| “بچه، قهرمانان وجود دارند، آدم‌های افسانه‌ای وجود دارند. قهرمانان به یاد می‌مانند ولی آدم‌های افسانه‌ای هرگز نمی‌میرند“ ( زمین خاکی) |
اگر از شما بپرسند چند فوتبالیست بزرگ که نتوانستند قهرمانی در جام جهانی را تجربه کنند را نام ببرید، اسم چه کسانی را می برید؟
لیونل مسی، کریستیانو رونالدو، میشل پلاتینی، آلفردو دی استفانو، ماکو فان باستن و یوهان کرویف و .........
در مورد لیگ قهرمانان چطور؟
رونالدو، بوفون، زلاتان، باجو و ......و این درباره توپ طلا نیز صدق می کند، چه کسانی که بنا به جبر زمانی و مکانی از آن محروم شدند و توپ طلاهای فرضی و نمادین هم نمی توانستند ارزشی معادل با نسخه فعلی آن داشته باشند، مثل پله و مارادونا. و چه کسانی که معدلشان چند صدمی کمتر از شاگرد اول بود، مثل لمپارد و ژاوی و نویر.
حال تصور کنید بازیکنانی که به هر سه مهم رسیده باشند، چه به لحاظ انفرادی، چه در تیم ملی و چه در رده باشگاهی، اوج آمال یک فوتبالیست را درک کرده باشند، تعداد این بازیکنان به انگشتان دو دست نمی رسد، یک انگلیسی، یک فرانسوی، دو آلمانی، یک ایتالیایی و سه برزیلی، لیست موزون ما را تشکیل داده اند. در کارنامه هر کدام از بهترین های تاریخ فوتبال علامت سوالی وجود دارد. اما این نفرات احتمالا حسرت چیز خاصی را نمی خورند.
سر بابی چارلتون
سال قهرمانی در جام جهانی: 1966 با انگلیس
سال قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 1968 با منچستر یونایتد
سال بردن توپ طلا: 1966 با منچستر یونایتد
او بی شک موفق ترین بازیکن انگلیسی تاریخ است، رکورد دار سابق گلزنی برای یونایتد که تا پیش از شکسته شدن رکوردش توسط رونی با 249 گل بهترین گلزن شیاطین سرخ بود، یکی از سه تفنگدار منچستر یونایتد در دهه شصت که پس از دنیس لاو و پیش از جورج بست توپ طلا را در دستانش دید، بابی چارلتون در سال 1966 بالاتر از اوزه بیو و بکن باوئر برنده شد. بابی چارلتون که یکی از بازماندگان حادثه مونیخ بود، به همراه دیگر ستارگان انگلیس تنها قهرمانی جام جهانی سه شیر ها را در سال 1966 رقم زدند. چارلتون در زمان حادثه مونیخ بازیکنی جوان و آینده دار به حساب می آمد. شاید بتوان گفت هیچکس در تاریخ منچستر یونایتد به اندازه او برای باشگاه ارزش قائل نبود، او تلاش زیادی برای احیا یونایتد بعد از فاجعه مونیخ کرد و تا سال 1973، 754 بار برای منچستر یونایتد به میدان رفت. در رده ملی هم 106 بازی برای انگلیس انجام داد و در جریان قهرمانی انگلیس در جام جهانی 1966 با دو گلی که در نیمه نهایی به پرتغال زد نقش بسزایی در موفقیت تاریخی تیمش داشت. سر بابی چارلتون هم اکنون رئیس افتخاری باشگاه منچستر یونایتد است.
گرد مولر
سال قهرمانی در جام جهانی: 1974 با آلمان
سال قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 1974 - 1975 - 1976 با بایرن مونیخ
سال بردن توپ طلا: 1970 با بایرن مونیخ
بمب افکن فوتبال آلمان به هر آنچه که میشد رسید، علاوه بر عناوین ذکر شده او چهار قهرمانی بوندسلیگا و چهار قهرمانی جام حدفی آلمان و همچنین قهرمانی جام برندگان و جام بین قاره ای را با بایرن مونیخ و قهرمانی جام ملت های 1972 را با تیم ملی آلمان تجربه کرد، به علاوه کوله باری از جوایز و افتخارات فردی. گرد مولر بهتر از هرکسی چهارچوب دروازه را می شناخت، گل زدن برای او امری ساده و روتین بود. اوتو لاتک یکی از مربیان صاحب نام آلمان درباره او می گوید: فرصت هایی به وسیله گرد مولر به گل تبدیل می شد که شایسته نیست نام آنها را فرصت بدانیم. توپ طلای 1970 را بالاتر از بابی مور و لوئیجی ریوا از آن خود کرد. و در جام جهانی 1974 گل قهرمانی آلمان را وارد دروازه هلند کرد. گرد مولر نمود بارز جمله معروف باب پیزولی است که:
اگرشمادرمحوطه جریمه هستید ونمیدانیدکه باتوپ چکارکنیدآنرابه توربچسبانید. درباره گزینه های دیگربعداصحبت خواهیم کرد
برای کسانی که شناخت کافی ازفوتبال آلمان ندارند و تحت تاثیر برداشت های تکراری و رایج و تکرار پی در پی عنوان ((فوتبال ماشینی))، آن را فاقد فوق ستاره می دانند، کمی از گرد مولر بگوئید.
