخرین دوره جام تخت جمشید و با وجود بیماری کبدی که او را آزار میداد در هما ماند، ولی روند گلزنی های او برای هما توقف ناپذیر بود.
هر چند به مانند فصل اول حضورش در این تیم و جام سوم تخت جمشید آن درخشش را نداشت. نورایی در مجموع 34 بار برای هما در لیگ تخت جمشید گلزنی کرد که با توجه به حضورش در چهار سال این رقابت ها، یکی از رکودهای درخشان آن جام به حساب می آید. پس از پیروزی انقلاب و با وقفه ای که در لیگ فوتبال کشور در آن سال ها اتفاق افتاد، نورایی در سال 1359 به تیم پرسپولیس تهران پیوست. یک سال بعد و در سال 1360 نورایی با پرسپولیس در جام وحدت و با شکست تیم ملی ارتش الجزایر به مقام قهرمانی این رقابت ها دست می یابد. هم چنین ناصر نورایی در این سال پس از تیم سابقش هما، با پرسپولیس به مقام نایب قهرمانی جام باشگاه های تهران رسید. یکی دیگر از افتخارات ناصر نورایی در پرسپولیس، قهرمانی با این تیم در جام حذفی تهران با شکست راه آهن پرمهره در سال 1361 به عنوان کاپیتان این تیم بوده است. در فینال جام حذفی تهران در سال 61 پرسپولیس برابر تیم پرستاره راه آهن که پیوس، بیژن طاهری، طاهرخانی، رضا عباسی، کریم شاهرودی، شکورزاده و بسیاری از بازیکنان بزرگ آن دوره را در اختیار داشت، بدون علی پروین و با کاپیتانی ناصر نورایی 4-0 برنده شد. نورایی در دیدار خداحافظی صفر ایرانپاک در خرداد 59 برابر استقلال قرار گرفت تا اولین دربی خود را نیز در پرسپولیس تجربه نماید. نورایی اما در عرصه ملی بازیکن پرافتخاری به حساب می آید که سابقه دو حضور در المپیک های 1972 مونیخ و 1976 مونترال، قهرمانی با تیم ملی ایران در جام ملت های آسیا در سال 1355 و حضور در جام جهانی 1978 آرژانتین را در کارنامه افتخارات خود دارد.
افتخارات ناصر نورایی
قهرمانی در جام ملت های آسیا در سال 1976 (سال 1355 شمسی) به همراه تیم ملی ایران
حضور در دو المپیک 1972 مونیخ و 1976 مونترال به همراه تیم ملی فوتبال ایران
آقای گل مشترک جام ملت های آسیا در سال 1976 همراه با غلامحسین مظلومی و فتحی کمیل مرزوق از کویت با 3 گل
آقای گل لیگ سوم تخت جمشید در سال 1354 به همراه تیم همای تهران
قهرمانی در جام وحدت در سال 1360 به همراه تیم پرسپولیس تهران
قهرمانی در جام حذفی تهران در سال 1361 به همراه تیم پرسپولیس تهران
نایب قهرمانی در جام باشگاه های تهران در سال 1360 به همراه تیم پرسپولیس تهران
66. نیلسون کوریا (1394-1391)
گلر 185 سانتی متری اهل ویتوریای برزیل، بدون شک یکی از محبوب ترین بازیکنان خارجی است که پا به باشگاه پرسپولیس گذاشته است. نیلسون کوریا جونیور متولد 26 دسامبر 1975 (دی ماه 1354 شمسی) در ویتوریای برزیل است که سابقه بازی در تیم های ویتوریا، سانتا کروز، ویتوریا گیمارش، پرسپولیس و اونیائو را در کارنامه ورزشی خود دارد. الگوی ورزشیش «کلودیو تافارل» گلر نام آشنای تیم ملی برزیل بود و شروع دوران حرفه ایش نیز از باشگاه ویتوریا در لیگ برزیل شروع شد شد. نیلسون به مدت 3 سال و تا سال 1998 در این تیم مشغول به بازی بود. حضور در ویتوریا سبب شد تا نیلسون کوریا به تیم‌های ملی زیر 17 و 21 سال برزیل راه پیدا کند و پیراهن تیم ملی کشورش را در این رده سنی به تن کند. وی با ویتوریا توانست به دو عنوان قهرمانی در لیگ منطقه ای باهیا در سال های 1996 و 1997 دست یابد و پس از آن به دیگر تیم برزیلی، سانتا کروز پیوست.
