تب فوتبال که گرفتی و از 40 درجه هم گذشت آنوقت تمام رویاهایت و تمام زیبایی‌های زندگی و برخی مواقع جهنم‌های زندگی در یک برد و باخت ساده خلاصه می‌شود. خیلی‌ها اما این تب را کاذب می‌دانند و می‌گویند که فرد مورد نظر متوهم است و برخی مواقع هم می‌گویند که بنده خداها از نعمت عقل بویی نبردند که ساعت‌ها و گاه شب‌ها پشت درهای استادیوم می‌خوابند تا فقط برای 2 ساعت ناقابل یک مسابقه فوتبال را تماشا کنند. بعضی‌ها هم می‌گویند: کدام آدم سالمی است که رنج رفتن به استادیوم را به جان بخرد آخرش هم که تیمش باخت با کلی سرکوفت(!) و کری خواندن رقیب به خانه برگردد.
اما جذابیت رفتن به ورزشگاه این حرف‌ها را قبول ندارد. زمان های مدیدی است که هزاران انسان برای دیدن مسابقه فوتبال به ورزشگاه‌ها می‌روند و با سبک‌های خاص خود به تشویق تیم محبوبشان می‌پردازند. اما به راستی دلیل پرخاشگری، سردادن شعارهای غیراخلاقی،هتاکی تماشاچیان فوتبال چیست؟ چطور می‌توان این رفتارها را اصلاح کرد؟
لیدرها و بازیکنان مراقب رفتار خود باشند!
دکترغلامرضا قاسمی كبریا استاد دانشگاه: افرادی که با هزار امید و آرزو برای تشویق تیم مورد علاقه‌شان به سالن‌ها یا استادیوم‌های ورزشی می روند واکنش‌های احساسی زیادی نشان می دهند.اگر مدیریت فرهنگی این موارد را هدایت نکند رفتارهای نابهنجار و غیر ارادی در این افراد بروز می کند. مشکل اینجاست که این افراد احساسی هستند و آستانه تحمل‌شان کم است و سر زدن این رفتارها تا حدودی غیرارادی است.
در این زمینه مدیریت فرهنگی ورزشی بسیار مهم است.باید رفتارها و هیجانات را کنترل کنند تا افراد به راحتی شکست‌ها را بپذیرند. گاهی حتی می بینیم واکنش مربیان تیم‌ها از طرفداران احساسی تر است. بازیکنان یا مربیان زمان پیروزی یا شکست رفتارهایی از خود نشان می دهند که شایسته آنها نیست. بنابراین معتقدم باید روی بازیکنان، مربیان، فضا و حتی لیدرتیمها کار شود تا بتوانند هیجانات خود را زمان تشویق،حمایت، پیروزی یا شکست تیم خود با کلمات مودبانه و رفتارهای درست نشان بدهند.
افراد در موقعیت های اجتماعی تحت فضای موجودند
دکتر محمد قاسمی، روانشناس، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد شهرکرد، مشاور مراکز آموزش عالی:معمولا افرادی که در این زمینه ضعیف هستند و قدرت خود کنترلی پایینی دارند در موقعیت‌های اجتماعی کنترل رفتارهای هیجانی خود را از دست می‌دهند. افراد معمولا وقتی در موقعیت‌های اجتماعی قرار می گیرند احساس می کنند هویت فردی‌شان آنجا مطرح نمی‌شود و پوشیده است و تنها هویت اجتماعی خود را نشان می دهند. بنابراین گاهی ممکن است تحت تاثیر فضای اجتماعی رفتارهایی از خود نشان بدهند که رفتارهای مربوط به توده را مطرح کند.رفتارهایی که تحت تاثیر فضا یا یک جو اجتماعی قرار می گیرند.
افراد در چنین موقعیتی احساس می کنند کسی آنها را نمی شناسد و بنابراین به راحتی می توانند آنچه در درون‌شان است و احساسات منفی خود را نشان بدهند.نکته دیگری که می توان به آن اشاره کرد این است که آیا گردانندگان اصلی بازی،مربیان،بازیکنان مطرح و ... طول بازی احساسات و هیجانات منفی خود را کنترل می کنند؟ آیا رفتار درستی از خود نشان می دهند؟ اگر اینطور نباشد تماشاچیان هم تحت تاثیر آنها احساسات خود را در زمین بازی نشان می دهند.بنابراین الگوهایی که در مسابقه حضور دارند بی تاثیر نیستند و به نظر می رسد گاه در مورد خود کنترلی هیجانی مربیان و بازیکنان مطرح تیم ها نیازمند کار هستیم.