فرانتس بکن باوئر
سال قهرمانی در جام جهانی: 1974 با آلمان
سال قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا: 1974 - 1975 - 1976 با بایرن مونیخ
سال بردن توپ طلا: 1972 - 1976 با بایرن مونیخ
به عقیده بسیاری قیصر فوتبال آلمان بهترین مدافع تمام ادوار و پای ثابت ترکیب منتخب تاریخ بسیاری است، یک از هشت نفری که همواره همای سعادت را روی دوشش می دید و به تمام عناوین مهم رسید. کاپیتان مانشافت در جریان قهرمانی جام جهانی 1974 که قابلیت بازی در چندین پست را داشت. بکن باوئر سرعت و حمل توپی مناسب داشت و از تکنیکی ترین مدافعان فوتبال به شمار می رفت و توانایی این را داشت که تیم را به سرعت وارد فاز هجومی کند و خود پایه گذار ضد حملات شود. بکن باوئر در جوانان بایرن مونیخ رشد کرد و محصول آکادمی بایرن است. به جز هتریک در اروپا او 4 قهرمانی بوندسلیگا و 4 قهرمانی جام حذفی آلمان و قهرمانی جام بین قاره ای و جام برندگان را نیز با بایرن مونیخ در کارنامه دارد. بکن باوئر یکی از نمادهای فوتبال آلمان است، محبوبیت او به قدری بود که بلافاصله پس از بازنشستگی هدایت تیم ملی آلمان را به او دادند و شاید اگر به پست اعجوبه ای مثل مارادونا نمی خورد، به عنوان مربی جام جهانی را در سال 1986 بالا می برد. اما بکن باوئر به قول خود آلمانی ها برای بردن به دنیا آمده بود، 4 سال بعد در جام جهانی 1990 انتقامشان را از آرژانتین و مارادونا گرفتند، تا قیصر به عنوان مربی هم کارنامه ای درخشان داشته باشد.
پائولو روسی
سال قهرمانی در جام جهانی: 1982 با ایتالیا
سال قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 1985 با یوونتوس
سال بردن توپ طلا: 1982 با یوونتوس
آقای گل جام جانی 1982، 6 گل پائولو روسی نقش بسزایی در قهرمانی ایتالیا در جام جهانی 82 داشت و خودش هم در آن جام آقای گل شد. اوج درخشش او، هتریکش برابر برزیل بود و در فینال هم یکی از سه گل ایتالیا را وارد دروازه آلمان کرد. او در همان سال توپ طلا را برد و آقای گل لیگ قهرمانان شد و سالی رویایی را سپری کرد. در واقع او ره صد ساله را در سال 82، یک شبه طی کرد و از مهاجمی خوب به یک بت برای ایتالیایی ها تبدیل شد. روسی شم گلزنی بالایی داشت و از قدرت سرزنی قابل توجهی برخوردار بود، همچنین مهاجم هدفی شوت زن به حساب می آمد. البته او توانایی بازی به عنوان وینگر را نیز داشت. روسی با یوونتوس دو قهرمانی سری آ و یک قهرمانی کوپا ایتالیا و قهرمانی سوپرجام اروپا و جام برندگان را هم تجربه کرد. وی در زمان انتقال به یوونتوس با رقم 10 میلیون یورو، گرانترین بازیکن جهان در زمان خود محسوب میشد.
ریوالدو
سال قهرمانی در جام جهانی: 2002 با برزیل
سال قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 2003 با آث میلان
سال بردن توپ طلا: 1999 با بارسلونا
مرد روزها بزرگ و بازیهای بزرگ و عناوین بزرگ، هر جا که تیم دچار مشکل میشد گره گشای بازی بود، چه در فینال جام جهانی 2002، چه در نوکمپ و سوپرگل و هتریک منجر به کسب سهمیه اش مقابل والنسیا. ریوالدو هم مانند دیگر برزیلی هایی که ما در فوتبال می شناسیم با فقر دست و پنجه نرم کرد. فقر در مورد ریوالدو حتی شدت بیشتری نسبت به سایرین داشت و به دلیل سوء تغذیه، پاهایش پرانتزی شدند. او به معنای واقعی کلمه برزیلی فوتبال بازی می کرد، شوت های غافلگیر کننده، دریبل های چشم نواز، کنترل توپ ماهرانه و پاس های دقیق برای او کاری سهل بود. ریوالدو در بیش از 230 بازی برای بارسلونا در بین سالهای 1997 تا 2002 توانست 130 گل برای آبی اناری ها بزند و دو قهرمانی لالیگا و یک قهرمانی کوپادل ری و قهرمانی سوپرکاپ اروپا را به دست بیاورد. عملکرد انفرادی خارق العاده او در سال 99، هر آمار و جام و فاکتور دیگری را وتو کرد و توپ طلا را به او رساند. در میلان به مراتب کمتر بازی کرد و درخشش فردی زمان بازی برای بارسلونا را هم نداشت اما این انتقال باعث شد تا آخرین خط تیره کارنامه وی نیز از بین برود. ریوالدو با میلان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را هم تجربه کرد تا دیگر یزی برای حسرت خوردن وجود نداشته باشد.
