سسک فابرگاس
فوریه 2008
آرسنال باید دوباره برنده شود و آرسن ونگر، مربی تیم با بازیکنان در تونل گام بر می‌دارد. آرام است یا اینطور بگویم؛ همانقدر آرام است که از ونگر بر می‌آید. ساخته‌ی جدید او سسک فابرگاس دوباره گل زد. یک آشناپنداری برای ونگر در تونل اتفاق افتاد. به او گفتم "فابرگاس که همیشه خوب پاس می‌دهد و تکل می‌زند، حالا گل هم می‌زند". ونگر گفت "بگذار داستانی برایت بگویم. در تابستان به او گفتم شماره‌ای که پشت تو درج شده چهار (به طور سنتی شماره هافبک دفاعی) است. پس در آرسنال با توجه به کیفیت‌های دفاعی قضاوت می‌شوی، با توجه به تکل‌هایی که می‌زنی. این موضوع را اگر مرتب کنی، پاس و گل هم از راه می‌رسد. این پسر از آن لحظه به بعد گلزنی را شروع کرد." چیزی که ونگر گفت، فشار را از روی سسک در زمینه گلزنی برداشت. او می‌دانست که باید نگران چیزی دیگر باشد. ونگر مکثی کرد و گفت "او سال پیش سیزده فرصت گلزنی را از دست داده بود." ونگر همانقدر که عاشق فوتبال است، به آمار عوشق می‌ورزد.
این بازیکن بیست و دو ساله‌ی اهل کاتالونیا، حالا بازیکن کاملی است و سه ماه دیگر بازیکنی کلیدی خواهد بود که آیا آرسنال می‌تواند لیگ برتر و لیگ قهرمانان را برنده شود یا خیر. جدا از این، او نماینده سبکی جدید از فوتبالیست‌هاست. پسر کوچک جثه‌ای که یک رهبر است.
بارسلونا باشگاه بزرگی است اما کاتالونیا به ندرت بازیکن بزرگی ساخته است. از این رو نیز آینده او، برای بسیاری هیجان‌انگیز است. نوزاد بود که اولین بار بارسلونا را در آغوش پدربزرگش در نیوکمپ دیده بود. پسرک در پانزده سالگی در لاماسیا می‌درخشید. در زمین با پاس‌های خود به سایر بازیکنان تیم نگاه‌ها را به خود خیره می‌کرد. اینجا بود که آرسنال به سراغش رفت. استعداد او بدیهی بود. چیزی شبیه به پلیس امنیتی سال‌های گذشته آلمان شرقی "استاسی"، آرسنال تیم استعدادیاب خود را مسئول بررسی وضعیت او کرد. سال 1999 برای دیدن بازی آفریقای جنوبی برای زیمباوه در سطح زیر 17 سال در استادیوم کوچک شهرِ سووِتو رفتم. زمان و مکان ترسناکی در گوشه‌ای از شهر بود. در جایگاه پنج مرد سفیدپوست دیده می‌شدند: مربیان آرسنال که صبح آن روز به فرودگاه ژوهانسبورگ رسیده بودند.
فرانسیس کاچیچائو آن استعدادیاب آرسنال بود که فابرگاس را کشف کرد. پسر یک اسپانیایی مهاجر به لندن در دهه هفتاد بود که در فینال جام حذفی جوانان در سال 1988 برای آرسنال بازی کرده بود. او حالا یکی از استعدادیاب‌های منطقه‌ی اروپای آرسن ونگر است.
وقتی فابرگاس کشف و جذب شد، در شانزده سالگی به جوانترین بازیکن تاریخ تیم اصلی آرسنال تبدیل شد. بعد با هفده سال سن، جوانترین بازیکن تاریخ تیم ملی اسپانیا شد. همه این آمارها غیرمعمول بود. سسک فابرگاس که مانند یک بچه سرراهی بزرگ شده حالا با 1.75 سانتی متر قد در خط میانی آرسنال بازی می‌کرد. اشلی کول در بین سال‌های 2005 یا 2006 او را "یک بازیکن نحیف که خودش را ثابت نکرده" معرفی کرده بود. پست هافبک میانی در فوتبال، چیزی شبیه خطِ بازیکنان تخریبی در فوتبال آمریکایی است. در جایی بازی می‌کرد که به دیدن کسانی مانند پاتریک ویرا (با 193 سانتی متر قد) عادت داشتیم. نیازهای فیزیکی در عمده ورزش‌ها از تنیس و بیسبال تا فوتبال، همیشه یک امر طبیعی به نظر می‌آید.
