خبر خوبی که برای بقیه تیم ها وجود دارد این است که فرانسه هنوز ترکیب 11 نفره خود را نشناخته است.
بعد از نمایش نا امیدکننده آن ها در بازی ابتدایی برابر استرالیا، دشام متوئیدی و ژیرو را به ترکیب اضافه کرد.
بعد از این تغییرات فرانسه دوباره به سیستم 1-3-2-4 که در یورو 2016 بازی کرد بازگشت. در حالیکه تولیسو و دمبله انرژی و فیزیک مورد نیاز این سیستم را ندارند.
آوردن ژیرو یک انتخاب مناسب بود و همچنین دمبله فعلا یک استعداد است و برای او فیکس بازی کردن در جام جهانی کمی زود است. بهترین کار این است که او برای دقایقی به میدان بیاید، همانند بازی با ایتالیا در ماه گذشته که فضای مورد نیاز را برای حرکت داشت.
البته در مورد جایگزینی تولیسو با متوییدی تردید هایی وجود دارد. تولیسو یک بازیکن خونسرد است که به خوبی حفظ توپ می کند و می تواند بازی را کنترل کند اما متوییدی یک بازیکن بی پرواست که غیر منظم بازی می کند و سبک بازی او به نحوی است که نمی تواند فرصت های خوبی را خلق کند و دقت عملکرد اون کمتر از تولیسو است.
البته در مقابل پرو هیچ کدام از این تغییرات اهمیت نداشتند و تاثیر خاصی از این بابت مشاهده نشد البته فرانسه باید از بازی خوب کانته متشکر باشد.
او در این مسابقه فوتبال هر جنبه ای از بازی را همانطور که او اغلب برای چلسی انجام می دهد، تحت سلطه قرار داده است: بازیابی دفاع، رفع و جبران تمام اشتباهات لحظه ای و حفظ توپ در ناحیه ای که پوگبا حضور دارد و گاهی مرتکب اشتباه می شود و به جلو راندن فرانسه زمانی که به سرعت می خواهد از فاز تدافعی به فاز تهاجمی برود.
آمار او فوق العاده است؛ ازجمله بازیابی توپ (13)، میزان موفقیت در تکل (4/5)، توپ گیری (5) و در عین حال 90 درصد پاسهایش به مقصد رسیده است (45/50). از همه این ها مهم تر این است که او در جریان بازی تنها یک اشتباه انجام داده است.
اما با این وجود او بازیکنی است که در او فصل اخیر فرم بسیار خوبی داشته اما به اندازه ای که باید مورد تقدیر قرار نگرفته است.
با این همه آنچه که کانته انجام می دهدنباید فراموش شود: وی یکی از 5 بازیکن برتر است که می تواند در پست هافبک دفاعی بازی کند.
منبع: thefalse9.com