کوریا در سانتا کروز نتوانست به آن شکل به ترکیب اصلی راه پیدا کند و در 5 سال حضورش در این تیم به صورت قرضی راهی تیم هایی هم چون گاما، لیمریا و آمریکانو شد. نیلسون در سال 2004 راهی اروپا و کشور پرتغال شد و به تیم نائوتیکو پیوست و توانست در مدت یک فصل حضورش در 38 بازی درون دروازه این تیم پرتغالی قرار گیرد. اوج شکوفایی نیلسون در تیم ویتوریا گیمارش در لیگ پرتغال رقم خورد که وی توانست در 7 فصل حضورش در این تیم، در 227 بازی به میدان برود و به یکی از چهره های محبوب و تاثیرگذار این باشگاه پرتغالی تبدیل شود. نایب قهرمانی در جام حذفی پرتغال پس از پورتو در فصل 11-2010 از مهم ترین افتخارات دوران ورزشی این دروازه بان برزیلی به شمار می آید. نیلسون کوریا در سال 2012 (سال 1391 شمسی) و به پیشنهاد «مانوئل ژوزه» در سن 37 سالگی به تیم پرسپولیس تهران ملحق شد تا در آن زمان به عنوان مسن ترین بازیکن این تیم شناخته شود.
نیلسون در شروع حضورش در پرسپولیس قرار بود که ذخیره شهاب گردان باشد، اما با چند اشتباهی که گردان در درون دروازه پرسپولیس داشت، جای خود را به نیلسون با تجربه داد و نیلسون هم قدر این موقعیت را به خوبی دانست و با درخشش های پی در پی خود به سرعت محبوب هواداران سرخ پوش پایتخت گشت. نیلسون در زمان حضورش در پرسپولیس با 38 سال و332 روز، به عنوان مسن ترین بازیکن شهرآوردها لقب گرفت و حتی بالاتر از بازیکنانی هم چون غلامرضا عنایتی، محمد پنجعلی، فرهاد مجیدی و علی پروین در این زمینه قرار گرفته است. نیلسون آمار خوبی نیز در دربی ها به جای گذاشته و در 5 حضورش در شهرآورد آبی و قرمزهای پایتخت در 4 بازی کلین شیت داشت (همگی با نتیجه 0-0 به اتمام رسید) و در دربی آخر و پنجم خودش (دربی 79) نیز پرسپولیس با نتیجه 2-1 پیروز این رقابت سنتی بوده است. این دروازه بان برزیلی همچنین در فصل 93-92 لیگ برتر نیز توانست رکورد بیشترین کلین‌شیت را به نام خود ثبت نماید.
او در 18 بازی از 30 بازی آن فصل کلین شیت کرد و در مجموع فقط 15 گل دریافت کرد که چنین آماری برای یک گلر خارجی در پرسپولیس، یک رکورد محسوب می شد. عملکرد فوق العاده نیلسون سبب شد تا هواداران پرسپولیس به این دروازه بان لقب Black Eagle یا عقاب سیاه را بدهند. البته پایان حضور نیلسون در پرسپولیس چندان خوش آیند نبود و در فصل چهاردهم، به خاطر رقابت با سوشا مکانی و حمایت هایی که توسط علی دایی و پس از او حمید درخشان از سوشا می شد، با تلخی از پرسپولیس جدا شد. 74 بازی و نایب قهرمانی در جام حذفی و لیگ برتر ایران ماحصل حضور نزدیک به سه سال نیلسون کوریا در تیم پرسپولیس بوده است. این بازیکن پس از جدایی از پرسپولیس در تیم های موریرنز و اونیائو مشغول به بازی گشت و در سال 2017 و در سن 42 سالگی به طور رسمی از میادین فوتبال خداحافظی کرد. نیلسون در نظرسنجی برنامه 90 در اردیبهشت سال 92 به عنوان بهترین بازیکن خارجی سیزدهمین دوره لیگ برتر شناخته شد.
