طرفداری- زمانی که نیمار در آگوست 2017 رسما با پاری سن ژرمن قرارداد امضا کرد، روایت های اولیه حاکی از این بود که این فوق ستاره برزیلی، برای رهایی از سایه لیونل مسی، از بارسلونا جدا شده است. نیمار خیلی زود به پاریس عادت کرد و همراه کیلیان ام باپه جوان و ادینسون کاوانی، مثلث خط حمله وحشتناکی تشکیل دادند که آمار گل های زده این تیم، گواه این مطلب است.
در حالی که همه چیز برای نیمارِ محبوب و ام باپه فرانسوی و جوان عالی پیش می رفت، کاوانی باز هم قربانی شرایط باشگاه شد. او قبلا هم موقع حضور زلاتان ابراهیموویچ، مجبور شده بود در وینگ بازی کند. این مرد 65 میلیون یورویی، به ندرت در پست اصلی خود بازی می کرد.
شرایط ادی به حدی پیچیده شده بود که در اروگوئه هم بارها زیر سایه سایرین، مجبور به بازی شده بود. قبل از اینکه لوئیس سوارز بدرخشد، زیر سایه فورلان بود و آنطور که باید، مورد تحسین قرار نمی گرفت.
در عصر فضای مجازی که روز به روز، پدیده های جدید مورد پسند قرار می گیرد، به یاد آوردن دوران شکوفا شدن کاوانی در پالرمو و ناپولی سخت خواهد بود. در واقع این تیم اهل سیسیل بود که کاوانی را کشف کرد. نه تنها کاوانی، بلکه پائولو دیبالا، فرانکو وازکز و خاویر پاستوره همگی از پالرمو درخشیدند. کمی قبل تر برگردیم.
کاوانی همراه سوارز در جام جهانی زیر 20 سالِ کانادا، برای اروگوئه بازی کرد. تورنمنت فوق العاده سال 2007 که به عقیده بسیاری از اهالی فوتبال، یکی از ستاره پرورترین رقابت های تاریخ محسوب می شود. طبیعتا تمام نگاه ها به جوانان مستعد اهل آمریکای جنوبی بود. کاوانی با هفت گل، آقای گل رقابت ها شده بود و همین کافی بود تا دو تیم میلان و یوونتوس، برای به خدمت گیری وی، دست به کار شوند.
این پالرمو و شخص زامپارینی بود که موفق شد این مهاجم آینده دار را بخرد. سال 2008 و پس از پیوستن آمائوری به یوونتوس، وقت آن فرا رسیده بود که کاوانی بازی کند. او فصل 09-2008 را با 14 گل در 35 بازی به اتمام رساند و در برابر میلان و آاس رم گل پیروزی بخش تیمش را به ثمر رساند. در بازی با اینترِ مورینیو که 2-2 به پایان رسید هم، بازی درخشانی به نمایش گذاشت.
فصل بعد، کاوانی حتی بهتر شد. این بار 15 گل و نمایش های خیره کننده که تیم های اینتر، یوونتوس، رم و ناپولی را عاجز کرده بود. بالاخره ناپلی ها نتوانستند در برابر این استعداد بزرگ مقاومت کنند و با مبلغ 5 میلیون یورو به صورت قرضی، وی را به خدمت گرفتند. آن ها این حق را داشتند تا با پرداخت 12 میلیون یورو، انتقال را دائمی کنند.
در جام جهانی 2010، با وجود بازی های خوب، همیشه زیر سایه سوارز و فورلان ماند. فصل بعدش به ناپولی برگشت و به معنای واقعی کلمه، طوفانی به پا کرد. ناپولی فصل را در رتبه سوم به پایان رساند و جواز حضور در رقابت های لیگ قهرمانان فصل آتی را به دست آورد. هتریک او برابر یوونتوس و لاتزیو و بریس در برابر آاس رم از اذهان فراموش نخواهد شد.