محیط سالم و شاداب،فحاشی ها را کم می‌کند
دکتر حسین فیاض، روانشناس تربیتی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد: از دیدگاه روانشناسی انسان‌ها شخصیت‌های متفاوتی دارند و قطعا از این افراد رفتارهای متفاوتی هم سر می زند چون هر کدام از این افراد دیدگاه‌ها و ظرفیت‌های متفاوتی دارند. گاهی نوع نگاه افراد به اتفاقات اطراف‌شان نشات گرفته از گذشته، تربیت آنها و محیطی است که در آن بزرگ شده اند.برای مثال افرادی را داریم که در استادیوم‌ها فحاشی می‌کنند. فحاشی در خانواده‌هایی که به اصول و ارزش‌ها پای بند هستند جایگاهی ندارد و فردی که در چنین خانواده‌ای رشد یافته باشد در هیچ محیطی اعم از خیابان، استادیوم یا محیط کار فحاشی نمی کند.
در مقابل گروهی از افراد زمان گذراندن اوقات فراغت با دوستان‌شان یا در جمع‌های دیگر به صورت شایع پرخاشگری و فحاشی می کنند و بنابراین به این کار عادت پیدا کرده اند.در فضایی مثل استادیوم که گاه افراد تحت تاثیر جو آن قرار می گیرند، هر فرد متناسب با شاخص‌های رفتاری خود،نوع رفتاری که از خود بروز می دهد را متفاوت می‌سازد. این مساله در مورد بازیکنان هم صدق می کند.برای مثال در بازی اخیر استقلال و فجر سپاسی در استادیوم آزادی حاضر شدم و رفتارهای بازیکنان و تماشاچیان را بررسی کردم.بازیکنان هم با رفتارها و عکس العمل‌هایی که از خود نشان می دهند شاخص‌های رفتاری خود را نشان می دهند. بنابراین نوع رفتارهای متفاوت نشان دهنده تربیت و شخصیت‌های متفاوتی است.
در استادیوم 100هزار نفری که 100 هزار جوان از شهرهای مختلف در آن حضور دارند، اگر محیط امن و سالمی فراهم شود، وقتی جوانان به جمع خانواده‌های خود باز می گردند ناخودآگاه پیامی را از آن جمع به داخل خانواده می برند که اهمیت زیادی دارد. بنابراین مسوولان ورزشی باید بودجه ای را در این زمینه در نظر بگیرند؛برای استادیوم ها نمازخانه بسازند و امکانات رفاهی لازم را برای آنها فراهم کنند تا زمانی که تماشاچی وارد فضا می شود بداند در محیطی شاداب و سالم قرار می گیرد.
جای خالی کارناوال های شادی برای جوانان
سید حسین جزایری،کارشناس ارشد روانشناسی، مدرس دانشگاه آزاد: افراد با تفاوت‌ها و توشه روانی متفاوت وارد استادیوم می شوند. اما نقطه مشترکی بین این افراد وجود دارد که آنها را با توجه به تفاوت‌هایشان دور هم جمع می کند و آن نقطه مشترک شاید این باشد که راه‌های تخلیه هیجانی در کشورمان کم است.از طرف دیگر هنوز به فرزندانمان نیاموخته ایم که چطور هیجانات خود را به شکل مثبت بروز بدهند.برای مثال وقتی بازیکن مورد علاقه‌شان به حریف گل می زند برای نشان دادن خوشحالی و هیجان خود به او 2 تا فحش می دهند.این یعنی به آنان نیاموخته‌ایم هیجانات خود را چطور از راه مثبت بروز بدهند؛از راه حرکات بدنی مثبت یا از راه به کاربردن الفاظ مثبت.گاهی در مورد تماشاچیان می بینیم زبان بدنشان هم زبان منفی است؛ صندلی‌های استادیوم را می شکنند یا به در و دیوار لگد می زنند یا گاهی روی دیوارها الفاظ زشتی می‌نویسند.زبان کلامی‌شان هم زبان زشت و ناپسندی است. شاید افراد وقتی در خانه هستند چنین رفتارهایی از خود بروز ندهند،اما به محض قرار گرفتن در جمع، این رفتارها را نشان بدهند.
تعداد کارناوال‌های شادی در کشورمان کم است و هیجانات افراد تخلیه نمی شود و در وجود آنها می ماند.از طرفی با این مشکل پیش رو هستیم و از طرفی افراد مهارت تخلیه هیجانات خود را ندارند.
