طرفداری- هنگامی که سرمربی جدیدی وظیفه هدایت تیمی را عهده دار می شود، مهمترین پرسشی که در ذهن سران، بازیکنان و طرفداران شکل می گیرد این است که این سرمربی جدید چه استراتژی و فلسفه ای را دنبال می کند؟ آیا وی تغییری رادیکال در نحوه بازی و سیستم تیم به وجود می آورد؟ آیا این سرمربی جدید بازیکنان جدیدی را جذب خواهد کرد؟ برخورد وی با بازیکنان قدیمی چگونه خواهد بود؟ چگونه وی افکار جدید خود را در تیم پیاده خواهد نمود؟
چنین پرسش هایی بی تردید تا پیش از شروع فصل جدید از رقابت های بوندس لیگا برای دوستداران بایرن مونیخ نیز مطرح شده بود، اما بایرن مونیخ باشگاه معمولی در بوندس لیگا محسوب نمی شود چون حذف در مرحله یک چهارم نهایی و حتی نیمه نهایی رقابت های لیگ قهرمانان اروپا و شکست در فینال DFB Pokal نیز برای این تیم ناکامی بزرگی خواهد بود. در حقیقت قهرمانی در بوندس لیگا به هدفی معمولی برای سران این باشگاه تبدیل شده و حتی شش قهرمانی متوالی در این رقابت ها نیز برای آنها کافی و راضی کننده نیست.
عدم تغییر در فلسفه بازی بایرن مونیخ
در تیمی همانند بایرن مونیخ یک سرمربی جدید هدایت تیمی کارآمد و برنامه ریزی شده را عهده دار خواهد شد و نیکو کواچ سرمربی جدید این تیم با آگاهی از این واقعیت، تصمیم گرفته تا فلسفه مربی گری خود در مونیخ را بر اساس افکار یوپ هاینکس، پپ گواردیولا و کارلو آنچلوتی سرمربیان سابق این تیم پایه ریزی کند و به نوعی مسیر آنها در این تیم را ادامه دهد. با این تفاسیر نمی توان امیدوار بود که با ورود نیکو کواچ به آلیانز آرنا نحوه بازی بایرن مونیخ به سرعت دچار تغییری اساسی شود. با وجود اینکه وی از آینتراخت فرانکفورت تیمی جنگنده و سخت کوش ساخته بود که می توانست با انجام یک بازی دفاعی هوشمندانه و ضد حملات غافلگیرکننده هر حریفی را به چالش بکشاند.
نیکو کواچ اما در بایرن مونیخ اصرار چندانی برای ارائه عملکردی مشابه با آینتراخت فرانکفورت فصل گذشته نداشته و در دو بازی ابتدایی فصل مقابل هوفنهایم و اشتوتگارت، مونیخی ها بیشتر با تکیه بر فلسفه تملک بالای توپ خود موفق به شکست حریفان خود شده اند. در حقیقت شاگردان کواچ در این دو دیدار آمار مالکیت بیش از شصت درصدی توپ را از خود بر جای گذاشته اند. سیستم و چیدمان بایرن مونیخ در این دو دیدار نیز از شباهت بسیار زیادی با بایرن مونیخ یوپ هاینکس برخوردار بوده است. در فصل گذشته مونیخی ها با ترکیبی از دو چیدمان 3-3-4 و 1-3-2-4 به میدان می رفتند که این دو چیدمان با توجه به نحوه حرکت رو به جلوی توماس مولر از پست شماره هشت به خط حمله تغییر می کردند. نیکو کواچ نیز تا کنون از چنین چیدمانی بهره برده و از سیستمی با استفاده از یک زنجیره دفاعی سه نفره که در فرانکفورت آن را ترجبح می داد، صرف نظر کرده است.
نحوه بازی بایرن مونیخ در مقایسه با فصل گذشته دچار تغییر چندانی نشده و همچنان بازی سازی از طریق دو مدافع میانی صورت می گیرد که دو بازیکن حاضر در پست شماره شش در حین چرخش توپ برای حمایت از آنها به خط دفاعی نزدیک می شوند. دو مدافع کناری در هنگام تصاحب توپ به دو بال هجومی تیم در سمت چپ و راست زمین اضافه می شوند و همچنان قدرت بالای دریبلینگ فرانک ریبری و آرین روبن یکی از انتخاب های فاز تهاجمی تیم برای شکستن سپر دفاعی حریف محسوب می شود. کواچ نیز تا کنون برنامه خاصی برای محدود کردن شعاع حرکتی این دو ستاره پا به سن گذاشته تیم در کناره های میدان نداشته است.