دو سال گذشته و همه چیز دگرگون شده است. لحظه ایجاد تفاوت برای او در ساعت 6:30 بعدازظهر سی‌ام ژوئن 2006 در طی دیدار آلمان-آرژانتین رخ داد. جایی که خوزه پکرمن، خولیو کروز 190 سانتی متری را به جای هرنان کرسپو به زمین فرستاد و از همبازی سابق فابرگاس در لاماسیا، لیونل مسی 170 سانتی استفاده نکرد. مسیِ کوچک می‌چرخید و دریبل می‌زد و اینطور از مدافعان درشت‌جثه آلمانی احمق می‌ساخت. با این حال آن‌ها کروز را بلعیدند و اینطور آلمان (در پنالتی) آرژانتین را کنار زد. دوره آن پسر آغاز شد.
در آرسنال، فابرگاس جایگزین ویرا در خط میانی شد. هافبک کاتالانی حالا حدود 180 سانتی متر بلندای قامت دارد اما هنوز شبیه یک بچه سرراهی است. کسانی مانند او قلب اروپا را فتح کرده‌اند: مسی، بویان و آندرس اینیستا در بارسلونا، روبینیو و وسلی اشنایدر در رئال مادرید، کارلوس توز در منچستریونایتد، دیگو در وردربرمن، فرانک ریبری در بایرن مونیخ، سرخیو آگوئرو در اتلتیکو مادرید و سمیر نصری بازی‌ساز جدید تیم ملی فرانسه که همگی بین 170 تا 177 بلندی قامت دارند. هیچکدام از آن‌ها بیش از 24 سال ندارند.
مشخص شد که با وجود تمام درشت‌هیکلان فوتبال مدرن، همیشه مردان کوچک می‌توانند برای خود فضا به وجود بیاورند. به همین دلیل است که اخیرا سرمربی فرانسه ریموند دومنک گفته حالا باشگاه‌ها به دنبال بازیکنان کوچک جثه هستند. کوچک، زیباست. رابین فن پرسی، مهاجم هلندی آرسنال در صحبت با نشریه هلندی "هارد گراس" به زیبایی تو را توصیف می‌کند. "سسک کند است. کندترین بازیکن تیم است اما با این حال از همه ما سریع‌تر است. همیشه دو ثانیه زودتر از دیگران را می‌بیند. گاهی فکر می‌کنم چطور حریف نمی‌تواند توپ او را بگیرد؟ بعد در چشم به هم زدنی، او را گول می‌زند. در تمرین، خودم را به او می‌رسانم و فکر می‌کنم آها، گرفتمش! بعد با انگشتان پایش پاسی کوتاه -یک دو- می‌دهد و اینطور دوباره یک متر و نیم از من جلو می‌افتد. بسیار آزاردهنده است."
یک هفته پیش از بازی آرسنال و میلان که در لیگ قهرمانان با تساوی 0-0 تمام شد، کاکا به من گفت "سسک نسلی جدید از بازیکنان فوتبال است. منظورم این است که بازیکنی کامل است. دفاع می‌کند، حمله می‌کند. با پای راستش خوب شوت می‌زند، با پای چپ هم همینطور. هرکاری می‌کند. بازیکنی مدرن است. جدا از این، هفت سال دیگر می‌تواند در اوج باشد. "
قله نهایی مرد کوچک در جام جهانی 2010 بود. خط میانی اسپانیا در وقت‌های اضافه تشکیل شده از فابرگاس، ژاوی و اینیستا بود.
