سمانه آل پاچینویه لحظه به چشم یه غیر ایرانی به این بازیهایی که انجام دادیم بکنید .
اگه بیرانوند نبود الان چی داشتیم که بهش افتخار کنیم؟
این بازیهای بسته و تدافعی رو اگه هر تیمی روبروی ما بازی میکرد متهم به دفاعی بازی کردن میکردیم .
ناراحتیم از اینه که میدونم با کیروش هیچ وقت شجاعانه به میدان نمیریم نه الان نه چهار سال بعد . بازیکنان لیگ ما از لژیونرهامون چی کم داشتن؟
بیرانوند و امیری و ابراهیمی و محمدی و ... کدومشون تو لیگ های معتبر بودن؟
تیم ما تو خط حمله هیچ برنامه ای نداشت. مهاجمای ما واقعا نمیدونستن چجوری باید موقعیت بسازن .
فایده ی سردار آزمون چی بود؟
تو هر سه بازی ما بیشتر لحظات بازی تماشاگر بودیم . در حالی که نه اسپانیا اون تیمی بود که از قبل ازش میترسیدیم و نه پرتقال شکست ناپذیر بود ولی یکسری تفکرات که سالهاست تو مغز بازیکنان تیم فرو رفته باعث شده بود حتی وقتی تیم جلوی پرتقال 1-0 عقب بود و هیچی برای از دست دادن نداشت باز هم حمله نمیکرد. بجای کیروش پرستی چند وقت بعد که احساساتتون فروکش کرد یکبار دیگه فیلم این سه تا بازی رو ببینید