نمایش هجومی تر در بازی مقابل اشتوتگارت
با این وجود در رویارویی مقابل اشتوتگارت، کواچ برخی تغییرات تاکتیکی کوچک را برای تیم خود در نظر گرفت، به این ترتیب که وی از خاوی مارتینز و تیاگو آلکانتارا به عنوان دو هافبک دفاعی تیم بازی گرفت و از توماس مولر و لئون گورتسکا به عنوان دو هافبک تهاجمی تر در جلوی آنها استفاده کرد که در فاز تهاجمی تیم توماس مولر به بال تهاجمی سمت راست تیم و گورتسکا به محوطه جریمه حریف نزدیک می شدند. با چنین تاکتیک و چیدمانی در میانه میدان قدرت تهاجمی تیم به صورت قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرد و مونیخی ها توانستند بسیار موثرتر خط دفاعی رقیب خود را تحت فشار قرار دهند.
حال این پرسش مطرح می شود که آیا چنین تاکتیکی در مقابل تیم های قوی تر و تهاجمی تر نیز کارآیی خواهد داشت؟ چون اشتوتگارت در این دیدار چندان مقاومتی در مقابل بایرن مونیخ از خود بروز نداد و با سیستم به طور کامل دفاعی 2-4-4 که حتی در زمان از دست دادن توپ به 1-5-4 تغییر پیدا می کرد، ظاهر شده بود. پاداش شجاعت کواچ برای انجام چنین ریسک و تغییری به ثمر رسیدن سه گل دیدنی توسط شاگردانش بود. در واقع او در این دیدار نشان داد که می تواند پس از دوران یوپ هاینکس بزرگ با در نظر گرفتن برخی تغییرات تاکتیکی اقتدار بایرن مونیخ در بوندس لیگا را همچنان حفظ نماید.
موفقیت در اروپا، معیار سنجش عملکرد نیکو کواچ
در بازی افتتاحیه این فصل از رقابت های بوندس لیگا در مقابل هوفنهایم نیکو کواچ به خوبی نشان داد که در دوران آماده سازی پیش فصل تنها بر روی افزایش قدرت تهاجمی تیم کار نکرده است. چون در نیمه دوم این دیدار بایرن مونیخ با درصد پایین تر مالکیت توپ، بیشتر تمرکز خود را بر روی پرسینگ قرار داده بود. در واقع در این نیمه نشانه هایی از مشخصه بازی آینتراخت فرانکفورت فصل گذشته در بایرن مونیخ قابل شناسایی بود. بازیکنان بایرن مونیخ در این نیمه خیلی سریع بازیکن صاحب توپ حریف را حتی در نیمه زمین آنها تحت فشار قرار می دادند و با یارگیری فشرده، سعی در محدود کردن انتخاب های بازیکن حریف برای بازی سازی و محدود کردن فضای حرکتی وی بودند. کواچ از بازیکنان بخش تهاجمی خود نیز خواسته بود که در هنگام تصاحب توپ توسط حریف به شدت بازیکنان تیم مقابل را تحت فشار و پرسینگ قرار دهند، موضوعی که البته به قیمت ایجاد شدن فضاهای خالی مناسبی در خط میانی بایرن مونیخ تمام شده بود.
این طور به نظر می رسد که کواچ در پشت صحنه و به صورت آهسته در حال کار کردن بر روی بایرن مونیخی جدید است و می خواهد چهره ای جدید از این تیم به نمایش بگذارد. انجام فوتبالی با تمرکز بر روی پرسینگ به جای تملک بالای توپ یکی از ویژگی های اصلی مورد نظر اوست که وی به آهستگی در حال امتحان و حتی پیاده کردن آن در بایرن مونیخ است. چنین استراتژی هوشمندانه ای می تواند به خصوص در بازی های مرحله حذفی رقابت های لیگ قهرمانان اروپا به نفع بایرن مونیخ تمام شود.
طرفداران بایرن مونیخ و کارشناسان فوتبال آلمان نیز بی تردید عملکرد کواچ در بایرن مونیخ را با میزان موفقیت تیم محبوبشان در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا خواهند سنجید و فتح چنین عنوان ارزشمندی به انگیزه اصلی طرفداران و حتی بازیکنان و سران این باشگاه بدل شده است. چون موفقیت در بوندس لیگا با توجه به عناوین قهرمانی متوالی اخیر در این رقابت ها تا حدودی اهمیت خود را از دست داده و در فصل 2018/19 نیز دلیل خاصی برای ناکامی بایرن مونیخ جهت عدم فتح این رقابت ها برای هفتمین مرتبه متوالی قابل مشاهده نیست.