تابستان همان فصل، با لا سلسته قهرمان کوپا آمریکا شد تا کشورش را به افتخار بزرگی برساند: پرافتخارترین تیم تاریخ کوپا آمریکا! و این افتخار کمی نبود، زیرا آخرین قهرمانی اروگوئه به 1995 برمی گشت. از مثلث آتشین آن رقابت ها بگوییم. کاوانی در سمت راست، سوارز در سمت چپ و فورلان متمایل به مرکز زمین، حریفان را نابود می کردند. از بخت بد این بازیکن، او در مرحله گروهی مصدوم شد، اما به لطف هم تیمی هایش، آن ها به فینال رسیدند تا بتواند در فینال رقابت ها، برابر پاراگوئه حضور یابد و آخرین گل تیمش (3-0) را به ثمر برساند.
اروگوئه به رکورد 15 قهرمانی در تاریخ کوپا آمریکا رسید، اما کاوانی سهم کمی در این مهم داشت، به همین دلیل تصمیم گرفت به ناپولی برگردد و خودش را دوباره اثبات کند. ستاره ناپولی، با به ثمر رساندن 23 گل در فصل دومش، نقش مهمی در رسیدن ناپولی به لیگ قهرمانان اروپا داشت. یکی از سورپرایزهای مهم آن فصل، ناپولی بود. بریس در برابر منچسترسیتی و درخشش مقابل چلسی، از دستاوردهای شخصی کاوانی محسوب می شد.
با بزرگ شدن کاوانی، تیم های خواهان او هم بزرگتر می شدند و این را اورلیو دی لورنتیس هم می دانست. فصل 13-2012 برای ادی نقطه اوج بود. 38 گل در تمام رقابت ها، از جمله کفش طلایی سری آ با 29 گل. او همراه ناپولی در لیگ دوم شد تا بدین ترتیب به شهر ناپل بدرود گوید و راهی پاری سن ژرمن جاه طلب شود. البته آنجا هم زلاتان ابراهیموویچ حضور داشت که رهبر و فوق ستاره تیم بود. به همین خاطر کاوانی مجبور شد در پست وینگر بازی کند که بد هم نشد و او در تمام 147 رقابتی که به عنوان وینگر بازی کرد، 81 گل به ثمر رساند.
در فصل 17-2016 که زلاتان به منچستر یونایتد رفت، کاوانی به پست مهاجم نوک رفت و در تمام رقابت ها، به آمار فوق العاده 47 گل دست یافت. طبق معمول فقط لیونل مسی توانسته بود بیشتر از او گلزنی کند. در 29 سالگی، بالاخره کاوانی مرد اصلی تیمش شده بود.
با آمدن نیمار، مشاجره و درگیری برای زدن ضربات پنالتی و آزاد بیشتر شد. آن ها مثل هر فوق ستاره دیگری، می خواستند شخصیت اصلی نمایش باشند. با این حال روند گلزنی وی متوقف نشد و حتی در رقابت های مقدماتی جام جهانی، با 10 گل آقای گل رقابت ها شد. فصل گذشته، کاوانی موقعیت های زیادی را خراب کرد که اگر همه آن ها گل می شد، حتی می توانستیم آمار 60 گل در یک فصل را هم ببینیم، اما با این حال، کاوانی بازهم توانست با عبور از بازیکنان بزرگی چون ابراهیموویچ، برترین گلزن تاریخ پاری سن ژرمن نام بگیرد.
برخی بازیکنان پس از خداحافظی، احترام بسیار بیشتری کسب می کنند. کاوانی هم قطعا در جرگه آن افراد قرار خواهد گرفت. چه دوستش داشته باشید چه نه، کاوانی به عنوان یکی از خطرناک ترین گلزنان تاریخ فوتبال شناخته خواهد شد. گلزنی در برترین رقابت ها، آقای گلی در دو لیگ مختلف، قهرمان ملی شدن، کار هرکسی نیست. هرچه زمان بگذرد و همه بیشتر به دستاوردهای کاوانی واقف شوند، شاید عظمت کاری را که انجام داد، درک کنند.
به قلم پیتر گالیندو برای وب سایت Thesefootballtimes