افتخارات نیلسون کوریا
نایب قهرمانی در جام حذفی پرتغال در فصل 11-2010 به همراه تیم ویتوریا گیمارش
نایب قهرمانی در لیگ برتر ایران در فصل 93-1392 به همراه تیم پرسپولیس تهران
نایب قهرمانی در جام حذفی ایران در فصل 92-1391 به همراه تیم پرسپولیس تهران
رکوردار بیشترین کلین شیت لیگ برتر در فصل 93-1392 به همراه تیم پرسپولیس تهران
کسب عنوان بهترین بازیکن خارجی سیزدهمین دوره لیگ برتر ایران
65. علی علیپور (1393 - تاکنون)
علیپور از مهاجمین برتر و گلزن یکی دو سال اخیر لیگ برتر فوتبال ایران به شمار می رود که توانسته عنوان آقای گلی را در لیگ هفدهم و با 19 گل در 26 بازی کسب کند. علی علیپور متولد آبان ماه 1373 در قائم شهر استان مازنداران است. این ستاره قائم شهری حال حاضر باشگاه پرسپولیس، فوتبالش را در 13 سالگی و از نساجی مازنداران شروع کرد و به مدت 5 سال، در تیم جوانان این باشگاهِ محبوب مازندرانی مشغول به بازی گشت. در 18 سالگی به تیم سنگ آهن بافق پیوست و در یک سال بازی برای این تیم، در 25 بازی 3 گل به ثمر رساند. چهره شدن علی علیپور را می توان در بازی های او در فصل بعد و در تیم ریشه دار و قدیمی کشورمان، راه آهن جستجو کرد. در 1.5 فصل حضورش در راه آهن در 25 بازی به میدان رفت و توانست در این تیم نیز سه گل بزند. از جمله مهم ترین گل های علیپور در راه آهن، به بازی برگشت این تیم مقابل پرسپولیس در هفته 29 لیگ برتر و فصل 93-1392 بازمی گردد که با گل او به نوعی قهرمانی آن فصل از پرسپولیس و تیم علی دایی گرفته شد.
بازی های خوب علی علیپور در راه آهن، سبب شد تا در دی ماه 1393 و با قراردادی 1.5 ساله، این بازیکن به جمع سرخ پوشان پایتخت ملحق شود. قراردادی که بعدها و به دلیل درخشش در تیم و رضایت سرمربی فعلی پرسپولیس، «برانکو ایوانکوویچ» به مدت 3 فصل دیگر نیز تمدید شد. علیپور به مانند بسیاری از بازیکنان کم نام و نشان حال حاضر این تیم، فوتبالش را به نوعی مدیون اعتماد سرمربی محبوب و کاربلد پرسپولیسی ها بوده و برانکو با اعتماد کامل به مهاجم شمالیش، فرصت رشد هر چه بیشتر را برای این بازیکن فراهم آورده است. فرصتی که علیپور نیز به خوبی قدر آن را دانسته و با بازی ها و گل های پرتعدادی که به ثمر رسانده، جواب اعتماد برانکو را به خوبی پس داده است. علیپور در شهرآوردها نیز آمار خوب و قابل توجهی داشته و تنها بازیکنی در تاریخ این بازی های مهم و حیثیتی محسوب می شود که دو بار موفق شده تک گل سه امتیازی برای تیمش بزند.
اولین گل علیپور در دربی 80 که با برد سرخ ها همراه بود، باعث شد علیپور عنوان «جوان ترین گلزن تاریخ پرسپولیس در دربی ها» را ازآن خود سازد و در این زمینه رکورد مهدی مهدوی کیا اسطوره محبوب پرسپولیسی ها را نیز بشکند. اولین قهرمانی این مهاجم گلزن با پرسپولیس در فصل 96-1395 رقم خورد که در آن فصل وی موفق شد 4 گل برای پرسپولیس در لیگ به ثمر برساند و زوج خوبی برای مهدی طارمی در این تیم باشد. همچنین او با گلی که در ثانیه 30 وارد دروازه ماشین‌سازی تبریز کرد، سریع‌ترین گل لیگ شانزدهم را نیز به نام خود ثبت کرد. علیپور در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا نیز آمار خوبی از نظر گلزنی دارد و سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) در سال 2017 او را در شمار بازیکنان آینده دار قاره کهن معرفی کرده است. دومین قهرمانی متوالی علیپور در پرسپولیس نیز با درخشش وی همراه بود و علاوه بر قهرمانی در لیگ برتر فصل 97-1396 توانست عنوان آقای گلی را با 19 گل در 26 بازی کسب کند تا هواداران پرسپولیس هیچ گونه کمبودی از نبود دیگر مهاجم این تیم، مهدی طارمی حس نکنند.