زین الدین زیدان
سال قهرمانی در جام جهانی: 1998 با فرانسه
سال قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 2002 با رئال مادرید
سال بردن توپ طلا: 1998 با یوونتوس
به سختی می توان جام یا جایزه ای پیدا کرد که زیدان با آن عکس یادگاری نداشته باشد، احتیاجی به فکر کردن نیست او قطعا جزو پنج بازیکن برتر تاریخ است (پله). گره زدن بازیکنان حریف و محو کردنشان حتی با کنترل توپی ساده، برای زیدان سرگرمی بود. هر زمان که اراده میکرد دریبل میزد، پاس میداد، جریان بازی را عوض میکرد و یا با شوتی ناگهانی و محکم کار را تمام میکرد. در دوره مربی گری هم این اصل رعایت شد که به دنبال عناوین نمی رفت، بلکه عناوین مشتاقانه به سوی زیزو می آمدند. زمانی که با بریس زیدان مقابل برزیل، فرانسه اولین ستاره را روی لباسش زد، کاری که فدراسیون باید انجام می داد این بود که تقدیری ویژه از عبدالحمید کرمالی سرمربی سابق الجزایر میکرد که به خاطر کند بودن! از دعوت زیدان به تیم ملی الجزایر زمانی که چندان معروف نبود خودداری کرد. اگر فینال به گونه ای دیگر رقم می خورد حتی می توانستیم نمایش زیدان در جام جهانی 2006 را همردیف مارادونا 1986 و پله 1970 قرار دهیم، چه کسی هنرنمایی او مقابل برزیل تا دندان مسلح را فراموش می کند؟
در آخر سخن معروف فرگوسن در ستایش از زیدان را یکبار دیگر مرور می کنیم:
زیدان و 10 تکه چوب را به من بدهید، من با این ترکیب لیگ قهرمانان را فتح می کنم
کاکا
سال قهرمانی در جام جهانی: 2002 با برزیل
سال قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 2007 با آث میلان
سال بردن توپ طلا: 2007 با آث میلان
آخرین زمینی که توپ طلا را برد در سال 2003 از سائوپائولو به میلان آمد، کاکا یک سال قبل در جام جهانی 2002 نیز حضور داشت و همان اول راه معتبرترین جام فوتبال را لمس کرد، سالهای پایانی فوتبالش تلخ و غم انگیز سپری شدند، انگار روی نیمکتی که به تبعیدگاه خوزه برای او تبدیل شده بود به دوران خوشش در روسونری فکر می کرد، به زمانی که گابریل هاینزه و پاتریس اورا را به هم پیچ و مهره می کرد و بالاتر از رونالدو و مسی توپ طلا می برد، علی رغم ترک میلان و پیوستن به رئال، محبوبیتش لطمه ی چندانی نخورد، پیدا کردن کسی که از کاکا متنفر باشد شاید مثل پیدا کردن کوسه در بیابان باشد، بازیکن دوست داشتنی و خوش تکنیک و البته خوش تیپ و خوش قیافه سابق میلان و رئال قهرمانی لالیگا و کوپا دل ری و سری آ و سوپرکاپ اروپا و جام باشگاه های جهان و دو قهرمانی جام کنفدراسیون ها را با برزیل در کارنامه دارد، کاکا 92 بازی ملی برای سلسائو انجام داده و 29 گل ملی هم به ثمر رسانده.
رونالدینیو
سال قهرمانی در جام جهانی: 2002 با برزیل
سال قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 2005 با بارسلونا
سال بردن توپ طلا: 2005 با بارسلونا
رونالدینیو در عصر خودش جادوگری می کرد، از جام جهانی 2002 که با گل فراموش نشدنی اش به دیوید سیمن همه را به وجد آورد تا قهرمانی با میلان در سری آ همواره با تکنیک بی نظیرش تشنگان فوتبال ناب برزیلی را سیراب می کرد، شاید در تاریخ برزیل و بارسا بهتر از رونالدینیو هم باشد اما مثل رونالدینیو قطعا نیست. او توپ طلایش را در سال 2005 و بالاتر از هافبک های قدر انگلیسی یعنی فرانک لمپارد و استیون جرارد برد. نقش بسزایی در قهرمانی بارسلونا در فصل 2005-06 لیگ قهرمانان داشت و در دو قهرمانی این تیم در لالیگا نقش اساسی داشت. هرچند شاید اگر حاشیه ها نبود بیش از این ها از بازی شاعر برزیلی و لبخند های همیشگی اش لذت می بردیم اما در همان دوران اوج نسبتا کوتاه هم جایگاهی ویژه در تاریخ فوتبال برای خود دست و پا کرد.
