روز نخست المپیک ریو 2016 برای کاروان ایران با تیراندازی تفنگ بادی 10 متر آغاز شد. جایی که نجمه خدمتی و الهه احمدی همه را امیدوار کرده بودند تا این بار المپیک برای ایران با مدال آغاز شود. این امید از نتیجه‌های قبلی این دو تیرانداز نشات می‌گرفت؛ یکی نفر ششم المپیک لندن و دیگری طلایی بازیهای آسیایی اینچئون. در نهایت امّا خدمتی در دور مقدّماتی حذف شد و احمدی همان رتبه ششم سال 2012 را تکرار کرد.
هنوز ساعتی از حذف نجمه خدمتی نگذشته بود که او در مصاحبه‌ای از فشار و استرس بالایی که تحمّل کرده گفت و اینکه نتوانسته توانایی‌هایش را بروز دهد. الهه احمدی که با اشک به استقبال رتبه ششمش رفت هم از این موضوع ابراز تاسّف کرد و با اندوه فراوان به کار خود پایان داد.
حالا بیش از پیش به یاد فریادهای تیراندازان در ماه‌های پیش از المپیک می‌افتیم؛ جایی که حتّی از اعزام آنها به انتخابی تیراندازی تیمی جلوگیری شد تا شانس کسب سهمیه تیمی را از دست بدهند. زمانی که نجمه خدمتی به ایسنا می‌گفت: «رقبای ما باورشان نمی‌شود مشکل فشنگ داریم. رییس فدراسیون هندوستان در بازیهای یونیورسیاد گفت شما با گفتن این حرف‌ها می‌خواهید خیال حریفان را آسوده کنید که کمتر تمرین کنند.»
الهه احمدی هم در مصاحبه‌های مختلف به این مشکلات اشاره کرده بود امّا جالب‌تر اینجاست که رئیس فدراسیون تیراندازی هم لا به لای لغو پیاپی اردوها و اعزام‌ها، مشابه این حرف‌ها را می‌زند. زمانی که اعزام تیراندازان به تورنومنت فرانسه با مشکل رو به رو شده بود یک روز پس از آغاز مسابقه‌های اعلام شد که وزارت ورزش بودجه سفر این تیم به فرانسه را از دولت گرفته است!
نجمه خدمتی تیراندازی را زیر نظر مادر خود در بیرجند آغاز کرده و پدر الهه احمدی هم از تیراندازان قدیمی ایران است. احتمالا اگر حمایت‌های چنین خانواده‌هایی نبود، این دو ورزشکار تا همین رتبه‌های ششم و یازدهم المپیک هم نمی‌رسیدند: «هیچ حمایتی از طرف مسئولان انجام نشد و تمام هزینه‌ها به عهده خانواده بود. ۲۲ میلیون تومان برای اسلحه، هشت میلیون تومان برای لباس و سه میلیون برای هر جفت کفش.» این حرف‌ها را پدر نجمه زمانی که او قهرمان آسیا شده بود به ایسنا گفت. یک جست و جوی ساده اینترنتی کوهی از درد دل‌های تیراندازان ایرانی را مقابل خواننده قرار خواهد داد؛ از نبود امکانات تا قول‌ها و وعده‌های حمایت و پاداشی که هیچ وقت عملی نشده است.
در چنین شرایطی باید غبار خستگی از شانه‌های این دو نفر پاک کرد و بابت رتبه‌های یازدهم و ششم تبریک و خسته نباشید جانانه‌شان گفت. و بابت همین دو رتبه مسئولین ورزش را با این پرسش مواجه کرد که دقیقا برای این ورزشکاران چه کردید؟ باید پرسید چه طور رئیس فدراسیون تایید می‌کند که حقوق مربّی تیم پرداخت نشده، اردوها لغو می‌شوند و امکانات نیست تا جایی که تیراندازان در تمرین‌ها گاهی حتی فقط هدف‌گیری بدون شلّیک می‌کردند؟ باید پرسید، نقش فدراسیون ورزشی چیست؟ نقش وزارت‌خانه چیست و نقش کمیته ملّی المپیک؟ و در نهایت سهم اینان از اشکهای دیروز الهه احمدی چه قدر است و سهم‌شان از مدال احتمالی‌ای که می‌گرفت چه قدر بود؟
- ورزش زنان wsport10