علیپور هم چنین در تیم متحول شده برانکو توانسته در سال های 1396 و 1397 دو بار نیز فاتح سوپرجام با این تیم شود. این بازیکن در رده های سنی تیم ملی نیز حضور داشته و در 6 بازی برای تیم نوجوانان کشورمان، سه گل نیز زده است. همچنین در رده جوانان نیز در شش بازی، 8 گل به ثمر رسانده است و سابقه یک بازی ملی در تیم بزرگسالان کشورمان را نیز دارد. علیپور یکی از امیدهای اصلی برانکو ایوانکویچ و پرسپولیس در روزهای سخت محرومیت این تیم به شمار رفته و هواداران پرسپولیس بسیار امیدوارند با درخشش او و دیگر بازیکنان این تیم، بتوانند برای سومین بار متوالی، عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست بیاورند.
افتخارات علی علیپور
قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران در دو فصل 96-1395 و 97-1396 به همراه تیم پرسپولیس تهران
قهرمانی در سوپرجام ایران در سال های 1396 و 1397 به همراه تیم پرسپولیس تهران
نایب قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 95-1394 به همراه تیم پرسپولیس تهران
حضور در بین چهار تیم برتر لیگ قهرمانان آسیا در فصل 97-1396 به همراه پرسپولیس تهران
کسب عنوان آقای گلی لیگ برتر فوتبال ایران با 19 گل در فصل 97-1396
کسب عنوان بهترین مهاجم لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 97-1396
قرار گیری در تیم منتخب لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 97-1396
64. اسماعیل حاج‌رحیمی‌پور (1357-1349)
اسماعیل حاج رحیمی پور ستاره سال های دور باشگاه پرسپولیس است که قابلیت بازی در پست های دفاع کنار، هافبک و مهاجم را داشت. حاج رحیمی پور متولد شهریور ماه سال 1330 در شهر تهران است. پدرش، محمد حاج رحیمی پور از پیشکسوتان ورزش پهلوانی و زورخانه ای بود و علاقه داشت تا اسماعیل نیز راه او را ادامه دهد. این بازیکن با اخلاق کشورمان با نظر همایون بهزادی، اسطوره باشگاه پرسپولیس، در تیرماه سال 1349 به این تیم ملحق شد و به مدت 8 سال در پرسپولیس توپ می زد. در ابتدای حضور اسماعیل به دلیل وجود مدافعان و بازیکنان طراز اول در این تیم، زیاد به وی بازی نمی رسید؛ اما با مصدومیت ابراهیم آشتیانی رفته رفته او به یکی از بازیکنان ثابت پرسپولیس تبدیل شد. اسماعیل حاج رحیمی پور بازیکنی چند پسته در پرسپولیس به حساب می آمد و به نوعی آچار فرانسه سرخ ها در دیدارهای این تیم در رقابت های مختلف بود. در هشت سال حضورش در پرسپولیس، حاج رحیمی پور در 164 بازی با پیراهن سرخ ها به میدان رفت و موفق به زدن 28 گل نیز برای این تیم شد.
این هافبک خوش تکنیک کشورمان از بازیکنان پرافتخار پرسپولیس در قبل از انقلاب به شمار می رود که به همراه این تیم توانسته به سه عنوان قهرمانی در لیگ تخت جمشید دست پیدا کند و در سال های 1353 و 1355 نیز توانسته عنوان نایب قهرمانی این رقابت ها را با پرسپولیس به دست بیاورد. اسماعیل خاطرات خوشی نیز در شهرآوردهای پایتخت بین پرسپولیس و تاج داشته و در برد تاریخی 0-6 پرسپولیس مقابل تاج از بازیکنان فیکس این تیم بود. ضمن اینکه در دربی پانزدهم میان این دو تیم، پرسپولیس توانست با گل او حریف سنتی خود را از پیش رو بردارد. وی در سال 1359 در سن 29 سالگی اعلام بازنشستگی کرد و بعد از انقلاب به آمریکا رفت. اما پس از آن فوتبالش را به مدت 11 سال در تیم‌های متوسط آمریکایی ادامه داد. اسماعیل حاج رحیمی پور، نزدیک‌ترین دوست محمد پنجعلی است و هنوز هم در کشور آمریکا اقامت دارد.
افتخارات اسماعیل حاج رحیمی پور
قهرمانی در جام منطقه‌ای فوتبال ایران در سال 1350 به همراه تیم پرسپولیس تهران
قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال های 1352 و 1354 به همراه تیم پرسپولیس تهران
نایب قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال های 1353 و 1355 به همراه تیم پرسپولیس تهران
نایب قهرمانی در جام باشگاه های تهران در سال 1350 به همراه تیم پرسپولیس تهران
63. علیرضا عزیزی (1358-1354)
علیرضا عزیزی هافبک تکنیکی و تند و تیز فوتبال ایران، باشگاه پرسپولیس و همای تهران در دهه 50 شمسی محسوب می شود. عزیزی متولد دی ماه 1327 در محله احمد آباد شهر آبادان بوده و به مانند بسیاری از فوتبالیست های این شهر دارای تکنیکِ نابی در زمان خودش بوده است. عزیزی فوتبالش را از تیم شاهین آبادان در نوجوانی شروع کرد و پنج سال در این تیم توپ زد. در سال 1348، علیرضا عزیزی به همراه شاهین آبادان موفق به قهرمانی در رقابت های لیگ جوانان ایران شد و از همان رقابت ها، نگاه ها را متوجه تکنیک ناب و مثال زدنی خود کرد. بازی های خوب عزیزی باعث شد تا توجه تیم همای تهران به او جلب شده و این هافبک آبادانی کشورمان در سال 1351 راهی این تیم شود. عزیزی در این تیم و زیر نظر مرحوم «پرویز دهداری» توانست در سال 1352 به قهرمانی در جام باشگاه های تهران دست یابد که در آن سال ها این لیگ به عنوان زیرگروه جام تخت جمشید به حساب می آمد. یک سال بعد عزیزی با هما توانست به مقام سوم لیگ تخت جمشید، پس از تاج و پرسپولیس دست یابد.
در 8 بهمن سال 1354 و در یکی از گران ترین نقل و انتقالات آن زمان لیگ ایران، علیرضا عزیزی به تیم پرسپولیس تهران پیوست و به مدت 4 فصل در این تیم مشغول به بازی گشت. از تعداد بازی های عزیزی در پرسپولیس و قبل از انقلاب اطلاعات و سورس کافی در دسترس نبوده و فقط می توان گفت این هافبک جنوبی کشورمان با پرسپولیس توانسته به یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی در لیگ تخت جمشید دست یابد. علیرضا عزیزی از بازیکنان پرافتخار در عرصه ملی محسوب شده و سابقه 7 بازی ملی و دو گل زده در کارنامه ورزشی خود را دارد و توانسته به همراه تیم کشورمان در دو المپیک 1972 مونیخ و 1976 مونترال نیز شرکت نماید. علیرضا عزیزی هم چنین در سال 1976 (سال 1355 شمسی) به همراه تیم ملی کشورمان توانست به مقام قهرمانی جام ملت های آسیا در تهران دست یابد. علیرضا عزیزی در سال 1359 با پیراهن بانک ملی از دنیای فوتبال خداحافظی و اعلام بازنشستگی کرد.
افتخارات علیرضا عزیزی
قهرمانی در جام ملت های آسیا در سال 1976 (سال 1355 شمسی) به همراه تیم ملی فوتبال ایران
حضور در دو المپیک 1972 مونیخ و 1976 مونترال به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمانی در جام باشگاه های تهران در سال 1352 به همراه تیم همای تهران
قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال 1354 به همراه تیم پرسپولیس تهران
نایب قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال 1355 به همراه تیم پرسپولیس تهران
62. نادر محمدخانی (1367-1366 & 1370-1369 & 1379-1377)
نادر محمد خانی مدافع سابق تیم ملی فوتبال کشورمان و باشگاه های وحدت، پرسپولیس، پلی اکریل اصفهان، کشاورز تهران و بهمن کرج است که در سه بازه زمانی مختلف، سابقه چهار سال بازی برای پرسپولیس را به همراه داشته است. بیشتر شهرت و بازی های خوب این بازیکن در تیم ملی بوده تا رقابت های باشگاهی و نادر محمدخانی از مدافعان باسابقه فوتبال ایران محسوب می شود. نادر محمد خانی متولد تیرماه سال 1342 در تهران است که فوتبالش را در سال 1363 از باشگاه وحدت شروع کرد. پس از سه سال بازی در باشگاه وحدت، محمدخانی به پرسپولیس تهران پیوست و یک فصل در این تیم به بازی مشغول بود. نادر از بازیکنان با اخلاق فوتبال کشورمان به حساب می آید که هواداران فوتبال ايران خاطرات شيرين زيادى با او دارند. مدافعى كه تحت هيچ شرايطى اخلاق را فراموش نمى كرد. نادر محمد خانی در دوره اول حضورش در پرسپولیس توانست با این تیم به قهرمانی جام حذفی دست یابد و پس از آن دو سال در گسترش بازی کرد و سپس برای بار دوم دوباره به پرسپولیس پیوست. در این یک سال محمدخانی به عنوان و قهرمانی خاصی در پرسپولیس دست نیافت تا به مانند بار اول این بار هم پس از یک سال پرسپولیس را ترک گفته و راهی تیم کشاورز تهران شود. نادر محمدخانی پس از آن در باشگاه های بهمن و پلی اکریل اصفهان بازی کرد تا برای بار سوم در سال 1377 باز هم به قرمزپوشان پایتخت ملحق شود. اوج افتخارات باشگاهی این مدافع در این دو سال رقم خورد و محمدخانی در دو فصل پیاپی توانست قهرمانی لیگ آزادگان با پرسپولیس را با آن تیم رویایی دهه 70 پرسپولیس تجربه نماید.
هم چنین وی در فصل 78-1377 موفق به کسب دوگانه لیگ آزادگان و جام حذفی با پرسپولیس شد. در رقابت های جام باشگاه های آسیا نیز در فصل 79-1378 این مدافع با پیراهن پرسپولیس موفق به کسب مقام سوم این مسابقات شد. این مدافع در دربی معروفی که پرسپولیس در ان 9 نفره شد، حضور داشت و یکی از دو اخراجی پرسپولیس بود. پرونده نادر محمد خانی در پرسپولیس در سال 1379 بسته شد و وی پس از آن با بازی در تیمی از باشگاه های قطر و پاس تهران بازی کرد و در سال 1381 با پیراهن تیم صنعت نفت آبادان از دنیای بازیگری خداحافظی کرد. نادر محمد خانی همان طور که اشاره شد در رده ملی بازیکن پرافتخاری بوده و سابقه بستن بازوبند کاپیتانی تیم ملی کشورمان در غیاب احمدرضا عابدزاده، در رقابت های جام جهانی 1998 فرانسه و بازی برابر یوگسلاوی را داشته است. محمدخانی بعد از اخراج ایویچ و روی کار امدن جلال طالبی در سه بازی جام جهانی 1998، مدافع ثابت تیم ملی ایران بود و بازی‌های درخشانی از خود ارائه داد و بعد از جام جهانی با بازوبند کاپیتانی جام قهرمانی رقابت‌های آسیایی بانکوکِ تایلند را با تیم ملی ایران در زمان سرمربی گری مرحوم منصور پورحیدری به ارمغان آورد. در 11 سال حضور نادر محمدخانی، وی در 64 بازی با پیراهن تیم ملی کشورمان به میدان رفته و موفق به زدن 4 گل نیز شده است.
افتخارات نادر محمدخانی
قهرمانی در رقابت های آسیایی تایلند در سال 1998 به همراه تیم ملی فوتبال ایران
حضور ثابت در سه بازی جام جهانی 1998 فرانسه به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمانی در جام حذفی ایران در فصل 67-1366 به همراه تیم پرسپولیس تهران
قهرمانی در لیگ آزادگان در دو فصل 78-1377 و 79-1378 به همراه تیم پرسپولیس تهران
قهرمانی در جام حذفی ایران در فصل 78-1377 به همراه تیم پرسپولیس تهران
کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در فصل 79-1378 به همراه تیم پرسپولیس تهران
61. دکتر بیژن ذوالفقارنسب (1358-1354)
بیژن ذوالفقارنسب از مدافعان قدیمی و تحصیل کرده فوتبال کشورمان به حساب می آید که سابقه بازی در تیم های پاس و پرسپولیس تهران را در کارنامه ورزشی خود داشته است. وی هم چنین سابقه بازی در تیم ملی فوتبال ایران و شرکت در بازی‌های المپیک تابستانی 1976 و جام ملت‌های آسیا 1976 را هم دارد. دکتر بیژن ذوالفقارنسب متولد تیرماه 1328 در سنندج است. شروع فوتبال حرفه ای ذوالفقارنسب از سال 1349 و با باشگاه افسر بوده است. در سال 1352 به عضویت تیم پاس درآمد و تا سال 1354 در این تیم توپ می زد. این مدافع سال های دور فوتبال ایران در سال 1354 به عضویت تیم پرسپولیس درآمد و تا آخر عمر ورزشیش در این تیم مشغول به بازی گشت. در همان فصل اول حضورش در پرسپولیس وی موفق شد به همراه این تیم به قهرمانی در رقابت های لیگ تخت جمشید دست یابد و یک سال بعد نیز به عنوان نایب قهرمانی این مسابقات برسد. این مدافع در 6 شهرآورد هم پیراهن قرمز را پوشید و از مدافعان مستحکم پرسپولیس به حساب می آمد. بیژن ذوالفقارنسب پس از قهرمانی در جام اسپندی در مرداد ماه سال 1358 با پیراهن پرسپولیس اعلام بازنشستگی کرد و برای ادامه تحصیل عازم کشور بلژیک شد. وی در بلژیک و از دانشگاه بروکسل، موفق به اخذ درجه دکترای تربیت بدنی گردید. دکتر ذوالفقارنسب از مدافعان تیم ملی کشورمان در طول سال های 1352 تا 1356 بود و به همراه تیم ملی فوتبال ایران، قهرمان جام ملت های آسیا در تهران شد.
وی عضو آخرین تیم ایران در المپیک بود و تنها تیمی که به جمع هشت تیم برتر این رقابت ها رسیده است. پس از بازنشستگی از دنیای فوتبال و در دهه 60 شمسی، مربی گری را با صنایع گسترش شروع کرد. سال 1370 سرمربی تیم ملی امید شد و سال 1371 هدایت استقلال تهران را برعهده گرفت. ذوالفقارنسب در سال 1372 سرمربی گری تیم سایپا را برعهده گرفت و توانست با این تیم در همان اولین سال حضورش به عنوان قهرمانی دست یابد و با این تیم راهی آسیا شود. عنوانی که در سال بعد نیز مجددا با سایپا تکرار شد. وی چهار سال هدایت این تیم تهرانی را برعهده داشت تا در سال 1376 راهی فوتبال تبریز و باشگاه شهرداری تبریز شد. همزمان با هدایت شهرداری، ذوالفقارنسب دستیار ایویچ در تیم ملی بود که ایران توانست با آن کادر فنی پس از 20 سال به جام جهانی 1998 فرانسه صعود کند. پس از جام جهانی به پاس رفت و بعد از یک سال حضور در پاس تهران، در سال های بعد هدایت باشگاه هایی نظیر مس کرمان، پیکان، سایپا، برق شیراز، ذوب آهن، داماش گیلان و صنعت نفت آبادان را برعهده داشت. او در حال حاضر مشاور وزیر ورزش بوده و بازنشسته دانشگاه است.
افتخارات دکتر بیژن ذوالفقارنسب
قهرمانی در جام ملت های آسیا در سال 1976 (سال 1355 شمسی) به همراه تیم ملی فوتبال ایران
حضور در المپیک 1976 مونترال به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال 1354 به همراه تیم پرسپولیس تهران
نایب قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال 1355 به همراه تیم پرسپولیس تهران
قهرمانی در جام اسپندی در سال 1358 به همراه تیم پرسپولیس تهران
قهرمانی در لیگ آزادگان در سال های 1372 و 1373 به عنوان سرمربی تیم سایپا
عضو کادر فنی تیم ملی فوتبال ایران در صعود به جام جهانی 1998 فرانسه
تاثیرگذارترین بازیکنان تاریخ باشگاه استقلال
مروری بر بازیکنان تاثیرگذار تاریخ باشگاه استقلال؛ پادشاهانِ فوتبال، سربازانِ تاج! (بخش اول)
مروری بر بازیکنان تاثیرگذار تاریخ باشگاه استقلال؛ پادشاهانِ فوتبال، سربازانِ تاج! (بخش دوم)
مروری بر بازیکنان تاثیرگذار تاریخ باشگاه استقلال؛ پادشاهانِ فوتبال، سربازانِ تاج! (بخش سوم)
مروری بر بازیکنان تاثیرگذار تاریخ باشگاه استقلال؛ پادشاهانِ فوتبال، سربازانِ تاج! (بخش پایانی)
